Warner Music doekte onlangs haar Nederlandse afdeling op en daardoor kwamen artiesten als Krezip, Relax en Postmen op straat te staan. Andere platenmaatschappijen gingen Warner al voor met vergelijkbare reorganisaties of zullen binnenkort in hun pakketten gaan snijden. Maar als 'majors' geen interesse meer lijken te hebben in de lokale Nederlandse markt, waar moet je dan als aanstormende band naartoe om een cd uit te brengen? Het lijkt een onheilstijding, maar een rondje langs wat Utrechtse bands maakt duidelijk dat er eigenlijk weinig alarmbellen gaan rinkelen door dit soort nieuwsberichten over de grote labels. Zanger/gitarist Roel Jorna van Gloricz Jim maakt zich bijvoorbeeld niet erg druk. Hij had sowieso niet zoveel vertrouwen in een contract met een groot platenlabel. “Ze promoten je toch niet, en als je wel wilt dat dat gebeurt, moet je te veel concessies doen aan je muziek”. Dus heeft Gloricz Jim gekozen om, door studiotijd te huren, gewoon zelf een plaat op te nemen. Toen de plaat af was hebben ze een distributiedeal met Pink Records gesloten, zodat de plaat in de daartoe bestemde zaken terechtkwam. Sandusky heeft voor haar debuutplaat een vergelijkbare deal met Munich Records gesloten. Munich verzorgt de distributie van Sandusky's veelgeprezen debuutplaat en krijgt daarvoor een deel van de inkomsten van de cd-verkoop. Promotiemiddelen, zoals advertenties, worden door de band en het label samen bekostigd. Het zijn vooral kleinere labels die op deze manier diensten aan bands verlenen. Volgens toetsenist Bob van Sandusky loont deze aanpak beter dan die van de grote platenmaatschappijen, omdat de kleine labels weinig hoeven te investeren in het opnemen en promoten van een band. Een platenmaatschappij als Warner heeft bijvoorbeeld veel geïnvesteerd in acts als Krezip en Ilse de Lange, maar de Nederlandse markt is -zeker nu de cd-verkoop terugloopt door illegaal kopiëren- te klein om de investeringen terug te verdienen. Internationale acts zijn nog enigszins rendabel, omdat zij een wereldwijde afzetmarkt hebben. Van een ambitieuze band als Eleven zou je misschien verwachten dat ze zouden gaan voor een contract bij een major. Maar ook zij hebben ervoor gekozen om eerst zelf een EP op te nemen in eigen beheer. Daarna is deze bij verschillende labels aangeboden en zijn er contacten geweest met Universal. Maar manager Miranda van Holland verwacht niet veel die maatschappij: “Ze hadden al eerder interesse getoond, maar toen is uiteindelijk de zaak afgeketst. Bovendien vlieg je er als Nederlandse band het eerst uit als het minder gaat”. De vraag is ook of je als band niet naar alternatieven moet kijken voor de verspreiding van je muziek, nu de cd-verkoop terugloopt. Een mogelijkheid is tegenwoordig het verkopen van losse nummers via speciale download-sites. De Utrechts/Amsterdamse formatie Orange biedt bijvoorbeeld sinds kort haar muziek aan via de site Weedshare.com.Het valt echter te betwijfelen of mensen echt bereid zijn om te betalen als het via internet nog steeds vrij eenvoudig is om illegaal muziek uit wisselen. Wel biedt dit medium de artiest meer vrijheid, maar vraagt het tegelijk ook meer eigen initiatief. Hoe dan ook: snel een platencontract scoren lijkt al met al niet meer het summum. Keihard werken, veel spelen en doe-het-zelven is het devies.