We treffen Arrested Development, althans een delegatie daarvan, in de catacomben van de Tivoli. Vertegenwoordigd zijn Nicha, danseres; Za’, bassist; nog een kerel; Speech zelf en uw reporters: reporter Kevin, fotograaf Maarten en ondergetekende. Bij de ontmoeting blijkt het kapsel van Kevin danig bij Speech in de smaak te vallen. Props voor Kevin. Onze opzet is ceedees van lokale grootheden aan het gezelschap voor te schotelen en dan maar eens van de old school teacher-preachers te horen of ze nog een lange carrière beschoren zijn danwel een lange weg te gaan hebben.
Door schier geluk valt rapper Paradox van Illicit ook een aandeel in het gesprek ten deel. De boomlange rapper zou volgens het originele plan alleen zijn materiaal komen afleveren, maar kan de buitenkans om in plaats van het afgeven van een cd'tje zelf zijn eigen materiaal ten gehore te brengen, natuurlijk niet laten schieten. Paradox begint dan ook duchtig te rappen, en geeft de spreekwoordelijke microfoon behendig over aan Speech. Ik krijg er kippenvel van, en ook Speech zit ook zichtbaar te genieten. Over een beat van homegrown C-Mon en Kypski zetten de twee rapmoguls de situatie in de kleedkamer en de gedachten in hun respectieve hoofden met betrekking tot de wereld en hiphop, uiteen. Dit alles op rijm, met ritme en met vloeiende dictie. En ook al was er in de scene reeds hoog opgegeven over de skills van Paradox, toch weet hij ons nog te verbluffen, niet in het minst door zijn vocabulaire en woordkeuze. Some majestic delivery.
Dat het enthousiasme over Paradox niet zuiver uit beleefdheid voortkwam, was ons reporters ter plekke wel duidelijk, maar moge door het contrast met Speech' waardering over het overige aangedragene, nog ten overvloede gestaafd worden. Wat dat overige aangedragene was: uit Amersfoort De Dode Dichters en DAC, uit Utrecht zelf Gellybooty en C-Mon & Kypski. Een stapeltje waaraan we goed dachten te doen, al werd niet alles helaas even lovend ontvangen. Te beginnen bij D.A.C.
D.A.C.- 'De Laatste der Mohikanen', van de cd 'Di-DAC-tici'
Men is goed te spreken over het feit dat D.A.C. in zijn moerstaal rapt en zelfs zeer tevreden over het productiewerk van Mr. Fonc voor onder meer 'De Laatste der Mohikanen'. Ook de energie spat er volgens Speech absoluut vanaf. Minder tevreden zijn de heren over de 'flow delivery', die volgens Speech en de bassist '..could be more original, it’s really more like New York style now, whereas Americans, they like the foreign hiphop because they [‘wij Europeanen’ dus, red.] do what’s theirs, not what they saw or heard others do.'. De bandleden 'like the energy', maar 'it [de rap, red.] sounds like so much else. The music takes it a little further; I’d go see their show!'. Een vaderlijk woord van advies: 'Take it to the next level!'.
Speech is on a roll, en begint over onorthodoxe muziek. Hij heeft lovende woorden over voor de manier waarop in Brazilië met hiphop wordt omgegaan, en zou graag zien dat men in de V.S. wat minder conventioneel met deze vernieuwende muzieksoort zou omspringen. Wat hij in Japan aan 'turntablistic craftmanship' meekreeg is verbijsterend. De hiphop-gemeenschap groeit door zich te spiegelen aan de vernieuwendste exponenten. Aldus Speech. On the road zijn is voor de band dus vooral ook een inspirerend proces. 'It’s good to go to Japan and see turnatblism taken to the next level and come back around to America and be just a little bit more than we were before. This [hip hop, red.] thing is not a competition. Well, it is, but it is a sweet competition.'
De Dode Dichters: 'Oh, Shit!', van de demo 'De Dode Demo'
Van De Dode Dichters, onlangs nog winnaars van de Kleine Prijs van Amersfoort, horen we onder meer het nummer 'Oh Shit!'. De hookline 'Oh shit!' doet de bandleden grinniken, dit nummer vinden ze erg lekker in elkaar gezet. Het laatste nummer van DDD doet Speech verzuchten: 'I feel it. This is a more original thing. It’s hot. All three of them [hij heeft Gellybooty nog niet gehoord, red.] are. I would like it better if it were more mellow though.' Hij benadrukt nog maar eens het verschil tussen de twee werelden: de V.S. en De Rest, en ziet onze ingeklemdheid in Nederland tussen zo’n 15 andere talen als een zeer stimulerend iets. Maar zoals in het geval van 'Oh Shit!': '..the hook would get it to cross-over.' En dan: cross over the ocean, up to the States.
Gellybooty: 'Funky Lately', single
Wanneer we een seintje krijgen dat de soundcheck van Arrested wacht, gaan we maar snel over tot het laten horen van de laatste single van Gellybooty. 'Funky Lately' brengt heel wat glimlachen op gezichtjes. Vooral de bassist is er danig mee in zijn nopjes. 'The bomb right there! Great old school mix, it’s got it all- there’s rock there, soul, R&B, this is the seventies, I feel it. This definitely got everything happening.' Maar, het moet gezegd, en Speech zegt het: 'The rap just isn’t it. Too commercial. It’s flat.' 'But I like the singing', haast hij zich er aan toe te voegen. En gelijk heeft ie.
Op instigatie van fotograaf Maarten wordt nog een hele andere issue aangesneden. Met zijn upper class Oxbridge Engels waagt hij te vragen wat Arrested nou toch vindt van 'all these white kids that have lyrics about how they claim to be from Compton and packing heat – basically: how do you guys feel about wiggers?”. Speech barst los: 'There was always the white scene on top of things somewhere in the higher realms of the music biz. But these guys picked up nicely on hip hop. As they did with Rock & Roll, as they did with R&B. Hip hop started in the Bronx, which is an untold story, but there were whites all along. There have always been white enthusiasts, and there has always been a multiracial quality to hip hop. But Africans started all the styles, and we know that, and as long as people treat it right… Blues was saved by white people and would have been nowhere now had it not been for them.'
Paradox doet een duit in het zakje door Speech met Mos Def in aanraking te brengen en even the tekst van 'Rock and Roll' te reciteren, waarin zinnen als 'You may dig on The Rolling Stones, but they ain’t come up with that shit on they own' voorkomen, reden voor Speech om menig rock and roll- fan de mening toe te schrijven dat Elvis de originator van het genre was. Toch een beetje zwart-wit allemaal. Over de door Maarten aangehaalde 'white ghetto' kwestie wil Speech nog even kwijt dat menig artiest toch begint met imiteren om dat later pas te overstijgen. 'Imitate and then find yourself. Find your vibe. We lend to each other. It’s cool.' Over een Final Speech gesproken.