Het eind van het jaar nadert, de onvermijdelijke jaaroverzichten worden al weer druk samengesteld. Trends worden blootgelegd, hoogtepunten benoemd. Een van de opvallende trends van het afgelopen jaar is het aantal sterke Utrechtse postrock-releases, met onder andere de fraaie werkjes van Sennen en Vehicle. We vs. Death zorgt binnen die trend op de valreep ook nog eens voor een hoogtepunt met een nieuwe split-cd, met het Deense Green Concorde. De nieuwe tracks zetten de lijn voort van het vorige gedeelde werkje met Tom Sweetlove: gelaagde, stemmige postrock, waarin door de melancholische trompet de zon nu en dan toch heel even doorbreekt. Opener Pictures From Stellenbosch was al enige tijd te beluisteren op de 3VOOR12/Utrecht Platenspeler. Het is de sterkste van de drie We vs. Death bijdragen, maar de overige twee blijven niet ver achter: het lange Workers Are Referred To As Hands (de klok loopt tot acht minuten), en het mooi geconcentreerde Wake 44. Wie probeert dit soort muziek te beschrijven valt als snel in de valkuil waar het genre zelf ook altijd mee te maken heeft: clichés. Voor de hand liggende vergelijkingen met eindeloze Scandinavische bossen zijn bijna onontkoombaar, zeker ook gezien de afbeelding op de hoes, en de afkomst van de splitpartner. Inderdaad, postrock is een gevaarlijk genre. Door het ontbreken van de zang is het zoeken van een eigen identiteit bijzonder moeilijk. Het risico dat nummers op elkaar gaan lijken is levensgroot, en het betreden van platgetreden paden ligt dan ook constant op de loer. We vs. Death omzeilt de valkuilen vooral door het prachtige ritmische spel van drummer Gerben Houwer en het gebruik van de trompet. Met name de drumeffecten aan het eind van Wake 44 schreeuwen wat mij betreft om meer. De groep laat zich bovendien niet verleiden tot de standaard Bolero-opbouw, van niets naar alles in 6 minuten, maar neemt rustig de tijd om nu eens gas terug te nemen, dan weer bij te schakelen. Maar het allerbelangrijkst blijft dat het geluid van de band simpelweg staat als een huis en de composities in al hun details precies de juiste sfeer weten op de roepen. Het Deense Green Concorde levert zoals gezegd de overige 6 tracks. Had We vs. Death op de vorige split nog gezelschap van een band die in dezelfde hoek opereert, ditmaal laat het tweede deel van de plaat een behoorlijk contrast zien. Green Concorde is namelijk een band in de indie/postpunk hoek, met de stemmigheid van Interpol en de springerigheid van de Von Bondies. Een aanzienlijk verschil dus, maar opvallend genoeg heeft het gitaargeluid van de Denen toch ook wel wat weg van dat van We vs. Death, waardoor de overgang vrij natuurlijk is. De songs van Green Concorde halen het hoge niveau van genoemde inspiratiebronnen niet, maar de heren hebben voor deze split dan ook pas één demo en één single uitgebracht. De Deense bijdragen zijn absoluut de moeite waard, maar de echte waarde van het schijfje zit toch in de drie We vs. Death tracks, waarmee de heren hun status bevestigen als beste Utrechtse postrockband. We vs. Death en Green Concorde presenteren hun nieuwe werk zondag 28 november in dB’s, bijgestaan door Zann (optreden begint al om 17.00 uur). Vanavond zijn We vs. Death, Green Concorde en Sennen te zien in de Klos in Emmeloord.