Een ‘toegevoegde waarde’ voor het Utrechtse muziekaanbod noemde organisator Günther Barten het Rumor-festival in een eerder artikel op 3VOOR12/Utrecht. En de zevenendertigste editie bewees nog eens zijn gelijk: het ‘festival voor avontuurlijke muziek’, zoals Rumor zichzelf graag afficheert, had vrijdagavond weer drie uiteenlopende pareltjes te pakken. Al zal de spreekwoordelijke kniesoor kunnen opmerken dat het ‘rockgehalte’ deze editie wel erg hoog lag. Gelukkig bleek deze pruillip ook de enige die daarop lette: de overige bezoekers konden bogen op een prachtige muzikale rondreis door de Utrechtse binnenstad. Deze avontuurlijke rondrit begint vroeg op de avond in het SJU-huis, een plek waar Rumor in de loop der jaren tot een der vaste bespelers is gaan behoren. En de samenwerking tussen slagwerkster Tatiana Koleva en saxofonist Rogier van Otterloo blijkt er een die Rumor, zoals dat zo mooi heet, ‘op het lijf is geschreven’. Met Van Otterloos sax speels om Koleva’s marimba heen draaiend, baant het duo zich op vlotte wijze een weg door werk van moderne componisten als Christopher Fox en Jacob ten Veldhuis; gretige uitstapjes naar de jazz (Bill Evans’ ‘Peace Piece’) en zelfs Bulgaarse folksongs (van Dobri Paliev) ondertussen niet schuwend. Want zoals de promotekst op de Rumor-site het al aankondigde: ‘Koleva/Van Otterloo willen de grenzen tussen verschillende genres doorbreken’. En dat doen de twee ook zonder meer. Met speels gemak zelfs, zonder de aandacht ook maar enig moment te laten verslappen. Dwars en avontuurlijk, grensoverschrijdend en muzikaal: het Duo Koleva/Van Otterloo vormt zo ongeveer de belichaming van Rumor. Zou je zeggen. Na zoveel muzikale rijkdom en variatie, is het dan ook jammer dat de volgende acts het allebei voornamelijk in rocksferen zoeken. Maar wie die gedachte overboord zet, beleeft twee optredens die hem niet gauw zullen ontglippen. Te beginnen in RASA, dat zich met haar intieme setting prachtig leent voor de feeërieke fluisterzang van Twin Peaks-diva Julee Cruise. Cruise staat vanavond echter niet alleen op de planken: ze wordt omringd door enkele gemillimeterde Duitsers met een flinke berg gitaren en elctronica. Marcus Schmickler, een van de sleutelfiguren van de Keulse electronicascene rond Mouse On Mars, nodigde de blonde chanteuse uit voor het shoegazeralbum ‘Dreams Top Rock’ van zijn alter ego Pluramon. Het resultaat zou je in een quasi-poëtische bui kunnen typeren als een ‘weerbarstige wisselwerking van donkergrijze gitaarmuren en sprookjesachtig gefluister’. Waarbij de iele stem van Cruise temidden van alle gitaarmoise voor een wonderlijk contrast zorgt. Iets dit stukken voor het optreden op Rumor helaas stukken minder opgaat. Simpelweg omdat Cruise tussen van al het geraas amper te horen valt. Je ziet haar lippen sterk bewegen, en hoort temidden van alle razende gitaarstormen ergens een stem fluisteren. Maar echt vóelen? Je doet het niet. De kille noise-erupties van Pluramon blijven in de eerste plaats ‘interessant’. Waarbij chanteuse Cruise haar aanwezigheid in de eerste plaats laat gelden door haar theatrale mimiek. Door als streng bebrilde kleuterjuf voor te lezen uit een kinderboek. Door na de woorden ‘I’m not gonna stay’ mysterieus het podium af te schuifelen. Of door baarvoets de nog altijd kippenvelopwekkende afsluiter ‘Falling’ te zingen. Waarbij je het jezelf stiekem nog heel eventjes afvraagt: is dat niet de ‘Log Lady’, die daar linksachter in een hoekje zit verscholen? Of zijn de uilen nog steeds niet wat ze lijken? Nadat Pluramon is uitgeraasd, verhuist het Rumor-spectrum zich naar EKKO. Alwaar de zalige popliedjes van The Go Find na de ijzige geluidsstormen in RASA voor een welkome afwisseling zorgen. En tegelijkertijd voor een heleboel herkenning. Voorman Dieter Sermeus hoeft namelijk alleen maar zijn mond open te trekken, of je hoort ze al: die glooiende melodieën die ook zijn andere band, het miskende Belgische indierockgroepske Orange Black, zo kenmerken. Maar dan in een nét iets ander jasje gestooken: knisperende electronica, in plaats van fraai gelaagde indierock. Met dank aan Sermeus’ muzikale kompaan Styrofoam, die Sermeus niet alleen een plaatsje in zijn live-band toebedeelde, maar hem tevens de fijne kneepjes der electronica bijbracht. ‘Miami’ heet de onlangs op het hippe Berlijnse MORR Music (Lali Puna, Console, Styrofoam) verschenen debuutplaat van The Go Find. Een plaat die net zo warm klinkt als zijn titel; en die bolstaat van de zonnige popjuweeltjes. Onmiskenbaar Orange Black, maar dan overgoten met een heerlijk electronisch ‘MORR-sausje’. En die formule werkt op de planken al minstens zo aanstekelijk. The Go Find klinkt ook in EKKO fris, aanstekelijk, en catchy. En laat je mondhoeken met de minuut verder omhoog staan. Natuurlijk kun je je afvragen in hoeverre zo'n act, die in het reguliere EKKO-programma ook niet zou misstaan, voor een festival als Rumor van 'toegevoegde waarde' is. Maar met de dertig man publiek van Orange Blacks laatste EKKO-show voor ogen (vorig jaar herfst, als support van Centro-Matic), zal niemand Sermeus zijn glansrijke revanche misgunnen. Rumor 37 Met The Go Find, Pluramon feat. Julee Cruise en Duo Koleva/Van Otterloo. Gezien: Diverse lokaties, Utrecht, vrijdag 5 november 2004.