Utrechtse popliefhebbers zullen alleen al vanwege de personele bezetting van Polarex met bovenmatige interesse het strak vormgegeven hoesje van Métro Linea 3 openklappen, het eerste album van de band. Jan Jacob Zegel, de initiator, lead singer en toetsenist van Polarex, kennen we nog van Nilsson en hij opereert momenteel als drummer in Ballerina Liberation Front. Ook de gitarist van Polarex, Joachim Boas, is daar te vinden, maar dan als lead singer. Arjen Rienks, bassist van het gezelschap, bespeelt de de bas bij Spoiler. Spoiler, wiens vorige plaat King Sonic weer geproduceerd werd door Jan Jacob, om het cirkeltje maar weer rond te maken. Dit voorstelrondje maakt allereerst duidelijk dat we hier te maken hebben met een clubje tamelijk doorgewinterde Utrechtse muzikanten. En dat is maar goed ook, want op Métro Linea 3 begeven de drie zich op glad ijs door te graven naar de wortels van de popmuziek. Denk aan The Beatles en The Beach Boys, maar ook aan moderne uitwerkingen als Travis. Qua arrangementen, liedjesstructuur en sound een inmiddels dichtbevolkte gemeenplaats. Dat de plaat zich ruim boven het maaiveld weet te verheffen heeft eigenlijk te maken met maar één ding: hij is gewoon erg lekker! De bij vlagen zeer traditioneel uitgelijnde songs zijn goed doortimmerd en blijven hangen. De voor popsongs zo onontbeerlijke (samen-)zang klopt als een bus. In sommige nummers wat gladder, in andere wat rafeliger. Niet onvoorstelbaar is dat er zo maar een 3FM megahit uitrolt (‘One-on-one’ is ernstig hitpotent), net zo min als het niet onvoorstelbaar is dat deze plaat aanslaat bij treurende Daryll Ann-fans. Hou je niet van liedjes-liedjes, dan is er bijvoorbeeld nog het wat rauwere ‘Hours and Days’ dat zou kunnen bekoren. Onder andere in dat nummer laat Polarex horen electronica-randjes à la Ozark Henry niet te schuwen. Duidelijk is ook dat aan de sound en de productie veel aandacht is besteed. Drum-loops en strijkers zijn functioneel subtiel toegevoegd. Voor het eindresultaat was ondere andere Dennis Blackham verantwoordelijk, een veteraan-geluidstechnicus van de bekende IBC studios te Londen, die de mastering in Schotland uitvoerde. Dat de ambachtelijke productie van Métro Linea 3 een jaar duurde en de puntjes op de i staan is hoorbaar. In dit studio-raffinement ligt eigenlijk mijn enige zorg, dan wel benieuwdheid: Utrecht heeft er een puike en nu al volwassen pop-rockband bij, maar hoe gaan de mannen het flikken op het podium? De vuurdoop is vanavond 1 november in het intieme Oude Pothuys, met een voor live-optredens toegevoegde drummer (Job Boas). En met of zonder Megahit, het podium zou binnenkort best een stuk hoger kunnen zijn voor Polarex. Polarex - Métro Linea 3 (Eau Records)