Het jaloers kijken naar Antwerpen mag inmiddels wel eens afgelopen zijn. Ook wij, eenvoudige Nederlanders, hebben inmiddels een eigen, bloeiende muziekscene: de scene rond de labels Sally Forth en VOLKOREN. Deze twee labels, gerund door ongeveer dezelfde mensen, hebben een keur aan bands onder zich die driftig elkaars bandleden lenen. Naast een aantal emo/punk-bands uit Zweden en Denemarken kwamen er uit deze creatieve honingraat inmiddels bands als this beautiful mess, the spirit that guides us, at the close of everyday -allen principieel met kleine letters-, Brown Feather Sparrow, Rollercoaster 23 en Kryptonite Garden, waarvan de laatste twee bands recentelijk kort na elkaar de pijp aan Maarten gaven. Enkele sleutelfiguren uit deze scene: René de Vries (die tot op heden in minstens 3 bands speelde), Arjen van Wijk (4 bands) en Minco Eggersman, die al in 3 bands meedeed en bovenal de labels Sally Forth en VOLKOREN mede-oprichtte. Sally Forth ontstond in 1997 in Zeist. Nog steeds worden bijna alle releases van het label en van VOLKOREN in de Mailmen Studio’s in Utrecht opgenomen. De twee oprichters, Minco en Jos Honig, werkten al een tijdje samen als managers van een aantal bands. ‘We wilden graag een platform creëren voor bands die wij tof vonden’, aldus Minco. Vorig jaar kwam daar het VOLKOREN-label bij, een ‘platform voor de wat rustige rootsmuziek.’ Ongeveer anderhalf jaar later kwam this beautiful mess bij Sally Forth, tot nu toe een van de populairste bands binnen de scene. Arjen van Wijk, zanger in onder andere deze emo-achtige rockband, vertelt dat hij een grote verwantschap voelde met het label en de specifieke benadering van muziek maken. ‘Op een gegeven moment vond ik zelfs álle bands die bij Sally Forth zaten goed!’ Waar ‘m die benadering nu precies in zit, daar zijn zowel Minco als Arjen wat vaag over. Eén gemeenschappelijk ding is in elk geval dat alle bands erg ‘songgericht’ zijn. Minco: ‘En we benaderen soms dingen net even anders, waardoor er vaak een 'eigen sound' ontstaat. Dit zegt natuurlijk iedereen, maar ik denk dat het echt zo is. (lacht) Verder zijn we allemaal Pietje Precies. Dat geeft mooie produkten, maar ook hoge kosten.’ Minco beweert dat Sally zich tegenwoordig vooral op rock richt, maar Arjen wil geen genre-stickertjes plakken. ‘Iedere band doet wat anders en da’s ook iets typisch Nederlands, denk ik. Kom je in heel veel andere landen iemand tegen die van emo houdt, dan houdt hij ook alleen maar van emo. Hier luistert iedereen naar van alles.’ VOLKOREN heeft vooral bands in het hoekje van de roots en de singer/songwriters en heeft als paradepaardje sinds kort 16 Horsepower. Deze Amerikaanse band toerde met Minco’s bandje at the close of everyday, waarop hij voorstelde hun werk wereldwijd op vinyl uit te brengen. De band van David Eugene Edwards staat natuurlijk vooral bekend als fanatieke vertolkers van het woord Gods. Ook Minco en Arjen zijn beiden christelijk, waardoor Sally Forth in de media ook wel eens als ‘christelijk label’ wordt bestempeld. Arjen geeft toe dat het christelijk geloof een rol speelt in this beautiful mess, omdat hij de schrijver is van de teksten -veelal handelend over metafysische zoektochten-, en denkt dat het ook wel een rol speelt bij Sally. ‘Maar dat klinkt gelijk weer als een enge sekte… Er is in elk geval niet zoiets als een “Sally-geloof”’. Minco is er echter resoluut over: ‘Muziek is wat ons bindt. Ik geloof in God en sommige anderen met mij, maar verder maakt dat geen verschil.’ Dat de hele kliek van bands van deze labels als een typische scene overkomt op de willekeurige voorbijganger, is iets dat bewust nagestreefd wordt. Minco: ‘Sally Forth/VOLKOREN bestaat enkel en alleen door vriendschap.’ Dus worden er regelmatig gezamenlijke tours en festivals georganiseerd en is er met zekere regelmaat een gezellige barbecue. Minco zelf is er in elk geval laaiend enthousiast over: ‘Alles draagt bij aan een te gekke sfeer binnen de labels, bands supporten elkaar en samen houden we alles draaiende. Zo hoort het!’ Maar bandleden met hobby-bandjes, zagen we dat niet al eerder in Antwerpen fout gaan? Arjen wil na enig doorvragen uiteindelijk wel toegeven dat het soms wringt, bijvoorbeeld als toetsenist Lydia Wever van this beautiful mess eigenlijk liever wil gaan touren met haar andere bandje Brown Feather Sparrow, maar tot hevige problemen heeft het nog niet geleid. Arjen benadrukt dat het uiteengaan van zowel Rollercoaster 23 als Kryptonite Garden met deze problematiek niets van doen had: ‘Beide bands bestonden al behoorlijk lang, waren de eerste bands op Sally Forth, en de uitdaging was er een beetje vanaf. Dat René (de Vries, voormalig zanger van Rollercoaster 23, red.) nu bij ons ging drummen was niet de hoofdreden.’ Terwijl hij het VOLKOREN-petje dat op zijn weldadige bos krullen rust nog eens herschikt, grapt Arjen: ‘Overigens vind ik dat de barbecues van Sally Forth en VOLKOREN strikt gescheiden zouden moeten zijn.’