De programmering van het Utrechtse oefencentrum dB’s is er een geworden die niet over het hoofd gezien dient te worden. Een kans om bands te zien die je anders niet zo snel in Utrecht ziet, omdat EKKO net iets te groot is en ACU vaak in een iets andere hoek zit. Fly Pan Am speelde eerder deze maand in de Paradiso-bovenzaal en in de kleine zaal van 013. Utrecht, ook wel eens postrock city van Nederland genoemd, kon niet worden overgeslagen. Plaats van handeling: dB's. Het Scandinavische September Malevolence opende voor een redelijk gevulde zaal. De problemen waar veel postrockbands tegenwoordig mee kampen speelden ook deze band parten. Het gebrek aan originaliteit en de voorspelbaarheid van de climaxen. De mosterd werd gehaald bij bands als Mogwai, Tristeza en Explosions in the Sky. Op zich geen verkeerde invloeden, maar een echt eigen sound heeft de band nog niet ontwikkeld. Een mooi transparant geluid en een uitstekende drummer zorgden ervoor dat September Malevolence met de hakken over de sloot slaagde voor het postrock-toelatingsexamen. 'N’Ecoutez Pas', oftewel: 'Luister niet', zo heet de laatste langspeler van Fly Pan Am uitgekomen op het befaamde Constellation-label. Naast Fly Pan Am brengen veel andere bands uit Montreal zoals, Godspeed You! Black Emperor en Do Make Say Think hun platen uit op dit label. Bij veel van de oudere garde op dit label is de rek eruit en gaan leden van desbetreffende bands aan de slag met nieuwe formaties. Zo ook Roger Tellier-Craig, Godspeed You! Black Emperor, tevens gitarist in Fly Pan Am. Op voorgaande platen liet Fly Pan Am een minimalistisch geluid horen met veel terugkerende drones en repetitieve gitaarpatronen, maar op 'N’Ecoutez Pas' ging het roer om. Invloeden uit de krautrock en shoegazerscene speelden hierop een grotere rol. Een opzwepende, hypnotiserende bas en de drumtandem overgoten veel noisy gitaarlagen en bepaalden ook de sound van hun liveshow. Muzikaal leek het dan ook vrij weinig op de uitgerekte crescendo stukken waar Godspeed zo bekend mee is geworden. Ook maakte Fly Pan Am gebruik van vocalen met een Franstalig vocabulaire. Deze staccato zang werd geregeld ondersteund door een tweede stem die zich beperkte tot dierlijke klanken die vrij snel irriteerden. Er zat helaas echter weinig variatie in het gebruik van de stem, waardoor het al snel een voorspelbaar trucje werd. Doordat de sonische lagen die verscholen zaten in het gitaargeweld kwamen niet altijd helder doorkwamen in de mix, was ook de spanning op een gegeven moment ver te zoeken. Het vasthouden van de aandacht bleek uiteindelijk een hele klus, vooral tijdens de geïmproviseerde toegift waarbij de band de oude piano van dB’s op een wel heel eigenzinnige wijze bespeelde. Fly Pan Am mag dan een interessante band met een eigen geluid zijn, door een gebrek aan diversiteit konden ze de aandacht op de planken geen heel uur vasthouden. Fly Pan Am & September Malevolence Gezien: vrijdag 19 november 2004, dB’s