In Engeland alleen al verkocht ze binnen vijf maanden ruim 1,2 miljoen platen van haar debuut-album 'Call off the Search'. Ze wordt 'de grootste Britse belofte', genoemd: Katie Melua (20). Afgelopen zondag stond ze in een vol Vredenburg. Half september startte Katie Melua haar "Call off the Search" Tour 2004 in Keulen. De verwachtingen waren hooggespannen: Melua's debuut-cd werd wereldwijd goed ontvagen en de media bejubelden haar als een soort van nieuwe Norah Jones. Verwachtingen die Melua tijdens haar Utrechtse optreden meer dan waar maakte. En die vergelijking met Jones? Ach, die moeten we gewoon niet meer maken. De frêle zangeres (oorspronkelijk afkomstig uit Georgië) opent de avond met 'Faraway Voice'; een nummer dat ze zelf schreef over de door haar gewaardeerde, in 1996 overleden, folkzangeres Eva Cassidy. Meteen maakt Melua duidelijk dat ze op het podium dezelfde sfeer weet neer te zetten die ook 'Call off the Search' zo kenmerkt: intiem, ontspannen en persoonlijk. Zingt Melua haar eerste song nog zonder band, tijdens de rest van het optreden wordt ze begeleid door onder anderen Jim Cregan (voormalig gitarist van Rod Stewart), jazz-trompettist Dominic Glover (o.a. Brand New Heavies, Groove Armada) en haar ontdekker Mike Batt (piano, tevens haar eigen manager/producer). Drummer Henry Spinetti speelde met talloze grootheden als Paul McCartney, Eric Clapton, Tina Turner, Procol Harum, Cliff Richard en Bob Dylan, een van Melua’s grote voorbeelden. Naast nummers van haar debuutalbum ('Tiger in the Night', 'Call off the Search', 'Crawling up a Hill', 'My Aphrodisiac is You') brengt Melua ook enkele covers. 'On the road again' bijvoorbeeld, een bluesklassieker van Jim Hoden. Melua zong de Canned Heat-versie van het nummer en bracht deze op haar eigen jazzy, bluesy manier die warm werd onthaald door het publiek. Ook 'Lovecats' (oorspronkelijk van The Cure) en 'I put a spell on you' (Screamin' Jay Hawkins) konden rekenen op veel applaus. Melua meldt tussendoor ook nog even dat ze werkt aan haar tweede album. En hoewel nog niet helemaal af, brengt ze daar toch alvast twee nummers van. Nummers met als thema: rascisme, het goede en kwade in de mens en de liefde. Klinkt zo misschien wat cliché, maar de teksten en muziek zitten goed in elkaar. En duidelijk is dat Melua muzikaal groeit, haar eigen grenzen aftast en haar stem soms nog krachtiger gebruikt dan ze nu al doet. Het publiek is wederom laaiend en we hoeven dan ook niet verbaasd te zijn als Melua's nieuwe album haar debuut overtreft. Melua trakteert Vredenburg op een zeer afwisselende, zeg maar gerust speciale avond. Deze (toch nog beginnende) artieste staat op het podium met een mix van professionaliteit, bescheidenheid en charme, creëert intimiteit en laat de indruk achter alof ze haar hele leven al niets anders doet dan optreden. Melua maakt dan ook vrij persoonlijk contact met haar publiek, grapt met de band en vertelt graag over de nummers die zingt. Bijvoorbeeld 'Blame it on the Moon' (geschreven door Mike Batt), één van die nummers die ze zelf graag zingt, of 'Belfast' over haar goede herinneringen aan de vijf jaar die ze in die stad woonde. Melua eindigt haar optreden met 'The Anniversary Song', een tekst van Eva Cassidy. Waarmee de zangeres meteen weer terug is bij het begin. Laat maar komen die tweede plaat (en dan hopelijk weer een optreden in Vredenburg)! Katie Melua Gezien: Vredenburg, Utrecht, zondag 3 oktober 2004 Met dank aan Ad van Breukelen en Michèle de la Rie.