De bel bij de voordeur van Racoon-gitarist Dennis Huige is weg. Er moet ouderwets met de brievenbus gekletterd worden om hem bij de deur te krijgen. De kamer waarin we boven aankomen is een grote open ruimte. Om het hoekje is de zithoek met een aquarium als salontafel. Drummer Paul Bukkens zit in een van de bioscoopstoelen die tegen de muur staan. De rest van de band zit in Zeeland. Zanger Bart van der Weide en bassist Stefan de Kroon hebben besloten na een paar jaar Utrecht terug te keren naar Goes. Racoon werd opgericht in 1997 door Bart en Dennis. De twee vinden er al snel een drummer en een bassist bij. Samen met Stefan en Paul nemen ze in eigen beheer een demo-album op en spelen ze op diverse festivals. In 2000 komt het eeste album 'Till Monkey’s Fly' uit op het S.M.A.R.T.-label van platenmaatschappij Sony. De eerste single ‘Feel Like Flying’ wordt Megahit bij 3FM en ook ‘Blue Days’ weet, eveneens als Megahit, tot de hitparade door te dringen. In 2001 neemt Racoon een nieuw album op, 'Here We Go, Stereo'. Voor de release komt eerst de single 'Eric’s Bar' uit, een ode aan de stamkroeg van Racoon in Goes. Ondanks de airplay wordt het nummer geen echte hit. In 2002 doet de band een Flashback Tour waarin nummers van Faith No More vertolkt worden, en staat ze op Pinkpop. - Er zat een behoorlijke tijd tussen dit en het vorige album ‘Here We Go Stereo’. Wat hebben jullie in de tussentijd gedaan? Dennis: “We hebben vooral veel nagedacht en veel geschreven. Ik denk toch wel veertig á vijftig nummers. In het begin hebben we ook nog veel opgetreden, maar de laatste tijd kunnen we daar niet meer van leven.” Paul: “ Als je maar een of twee keer in de maand een optreden hebt, schiet het gewoon niet erg op.” - Waar hebben jullie dan van geleefd? Dennis: “ We hebben allemaal een baan gezocht.” Paul: “Ik werk nu in een restaurant hier in Utrecht. Bart en Stefan zijn op dit moment vuilnisman.” Dennis: “Ik werk bij de gemeente aan de informatiebalie. Het zijn allemaal banen die we zo op kunnen zeggen, mocht het weer drukker worden met de band.” - Wordt het al drukker nu jullie nieuwe cd eraan komt? Paul: “Zeker. We hebben volop interviews en ook de popzalen willen ons weer hebben.” - Hoe kwamen jullie op de naam voor de nieuwe cd? Dennis: “We hebben talloze namen bedacht en uiteindelijk dachten we dat ‘Stamina’ wel een goede naam zou zijn. Maar veel mensen hadden zoiets van: Stammiewattus? Dus toen zijn we verder gaan denken. Ondertussen was het ontwerp van de hoes al klaar en de ontwerper had daar in plaats van de titel, de naam van een track op gezet, ‘Lose Anotherday’. En zo zijn we uiteindelijk bij ‘Anotherday’ uitgekomen.” Paul: “Het is een goede titel, kort, maar het heeft alles in zich. We staan aan een nieuw begin, een nieuwe dag, Anotherday." - Heeft Michel Schoots, de producer van jullie eerste album, “Till Monkeys Fly”, een belangrijk aandeel gehad in het nieuwe album? Paul: “Jazeker, al vlak nadat we waren weggestuurd bij Sony belde hij ons op met de mededeling: ‘We gaan een plaat maken!’ Daarna heeft hij ons alle ruimte gegeven om nummers te schrijven.” Dennis: “Het was belangrijk dat ons creatieve proces niet geremd werd. De eerste drie maanden bijvoorbeeld hebben we bijna alleen maar depressieve nummers geschreven, omdat ons platencontract was opgezegd. We moesten die teleustelling verwerken." - Wat voor album is het geworden? Dennis: “Het is een heel toegankelijk album geworden. Een echt popalbum. Alle liedjes moeten op de radio gedraaid kunnen worden, en ik geloof dat dat wel gelukt is. Tijdens het schrijven hebben we ook veel gekeken naar bands uit de jaren zestig zoals The Kinks. Zij konden in twee minuten een nummer neerzetten en daar alles in vertellen. Verder staat de zang centraal op het nieuwe album. Alles wat Bart kan storen, hebben we weggelaten. De nummers zijn ook vaker serieus. Wij zijn gegroeid en dat kan je horen op het album. Bart krijgt sommige nummers van het vorige album zijn strot niet meer uit. We staan nog steeds achter de muziek van toen, maar de inhoud hebben we niets meer mee.” - Waarom hebben jullie als eerste single voor 'Happy Family' gekozen? Dennis: “Het is een herkenbaar nummer. Het is het nummer dat het dichtst bij onze vorige albums ligt. Verder is het een heel sarcastisch nummer. Het gaat over de ‘Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken'-maatschappij’ en over het materialisme.” Paul: “We nemen binnenkort ook de videoclip op. Maar die videoclip is niet alleen voor dit nummer. Het wordt een soort van film in drie delen. Bij elke nieuwe single zie je dus een volgend deel van de film die in totaal ongeveer tien minuten duurt.” - Kijken jullie uit naar de release? Dennis: “Alles lijkt te kloppen deze keer. Alles is ook nieuw, nieuw management, nieuw boekingskantoor, nieuwe maatschappij en daarnaast wordt de cd ook in België uitgebracht. Dat is ook nieuw voor ons.” Paul: “We zitten vol energie en hebben hier lang naartoe geleefd. We zijn heel trots!”