De Bevrijdingsfestivals die gisteren in dertien Nederlandse steden gehouden werden, konden dit jaar rekenen op 200.000 bezoekers meer dan vorig jaar. En ook in Utrecht was die stijgende opkomst goed te zien. Misschien was het weer, misschien ook de programmering daar debet aan, maar ook de nieuwe locatie zal zeker niet onbelangrijk zijn geweest. Voorgaande jaren streek het bevrijdingsfestival nog neer op het Smakkelaarsveld, dit jaar was het Griftpark de ‘place to be’. Meer ruimte, een festivalmarkt, meer eet-en drinktentjes, een skate-en BMX-demonstratie, theater en 7 acts op het hoofdpodium; alle ingrediënten voor een geslaagd festival.
Onder een flets zonnetje mag de Belgische poppunkformatie Janez Detd aan het begin van de middag het festival openen. Ze doen hun best en hebben er zin in. Aanstekelijke meespringers worden afgewisseld met olijke grapjes met een heerlijk Vlaams accent. Alleen het publiek lijkt er nog niet helemaal bij. Ietwat duf slaat de overwegend jonge menigte alle drukte op het podium gade. Zelfs enkele covers van Metallica, Blink 182 en, op verzoek, Slayer, brengen de spirit er niet echt lekker in. Zanger 'Bones' doet zijn best om de menigte mee te krijgen ("Juich alsof Nederland de finale van het EK voetbal heeft gewonnen!", "Maxima is een geile slet!"), maar op wat gegniffel hier en daar na krijgt hij weinig respons.
En dat is jammer, want het had zo'n mooi feest kunnen worden. Pas als de bijna-punkklassieker 'Anti-Anthem' als afsluiter voorbij komt is er enig enthousiasme voorin het publiek te bekennen. Een enkeling zingt zelfs mee! Utrecht kan het doen met de mededeling dat het in ieder geval enthousiaster is dan het publiek in Scheveningen en Groningen. En met de vrijheid uiteraard.
Nadat de Spaanse latin-crossover formatie Gertrudis al stukken enthousiaster onthaald wordt, begin het zonnige Griftpark langzaam vol te stromen. Dj's Hits en Flits draaien tussen de bands door; de heren Frans en Patrick van het Kaasschaafcollectief praten de boel ondertussen op grappige, en geheel eigen wijze aan elkaar. Dance-act Soulvation zorgt er vervolgens voor dat het publiek met de voetjes van het gras gaat, vooral uiteraard tijdens hun hit ‘Reset your brain’ door de luidsprekers galmde. Van heel andere orde is de drukke crossoverrock van de Tilburgse band Wealthy Beggar, die met een goede, strakke set, menig toeschouwer weet te bekoren.
Ook Daryll-Ann krijgt het publiek eenvoudig op haar hand. De heren hebben er zin in, en dat stralen ze uit. Een goede mix van oude en nieuwe songs passeert de revue en het nu helemaal volgestroomde Griftpark kan met recht trots zijn. Met de nederhop van Extince schudt het park later zelfs op zijn grondvesten. Extince weet hoe hij het publiek moet bespelen en als hij het nummer ‘Spraakwater’ inzet, eet het publiek werkelijk uit zijn hand. Aan de Nederlandse soulzangeres Tasha’s World de eer om het Bevrijdingsfestival in stijl en met soul af te sluiten. En dat doet ze zeker: met onder meer een medley van Bob Marley-songs weet ze de gedachte van love en peace, de rode draad van bevrijdingsfestival, goed over te brengen.
Goede muziek, een goede sfeer, en bovendien genoeg publiek: het is wel eens anders geweest op het Utrechtse Bevrijdingsfestival. Het lijkt er danop dat de veranderingen van dit jaar een goede uitwerking hebben gehad. Maar of het nou aan de veranderingen ligt, of stiekem toch gewoon aan het weer, het festival was dit jaar in elk geval meer dan geslaagd.
Gezien: Bevrijdingsfestival Utrecht, 5 mei 2004 @ Griftpark, Utrecht