De ”Good is Evil”-party die het onvolprezen dB’s gisteren organiseerde, suggereerde een avondje satanische metal, maar was in feite een try-out van gothic-metalband Orphanage, dat twee nieuwe leden heeft. Ook was er plaats voor het tweede echte optreden van niet-metalband Garcia. Een interessant avondje voorproeven dus, waar 3VOOR12/Utrecht uiteraard haar smaakpapillen voor jou liet werken. Garcia kreeg een dag eerder tijdens de voorrondes van bandwedstrijd Het Uur U 20 minuten om haar live-debuut te maken. Deze avond mochten ze in dB’s hun gehele oeuvre etaleren. Dat viel zeker niet tegen. Dit is niet zomaar een beginnend bandje, maar een conglomeraat van oudgedienden uit de stedelijke popscene en dat hoor je. Deze dertigers speelden eerder in New Improved God (zanger Edwin van Oosterhout) en Ni Hao (gitarist Marco Leijtens). Drummer Sureel trommelt in Orphanage (had dus een drukke avond) en bassist Hanno Tomassen zat o.a. in Wallace en Boys’ Night Out en is muziekdocent. De heren kennen elkaar van tijdelijke projecten waarin rockgoden als Led Zeppelin, Deep Purple en AC/DC werden gecoverd. Wat bij het eerste nummer meteen opvalt is de zuivere, heldere zang van Edwin. Deze bebrilde antiheld klinkt enigszins als Faith No More’s Mike Patton en de zanger van Deftones. Zijn stem verleent de redelijk zware muziek een grote toegankelijkheid. Gitarist Marco legt vakkundig metal-achtige riffs neer, terwijl Hanno niet slechts baslijntjes speelt maar ook voortdurend kleine accentjes daaraan toevoegt. Drummachine Sureel voorziet in een keistrakke basis die in de verte aan Helmet doet denken. De nummers bewegen zich voort in mid-tempo, met hier en daar wat afwijkende ritmes in wendingen die het allemaal nét wat interessanter maken. Qua stijl moet je denken aan Faith No More meets Tool, met een post-grunge inslag. Iets meer afwisseling zou echter niet misstaan. Ook mag het allemaal wel wat intenser worden gebracht, maar misschien dat na wat meer optredens de zenuwen verdwijnen. Niettemin klinkt Garcia meteen heel doortimmerd en moet enig commercieel succes niet onmogelijk zijn. Als Intwine dat kan krijgen, moet het voor Garcia ook weggelegd zijn. In ieder geval wil het publiek in dB’s, dat toch voor een groot deel uit metalheads bestaat, graag meer horen. Helaas heeft de band dan al haar nummers gespeeld. Orphanage was jaren geleden een van de pioniers van gothische metal met een ijl zingende schone dame (naast een woest brullende heer) en synthesizer, toen nog een noviteit. Inmiddels is dit genre bijna mainstream geworden zonder dat Orphanage daar heel veel van heeft geprofiteerd. De band onderscheidt zich dan ook (naar onze smaak positief) van bestsellers als Within Temptation en After Forever door het gebruik van groovende ritmes die soms richting hardcore neigen. Orphanage gaat, ondanks bezettingswisselingen, onverdroten voort in haar eigen stijl. Onlangs brachten ze hun vierde cd Driven uit en vanavond spelen ze voor het eerst live met twee nieuwe gitaristen. Toetsenist Lasse heeft de band verlaten en is vervangen door gitarist Guus, die in het verleden ook al de synthesizer bediende. Zijn plek wordt nu ingenomen door Marcel en Theo. Orphanage bestaat op dit moment dus uit zeven man, wat wel wat dringen was op het kleine podium van dB’s. Vanaf de eerste noten werd wel duidelijk dat deze professionals niets aan kracht hebben ingeboet. De band klonk goed ingespeeld, en met de aanwezigheid van twee gitaristen die grofweg hetzelfde deden werd het geluid alleen maar vetter. Tussendoor werd verontschuldigd voor foutjes, maar die waren voor niet-muzikanten niet te ontwaren. Bovendien blijft Orphanage wel Orphanage zolang zanger (lees: grunter) George en zangeres Rosan het publiek tegemoet treden. De Indische demon en het mooie zusje van Nosferatu geven de band smoel. Vooral George sleept het publiek mee met zijn rollende ogen en theatrale gebaren, zonder daarbij zichzelf te serieus te nemen. Regelmatig klinkt de band zelfs dansbaar. Dat Rosan niet zo goed toon kan houden doet er dan niet zoveel meer toe. Het publiek reageert enthousiast en dwingt nog een toegift af. Het concert ademt de sfeer van een gemoedelijk onderonsje tussen band en fans. Metal kan heel gezellig zijn. Orphanage en Garcia Gezien: dB's, zaterdag 22 januari 2005