Anderhalve week na Nu Heroes is 3VOOR12/Utrecht nog niet klaar met nagenieten. Zo lag er nog een interview met Roni Size. De kleine drum ‘n’ bass-grootheid luchtte backstage drie kwartier zijn hart over Utrechtse drum ‘n’ bass en vooral zijn eigen ding. ‘’Muziek maken gaat niet om talent, maar om toewijding.’’ Een gesprek met drum ‘n’ bass-pionier Roni Size blijkt nog niet zo eenvoudig geregeld. Uitvoerige email-wisselingen via Tivoli en Engeland leveren niet meer op dan een nummer van een persvrouw en een vage afspraak om stand-by te staan. Toeval vormt echter een niet te verwaarlozen factor. Als ik tijdens Nu Heroes De Helling binnenstap voor Mocky, meldt een bekende de ‘Roni-runner’ te zijn. Hij haalde namens Tivoli Size op van Schiphol en leverde hem af in het hotel. Als ik om 1.00 uur in Tivoli ben, maak ik een goede kans, verneem ik ietwat ongelovig. Eenmaal op de Oudegracht voert de runner me zowaar linea recta naar de kleedkamer, waar Size tot mijn opluchting ruimhartig instemt met een luistertest. Dat is niet de grootste verrassing. Roni Size, de man die in 1997 met het revolutionaire dubbeldebuut New Forms drum ‘n’ bass naar een veel breder publiek bracht, blijkt een kleine, wat timide ogende man. Een man die bovendien schuil gaat achter een grote zonnebril en continu weggedoken zit in zijn laptop. Het gevolg is dat Size zijn betoog veelvuldig ondersteunt met audio, zodat het meer lijkt alsof ondergetekende door hem aan een luistertest onderworpen wordt. Ondanks ’s mans afstandelijke houding mik ik vol goede moed ‘Driving Insane’, het debuut van het in Utrecht gebaseerde, doch internationaal opererende Black Sun Empire, in de cd-speler. Lichtelijk teleurgesteld teken ik op dat Size zegt het trio niet te kennen. Over de toch toegankelijke opener ‘Arrakis’ wil hij best wat kwijt. ‘’Het is ok, maar heeft m’n aandacht nog niet gewekt. Ja, goed geproduceerd, klinkt goed, netjes geordend en strak. Ik heb zelf een stap terug gedaan van de echt intense hard-techno sound. Het heeft energie, maar raakt me niet. Ik kan er niet op dansen.’’ Size beoordeelt het beluisterde als ‘meer techno-gestuurd’ dan zijn werk. Het verleidt hem wel over zijn muzikale afkomst te verhalen. ‘’Ik heb meer een zwarte achtergrond, hoewel techno van origine ook zwart is’’, corrigeert hij zich vlug. De wortels van de Brit liggen meer in rhythm & blues, reggae, Motown soul en vroege hiphop. ‘’Waar de melodie in de baslijn ligt. Een bepaald geluid dat je beweegt tot een oncontroleerbare, natuurlijke beweging: dansen! Iets wat ik al een lange tijd in muziek mis.’’ Tijd om Roni Size met dé Utrechtse jungle- en breakbeatveteraan Bong-Ra te confronteren. ‘Can You Dig it?’ martelt de speakers van de gettoblaster. Direct veert hij op: ‘’Ik ben een breakbeat-freak. Amen! Dub sounds, daar hou ik wel van’’, knikt hij instemmend. ‘’Hier hou ik van, maar ik koop het niet. Het klinkt een beetje gedateerd. Simon ‘Bassline’ Smith maakt nu de toekomst van deze muziek.’’ Het kost nogal moeite om Size z’n aandacht te trekken met muziek van buiten z’n laptop, dus laat ik de luistertest maar voor wat het is. Wat houdt de man bezig, nu z’n tweede solo-album net uit is? ‘’Alles gaat de laatste tien jaar precies hetzelfde. Dan ben ik zes maanden thuis aan het werk en dan weer zes maanden onderweg om op alle festivals te spelen. Ik ben eigenlijk altijd aan het opnemen, ook als ik zoals nu ‘on the road’ ben. Ik programmeer wat en handhaaf gewoon mijn positie. Waar ik nu ben, door wat ik bereikt heb.’’ Over zijn laatste album is hij duidelijk. ‘’Deze muziek pompt al zo’n vier tot vijf jaar rond. Ik heb een hoop opgenomen en het was niet de bedoeling om het uit te brengen. Dit is gewoon wat eruit kwam. Het is onopzettelijk een plaat geworden. En ik heb erg genoten van het werken eraan. Iedereen die meedoet op het album is een vriend. Soulvol, ambient, hard en zacht; het zijn allemaal elementen op deze plaat.’’ De titel ‘Return To V’ verwijst naar zijn terugkeer naar V-Recordings. Wat volgens Size bewijst dat de band met z’n eerste label nog altijd sterk is. ‘’Veel mensen dachten dat de relatie slecht was, dat is niet het geval.’’ Size staat nu heel anders in het muzikale leven. ‘’Ik heb mijn muziek zien groeien en een stap terug gedaan. Laat het maar gebeuren. Ik geniet ervan om muziek te maken zonder doel. Ik was altijd bezig persoonlijke doelen te verwezenlijken, dus met het verbreden van mijn kennis op productioneel gebied en artistiek groeien.’’ ‘’Maar dat heb ik gedaan en ik ben heel tevreden over waar ik nu ben. Ik kan er meer van genieten nu ik die persoonlijke doelen gehaald heb. Ik had altijd het gevoel dat ik veel moest bewijzen voor mezelf. Nu accepteer ik wat ik doe en ga van daaruit verder als dj en met live-concepten.’’ ‘’Ik maak fouten en leer instrumenten bespelen. Tot nu toe vooral de piano. Als ik die techniek beheers neem ik dat mee in andere instrumenten. Gitaren hebben me nooit getrokken. Het gaat me niet om mensen omver te blazen. Zoals het in muziek ook niet enkel om talent gaat, het gaat vooral om toewijding!’’ ‘Roni is on a roll’, oftewel ratelt van de hak op de tak over muziek die hem gevormd heeft. ‘’Echt oude soul, absoluut Marvin Gaye. En ik was helemaal weg van digitale reggae, onvoorspelbare muziek met drumcomputers in plaats van drummers en bassisten. Qua hiphop ben ik meer van de school van LL Cool J en Big Daddy Kane. Veel eighties ook, zoals The Police en electro. Eigenlijk kan je zeggen dat alle muziek die in de jaren tachtig is geschreven me heeft beïnvloed.’’ Wijzend op zijn laptop: ‘’Hier zit alles in. Elke liedje dat me ooit beïnvloed heeft. Als deze crasht, heb ik vanavond alleen dit nog als back-up (klopt op een stapel vinyl) en deze twee cd’s. Heb ooit eens een auto-ongeluk gehad, waarna ik last van m’n rug kreeg. Het was een nachtmerrie om twee platenkoffers en een fles cognac te dragen. ‘Dan voortaan maar alleen de cognac’, dacht ik.’’ Het is Size aan te zien dat hij tot vervelens toe wordt gevraagd, wat er toch met de rest van de Reprazent-crew is gebeurd. ‘’Jullie vragen je natuurlijk af waar MC Dynamite is’’, brult hij later de stampvolle Tivoli toe. Maar Size hanteert zelf de microfoon en het publiek moet het doen zonder z’n jarenlang onafscheidelijke mc-maatje. Zoals hij ook niet meer optreedt met de rest van z’n vroegere Bristol-entourage; Suv, Die en Krust. ‘’We zitten in een stadium waarin iedereen z’n eigen ding doet. We hebben ons allemaal begeven op persoonlijke reizen. Maar het is niet gezegd dat we nooit weer samenkomen’’, zo verzekert hij ook de belangstellende leden van de Utreg Massive-crew backstage. Wat kunnen we dan live van hem verwachten? ‘’Ik speel alles wat me raakt. Ik ben geen dj, ik maak ‘tunes’. Soms krijg ik een goede mix. Dan maak ik dus een goede mix.’’ Ook niet onbelangrijk: ‘‘Goede tijden sterven nooit uit. Want als het je eenmaal raakt, raakt het je altijd.’’ En met die filosofie weet Roni Size twee uur lang in Tivoli de juiste ‘old school’ snaar te raken, zoveel is duidelijk.