The Riots nam in een goed gevulde dB’s op een waardige manier afscheid van anderhalf jaar maniakale garagepunk ‘n’ roll. Na de laatste noot wierpen ze zich op drummer Fat S, wiens vertrek ook het einde van The Riots inluidde. Culminerend in een slagveld vol bier, zweet, schuim en tranen. ,,Hoort er allemaal bij. Dit is rock ‘n’ roll.” Het verhaal is inmiddels bekend. The Riots sloten een half jaar terug net een Duitse tour af en zaten dicht tegen een platendeal aan, toen drummer Fat S (Sander Verboven) aangaf de hectiek rond de band niet meer met z’n privé-leven te kunnen combineren. Een lange zoektocht en meerdere audities leverden geen bruikbare vervanger op en dus gooiden ook de drie andere Riots met tegenzin de botte bijl erbij neer. Het succesverhaal begon in Moira bij het Uur U, de bandwedstrijd waar The Riots meteen de publieksprijs veroverde. De vergunningsproblematiek daar stond een vervolmaking van de cirkel in de weg. De programmeur van destijds, Jeroen Boekhorst, boekt nu in dB’s en gezien de wederzijdse sympathie vond de band nergens liever zijn Waterloo dan aan de Cartesiusweg. Tijdens het vele touren bouwden ze een stevige band op met 69 Charger en The Gecko Brothers en die wilden wel belangeloos het slotakkoord meeblazen. Het Bredase The Gecko Brothers opende het vuige bal om 22.30 uur met smerige speedrock waar Peter Pan zich niet voor zou schamen. Opener ‘Orang Oetang Boogie’ slaat het best in de hersenpan. Toegegeven, het is soms wat eendimensionaal en teksten als ‘Bartender...four more beers!’ geven weinig blijk van diepgang, maar heftig is het zeker. Bovendien weten de heren wel waar ze het over hebben: ‘It’s one loud fuckin’ family’. Inderdaad en de nalatenschap van The Riots is bij bands als The Gecko Brothers en 69 Charger wel in goede handen. In Utrecht zal The Stilettos ongetwijfeld het vuurtje blijven oppoken. En voor de liefhebbers die nog trommelvliezen bezitten: The Stilettos gaan wederom pogen die rigoreus eruit te blazen, als ze op vrijdag 17 september hun nieuwe cd in dB’s presenteren. 69 Charger deed splits met Stilettos en Riots en etaleert hun ruime podiumervaring in een naar bruut Eindhovens gebruik dampende garage rock ‘n’ roll-show. Het kwartet onderscheidt zich door je steenhard groovend mee te zuigen in hun hysterie. Denk aan de rauwe punkenergie van de vroege New Bomb Turks met de speedrock van Motörhead en Zeke en de drankovergoten garagepunk van The Replacements. Tel daar de bluesy vocalen van zanger G bij op en je weet waarom nummers als ‘Girl’ zo verrukkelijk rocken. Hoewel 69 Charger ook wel eens nuchterder en strakker van het podium vlamde. De band is iets té melig en kent de nodige technische problemen. Maar het is zoals de gitarist terecht opmerkte: ,,Het hoort er allemaal bij. Dit is rock ‘n’ roll.’’ Ten voeten uit, jazeker. The Riots presteert het om nog smeriger, furieuzer en gemener van leer te trekken dan de vorige bands. Met een aan Zen Guerrilla tippende bezetenheid vliegen ze uit de startblokken. Ze geven zich 200% om van deze laatste show een alleszins memorabele finale te maken. Zanger-bassist Robert Adriaansen toont zich een waar podium- en roofdier zoals hij over het podium raast. Hij ontkurkt al na twee nummers de champagne en proost op de fans. Briesend, beukend en met zwaar groovende jams waar menig stonerband nog een puntje aan kan zuigen, spelen ze alsof hun leven ervan afhangt. De maniakale zanger Smart S, de weergaloos bluesy spelende gitarist Bad S, de groovende stoner-reus Big S en een strak drummende Fat S zetten een bereheftige set neer. Hoogtepunten zijn bijvoorbeeld ‘Down With The Devil’ en het toepasselijke ‘Last Ride’. Opvallend is hoeveel nummers uitmonden in lange bluesy, garagerock-jams. Strak, bezeten, zweterig, vuig, gemeen, intens groovend en bezielend scoren ze een dikke voldoende, met een 'full-on' rockshow die we in Utrecht zeker gaan missen. Veel ruiger behaard wordt rock met ballen wel beschouwd niet geserveerd. In de toegift brult Gem-zanger én Riots-fan Maurits een flink partijtje mee, terwijl hondsdolle fans band en podium besmeuren met feestschuim en bier. Als na het laatste nummer drummer Fat S en zijn drumstel bezwijken onder de overige Riots is de bende compleet en het afscheid zeer waardig. Was er dan helemaal niks mis met dit typerende avondje dB’s? Jawel, toen om 1.40 uur de stekkers eruit gingen, was het echt afgelopen met The Riots. En dat terwijl de show om zoveel meer vroeg. In ieder geval een live- en zeker een debuutalbum wat recht zou doen aan anderhalf jaar The Riots. Een tastbaar document als bewijs van de diepe sporen die de band in Nederland, België en Duitsland naliet. Voor de ontroostbaren is er nog een sprankje hoop. Niet alleen gaan de bandleden zich weer volop uiten in andere projecten als Cuban Heels en Bobby Kingsize, maar zaterdag volgt nog een officieus optreden in Oldenzaal, de thuisstad van gitarist Rico Gerfen. Afscheid The Riots met The Gecko Brothers en 69 Charger. Gezien: dB’s, vrijdag 3 september 2004.