Silence is Sexy wint Grote Prijs van Nederland

‘We gaan ervoor, ook al spelen we in Boerenkoolstra’

Hein Bosman, ,

Silence is Sexy greep net naast de publieksprijs maar won vanavond wél de juryprijs van de Grolsch Grote Prijs, categorie pop/rock. De concurrentie kwam voornamelijk uit eigen stad met de drum 'n' bass van Oxide 9 en de 'trompet-postrock' van We vs. Death. Het Eindhovense Left, de meest doorsnee (rockende) band van de finale, stak de Utrechts-Nijmeegse winnaars alleen de loef af in de publieksprijs.

‘We gaan ervoor, ook al spelen we in Boerenkoolstra’

Het Nijmeegs-Utrechtse waverock-gezelschap Silence is Sexy won vanavond de eerste Grote Prijs van Nederland in het nieuwe jasje. De band speelt daardoor wederom op Metropolis en is begin januari ook op het Groningse Noorderslag-festival van de partij. Verder wonnen de gelukkigen onder meer EURO 5000,- en studiotijd om een promosingle op te nemen. Hein Bosman sprak namens 3VOOR12/Utrecht voor de finale met Silence is Sexy. Niet alleen de jury van de GGP was afgelopen jaar te spreken over Silence is Sexy, ook LiveXS wilde de band graag promoten. Een tour langs poppodia in Nederland was het gevolg. "De tour was en is erg gaaf. Ook leuk is dat we de eerste band zijn die in de nieuwe Effenaar hun naam op de tafel geschreven hebben. Daarnaast was vooral het spelen in Het Patronaat erg cool", aldus Pim van de Werken, gitarist van de band. "Het wordt gesponsord door Dommelsch en dat is te merken. Er staan bij elk optreden koelkasten vol bier en als het op is, wordt er nieuw gehaald." Zanger Hendrik-Jan de Wolff kan er wel om lachen. "Dat is bij de Grolsch Grote Prijs wel anders, daar krijg je drie consumptiebonnetjes." Of Silence is Sexy een kans op de GGP maakt, hangt volgens Hendrik-Jan niet eens zozeer af van hoe goed je als band bent, maar vooral van hoe je bij de jury ligt. "Popprijzen zijn een raar fenomeen, of je wint hangt af van de genade van de jury." Pim voegt er aan toe dat alle bands die in de finale staan goed zijn. "Het moet erg lastig zijn voor de jury om daar een keuze uit te maken. Helemaal omdat we erg verschillende soorten muziek maken. In het laatste juryrapport stond dat we prima kapsels hadden. Wat dat betreft is het misschien niet zo handig dat de drummer naar de kapper is gegaan." "De setlist voor de finale is nog niet helemaal duidelijk, daar hebben we nog wat ruzie over binnen de band", aldus Hendrik-Jan. "We zijn een democratische band. Vaak levert dat problemen op, maar bij ons loopt het besluitvormingsproces eigenlijk best soepel. We proberen alle voorstellen uit en zien dus wat het beste werkt. In de finale zullen we gewoon vijf rechttoe-rechtaan-nummers spelen. De meest pakkende." Pim bedenkt hoe de optredens er aanvankelijk aan toe gingen. "Bij het eerste optreden stonden we behoorlijk statisch op het podium. En het is saai om naar een statische band te kijken. Dus gingen we wat dingen uitproberen en als een 'move' werkt doe je hem nog eens. We zoeken nu de grens op." Hendrik-Jan doet niet mee aan het geswing. "Ik sta juist stil, dat vind ik een mooi contrast. Dat contrast zit ook in de muziek. Ik zou wel graag wat meer dansende mensen in het publiek zien. Maar goed, misschien zou ik toch iets flamboyanter moeten zijn op het podium. Maar ik wil me zelf er voor behoeden op Dinand van Kane te gaan lijken." Pim lijkt dat wel wat. "Dan mag je elke maandagochtend op 'grote-gebaren-les', leuk man!" De Soundclash van de GGP hebben jullie niet gewonnen, zitten jullie daar mee? "Nee, niet echt. Alhoewel we wel 'Walk Like an Egyptian' hebben geoefend. We hebben sowieso niet zo veel met dat onderdeel van de GGP", aldus Pim. "Het betekende overigens wel ons tv-debuut. Er is een klein stukje uitgezonden in 'De Wereld Draait Door' op Nederland 3. Over de kwaliteit van het geluid van die opnames zullen we het maar niet meer hebben. Maar het idee is natuurlijk leuk." Naar welke huidige bands luister je Hendrik-Jan? "Bloc Party en ook Placebo draai ik veel." Geef je de voorkeur aan opnemen of optreden? "Live je songs brengen is een stuk vrijblijvender dan songs opnemen in de studio. Dat is echt een heel proces waarbij veel nadenkwerk komt kijken. Het is veel moeilijker", vindt Pim. Hoe gaat het schrijven van een song bij jullie in zijn werk? "Ik schrijf de liedjes en die zijn vaak al af wanneer ik ze naar de band breng", zegt Hendrik-Jan. "Pim schuift zijn gitaarloopjes er dan in. Dan wordt er nog verder aan gesleuteld, dat vind ik allemaal best, zolang de melodielijnen maar blijven staan. De teksten schrijf ik pas in een later stadium, ik pas ze ook aan de sfeer van de muziek aan. Ik houd ervan om heel persoonlijke teksten te schrijven. Maar echt verhalen zijn het nooit, meer schetsmatige mooie zinnen." Pim zegt de teksten nooit te verstaan. "Maar ik vertrouw erop dat ze goed zijn." Doet Silence is Sexy eigenlijk wel aan lange gitaarsolo's? "Nee, daar doen we niet aan. De melodie zit in de zang en daar draait het om en de basgitaar stuwt vooral," stelt Pim. Hij verklapt: "De bedoeling is dat ik wat toetsen aan de muziek ga toevoegen", aldus Pim. "Ik kan piano spelen en denk dat op de nieuwe cd ook al wel te doen." Hoe zit het met die nieuwe cd? "In de kerstvakantie gaan we er twee weken aan werken en maken het dan in een later stadium af. We hebben een hoop nummers geschreven en we hebben er veertien goed genoeg bevonden voor het album. Daar zullen er elf van overblijven die op de cd komen", stelt Pim, uitkijkend naar de opnames. Wat was het meest vreemde optreden dat jullie gedaan hebben? "Dat moet de gig in Den Dolle Tol in Den Bosch zijn geweest", herinnert Pim zich. "We speelden om drie uur 's nachts, na zes metalbands. Dat was een van de weinige optredens waar we de gouden regel 'niet meer dan twee biertjes drinken voor het optreden', overboord hebben gegooid. Gelukkig waren de mensen in de zaal ook behoorlijk dronken, dus het was helemaal geweldig." Hoe bevalt het leven 'on-the-road'? "We hebben dit jaar bijzonder veel opgetreden, een stuk of veertig gigs. Op Parkpop stonden we op zo'n groot podium dat we ons een beetje verloren voelden", zegt Pim. "Dat is een stuk minder intiem dan normaal gesproken, maar wel erg tof hoor. Ik doe het sowieso voor het leven on the road. Daar draait het om. Ook al speel je in Boerenkoolstra voor vijf mensen."