'Eigenlijk hadden we ons erop verheugd in een mooi herenhuis aan de Nieuwegracht te mogen spelen', vertelt Olaf Koeneman, zanger/gitarist van the Yearlings. 'Maar ja, dan krijg je de echte locatie te horen: het IBB.' Toch hoor je Koeneman absoluut niet klagen. De ervaring is voor hem al bijzonder genoeg. 'Voor het eerst in jaren was ik voor een optreden echt zenuwachtig, ' vertelt hij na afloop. 'Dit was zó eng om te doen.' En dat terwijl Koeneman tijdens zijn loopbaan toch voor stukken massalere publieken heeft gespeeld. Tijdens deze 'Live in the Livingroom'-avond zijn er nauwelijks meer dan 25 man publiek aanwezig. Maar juist die kleinschaligheid is de kracht van de avond. Het is namelijk de beoogde huiskamersfeer die de band tussen de -onversterkt spelende- muzikanten en de luisteraars verstevigt. Ook al speelt iedere act slechts tweemaal een kwartier, daarna heb je het gevoel de muzikanten soms al jaren te kennen. Een gevoel dat ook tijdens de borrels in de pauzes en na afloop bij uitstek naar voren komt. De 26e editie van de 'Live in the Livingroom'-reeks was, na een eerder bezoekje in september 2003, de tweede in Utrecht gehouden aflevering. De organisatoren, Rick Treffers en Kees Jonkheer, begonnen in 2002 met de huiskamerconcerten, omdat ze, naar eigen zeggen, graag 'iets kleinschaligs' wilden neerzetten. Treffers benadrukte deze kleinschaligheid door bij aanvang van het concert de voorste toeschouwers te waarschuwen voor het spuug van de artiesten. Het is echter niet alleen hun spuug dat voor de artiesten niet te verdoezelen is. Doordat de groep toehoorders klein én sterk op de muziek gericht is, moeten de muzikanten extra goed presteren. Geroezemoes en klinkende glazen zijn er niet, het publiek kan feilloos ieder foutje horen. Foutjes waarop gelukkig met een glimlach wordt gereageerd. Toch zijn het niet alleen de foutjes die door het publiek worden opgemerkt; ook de details die bij grootschaligere concerten in het niet dreigen vallen krijgen in een intieme setting als deze ineens een stukken grotere zeggingskracht. Het xylofoonspel van Gloricz Jim-zanger Roel Jorna bijvoorbeeld. Of de subtiele arrangementen van sommige Yearlings-songs. De locatie van het huiskamerconcert, studentencomplex IBB, zorgt bovendien voor een extra krent in de pap. Op het grasveldje voor het raam wordt tijdens de set van The Yearlings door de buren namelijk ineens een bankstel in de hens gezet. Hoewel de toch al zo kampvuurfähige klanken van The Yearlings door dit vreugdevuur een gezellige sfeerverlichting toebedeeld krijgen, worden de bandleden er zodanig door afgeleid dat zanger/gitarist Niels Goudswaard spontaan zijn tekst kwijtraakt. Of zou dat stiekem toch gewoon door de zenuwen komen? De avond wordt afgesloten door een al even spontaan optreden van Utrechts hotste gelegenheidsformatie: The Gasoline Brothers. Doordat drie van de vier bandleden (Léon van The Yearlings, Roel van Gloricz Jim en toeschouwer Mathijs van Sandusky) toch al ter plekke zijn, kunnen zij de verleiding niet weerstaan onvoorbereid doch enthousiast nog één van hun nummers te spelen. Na deze kleine toegift is het concert echt voorbij en krijgen de vijftien bewoners van het studentenhuis hun keuken weer terug. Maar niet voordat Rick en Kees vanuit het publiek enkele nieuwe huiskamers voor volgende Utrechtse edities toegezegd hebben gekregen, Live in the Livingroom, met The Yearlings, J.Perkin en Gloricz Jim. Gehoord: zondag 7 maart 2004, Ina Boudier-Bakkerlaan 49. Foto's: Kees Jonkheer/Live in the Livingroom