Op de bank bij Geigercounting: 'Ik doe eigenlijk maar wat'

Toetsenist van Coparck maakt electro met vreemd sample-apparaatje

Martijn Herrman, ,

‘Anders’ is niet per definitie beter of slechter dan het gangbare. Het is wél per definitie opvallend. En de opvallende factor in de Uur U-finale van dit jaar is Geigercounting, alias Maurits de Lange, toetsenist van Coparck. Geigercounting maakt technomuziek op een extreem simpele wijze. Op het podium laat hij zich slechts vergezellen door twee kleine sampler/drumcomputers. 'Wat ik doe, heeft impact.'

Toetsenist van Coparck maakt electro met vreemd sample-apparaatje

Er hangt een huiselijk sfeertje bij Maurits thuis. Her en der zwerft wat speelgoed rond van de dochter des huizes (14 maanden). Gezellige schilderijtjes aan de muur. Bescheiden keukentje. Knusheid alom. Eén kamertje is echter anders. Dit is hét kamertje. Het kamertje waar Maurits geen Maurits meer is, maar Geigercounting. Weg met de vaderrol. Tijd voor techno! Geigercounting bestaat bij de gratie van een bijzonder leuke uitvinding: de Korg ElecTribe. Dat is een sampler/drumcomputer, waar je samples in kunt stoppen en in een bepaald patroon kunt zetten. Dat patroon kun je vervolgens afspelen, en desgewenst voorzien van allerlei effecten en tempowisselingen. 'Precies wat je nodig hebt om live interessante dingen te kunnen doen,' aldus Maurits. Het 'apparaat' van Geigercounting is om precies te zijn maar 300 bij 222,5 bij 53,4 millimeter groot en kost amper meer dan 300 euro. En er zijn maar weinig bands die voor dat bedrag een compleet instrumentarium kunnen aanschaffen. Ok, voor Geigercounting zijn ook nog wat samples nodig, en een béétje officiële sample-cd vol met talloze verschillende basedrums, hi-hats en snares kost ook al gauw zo’n 200 euro. Maar dan nog: een drumstel is duurder. Met alleen de speciaal geprepareerde geluidseffecten-cd’s kom je volgens Maurits echter niet ver. De leukste samples komen gewoon uit de bieb. 'Het is eigenlijk heel simpel. Ik loop de bibliotheek binnen, haal min of meer blind wat cd’s uit de schappen, neem die mee naar huis en kijk of er wat bruikbaars tussen zit. De ervaring leert dat vooral beginnetjes en eindjes vaak heel geschikt zijn.' Dat Geigercounting in staat is om de nummers letterlijk te maken waar je bij staat, blijkt als ik mijn tas openrits en er een stapeltje cd’s uithaal die ik willekeurig uit mijn eigen privécollectie heb geplukt. Eén voor één verdwijnen de schijfjes in de speler en na ongeveer drie kwartier zitten er een stuk of zeven sampeltjes in de ElecTribe. En zowaar, de groove spat er vanaf. 'Ik kan hier als ik wil zó het podium mee op!', zegt Maurits bijna triomfantelijk. Al voegt hij er wel aan toe dat normaal gesproken nu de 'bijschaaffase' begint. 'Nu ga ik bijvoorbeeld op zoek naar een betere basedrum. Of ik vind de hi-hat een beetje schraal en ga daar verder mee aan de slag.' Hoe een optreden van Geigercounting eruit ziet, hangt maar net af van de sfeer in de zaal. Maurits bepaalt zijn repertoire pas ter plekke, iets wat bij de meeste ‘gewone’ bands toch heel anders ligt. 'Bands hebben vaak een bepaald iets ingestudeerd, en dat zullen ze spelen, no matter what. Een band zal niet zo gemakkelijk zeggen van ‘drummer, stop jij nog maar even, want de mensen hebben nog geen zin in dansen’. Nee, ze zullen hun nummers in principe altijd op dezelfde manier spelen. Terwijl ik ter plekke pas beslis wat ik doe. Ik zet het allemaal aan, keihard en heftig, of ik begin alleen maar met één hi-hatje en ga daar een beetje mee klooien. Ik kan echt alle kanten op, en dat is ook zo leuk eraan. Het is eigenlijk heel geïmproviseerd. Ik ga het podium op en doe eigenlijk maar wat. Ik kijk hoe de mensen zich voelen en dan begin ik.” Vrijdag 26 maart staat Geigercounting in de finale van het Uur U, waarin hij het opneemt tegen onder anderen Rebound en de Gasoline Brothers, bands die door de jury werden uitgeroepen tot winnaars van de halve finales en dus kansrijk mogen worden geacht voor de eindoverwinning. Maar hoewel Geigercounting ‘slechts’ in de finale staat dankzij een wildcard, acht Maurits zich zeker niet kansloos. 'Wat ik doe is heel straight, heel direct. Mensen vinden het gewoon gaaf dat ik met twee van die bordjes het podium op kom stappen en vijf minuten later bikkelhard sta te beuken. Dat is een heel rare gewaarwording. Heel wat anders dan zo’n band die daar een beetje eindeloos met gitaren staat te stemmen, met grote versterkers en gedoe. Wat ik doe, heeft impact. Dus in die zin geef ik mezelf wel een kans om te winnen ja. Maar aan de andere kant: met dit soort dingen weet je het nooit. Mensen denken misschien ook ‘ach die jongen haalt dat gewoon uit die kastjes, dat is helemaal niet live en dat kan iedereen’.' Ach. Mocht de finale van het Uur U een totale mislukking worden, dan is er nog geen man overboord. Maurits heeft altijd vrouw en dochtertje nog. En, niet te vergeten, een demo: 'Philosophie, Megalomanie, Hypochondrie, Geriatrie'. Als je die demo bestelt, brandt Maurits ‘m gewoon op de eigen pc. Lekker thuis, tussen de kinderspeeltjes.