Robotobibok zoekt nuance met nieuw materiaal

Poolse broken-electro-jazz doet wonderen

Jan Brooijmans, ,

Een stevige portie – excusez le mot – broken-electro-jazz in hapklare brokken, opgediend door Robotobibok. Bij het Poolse kwintet geen gangbare pop of rock. Gelukkig: Utrecht probeert weer iets uit!

Poolse broken-electro-jazz doet wonderen

Hé, eindelijk weer eens iets anders in Utrecht! En wel Robotobibok. Ze brengen - vergeef mij deze bij voorbaat mislukte poging - broken-electro-jazz uit Polen. Moeilijk? Ach, ja en nee. Zeker, elke omschrijving schiet tekort en geen enkele vergelijking houdt stand. Maar toch, alles wat ik hoor klinkt bekend. Zo is het concert van Robotobibok in ACU één van de spannendste van de laatste tijd in Utrecht. Oplettende muziekliefhebbers hebben ze vorig jaar al in EKKO gezien. Zo niet, dan is er nu de kennismaking in ACU. Tekenend voor het lef bij de grotere podia dat een zogenaamde experimentele band niet een groter podium krijgt. Daarom vergeven we ACU dat het de sfeer van een oefenhok heeft. De vijf mannen verdelen zich over bas, drums, xylophoon, knoppen, moog, gitaar en trompet. Improvisatie is nooit ver weg terwijl de bandleden elkaar geconcentreerd in de gaten houden. De ritmesectie legt soms een solide basis neer waarover de anderen fijn hun gang gaan, soms spelen ze zo tegendraads dat de rest net kan volgen. In de flarden Engels en Pools tussen de nummers door wil ik niets anders verstaan dan verontschuldigingen voor de muzikale hokjes die die ze in elk nummer slopen, eigenlijk zelfs belachelijk maken. Robotobibok was de iPod ver voor in het shufflen van muziek, zeg maar. Toch klinkt het geheel niet gemaakt, maar nog wel zoekende. Ze houden het heel lang spannend, maar vergeten vervolgens de boel te laten vieren. Na afloop van het optreden blijf ik achter met een stuk opgekropte spanning. Het avontuur is ingeruild voor de nuance, zowel live als op de nieuwe cd (Nawyki Przyrody). Waar eerst hard bop (jazz) klonk, klinkt nu een elektronischer geluid. Dit zijn kanttekeningen die niet afdoen aan de onmiskenbare originaliteit van de muziek. De laatste keer dat er in Utrecht genoten kon worden van een ‘ander geluid’ dan de gebaande pop en rock-paden, was waarschijnlijk in november met Dillinger Escape Plan. Dat zegt genoeg, over de kwaliteit van Robotobibok en voorál over het programma-aanbod in Utrecht. Robotobibok Gezien: ACU, vrijdag 25 februari 2005