“Zullen we op de trapjes gaan zitten? Daar schijnt de zon tenminste.” Op het welbekende plekje aan de kade tegenover de EKKO nemen Gino Miniutti (19) en Melvin Wevers (21) van de postrockband Vehicle plaats voor een interview. De twee zijn neefjes. Ze begonnen twee jaar geleden met de band. Melvin: “We zijn begonnen als een rockband, deden covers van Smashing Pumpkins en ik zong. De postrock sloop er gaandeweg eigenlijk in. We begonnen heel spontaan met het maken van instrumentale stukjes muziek, die we wilden gebruiken voor de introductie van de live-optredens. Sfeerstukken eigenlijk.” Gino: “Het voelde eigenlijk best natuurlijk. Op een gegeven moment merkten we dat de nummers ook wel stonden zonder popdingen als een refrein of zang.” Pas daarna werd geluisterd naar bekende postrockers als Mogwai, Explosions in the Sky en Godspeed You! Black Emperor. Aangevuld met drummer Sebastiaan Janssen en gitarist Dennis Kersten, concentreert de band zich op volledig instrumentale muziek. “Uit opnames van jams haalden we de leukste stukjes, die we vervolgens weer probeerden te spelen en aan elkaar plakten. Maar dat viel niet altijd mee,” lacht Melvin. De band probeert zoveel mogelijk te variëren met dynamiek, sfeer en toonsoorten. Een goed Vehicle nummer klinkt vooral heel natuurlijk, meent het tweetal. “En de drums moeten niet voorspelbaar zijn. Onze drummer heeft er een hekel aan om telkens hetzelfde te spelen, zoals je bij Mogwai wel hoort,” zegt Melvin. Zelf luistert de gitarist naar singer-songwriters, alternative country en emorock. Gino komt op de proppen met American Analog Set en Pearl Jam. Voor Melvin is de melodie in de muziek van Vehicle belangrijk. “In veel postrock draait het voornamelijk om de hard/zacht dynamiek en vooral een keihard slotstuk. Da’s jammer, want er zijn veel verschillende manieren om het spannend te houden." Vehicle maakt nu instrumentale muziek, met hier en daar een sample, maar de band legt zichzelf geen restricties op. “Misschien wordt er ooit weer gezongen in onze muziek.” In nieuwe nummers verwerkt de band ook een xylofoon en een trompet, bespeeld door drummer Sebastiaan. De composities zullen meer gebaseerd zijn op ritme, terwijl op de debuut EP ‘The Fire Is Warmer On The Inside’ vooral de sfeer belangrijk is. De band gebruikte voor de opnames ook een elektrische harp, een instrument dat producer Mark van der Heijden zelf in elkaar geknutseld heeft. Melvin omschrijft het instrument: “Het is een soort plank met elementen en daar overheen gespannen bas- en gitaarsnaren die in een akkoord gestemd worden. Vonden we wel grappig klinken.” Daarnaast maakt de band gebruik van de e-bow, een apparaatje dat op de gitaarsnaren wordt gezet en er voor zorgt dat tonen erg lang doorklinken. “Live is het altijd even spannend wat dat ding doet,” lacht Melvin. “Het geluid is afhankelijk van de plek op de hals die je gebruikt, en soms slaat dat ding wel eens op hol. Dan klinkt het ineens drie keer zo hard.” Vehicle heeft onderdak gevonden bij Muze Records. Prettig dat er nog steeds platenmaatschappijen hun nek uit durven te steken voor jonge muzikanten die ‘lastig te verkopen muziek’ maken. Melvin: “Mark van de Heijden kende Monique van Muze. We hebben gewoon een CD-R opgestuurd en ze vonden het wel tof. Het ging makkelijker dan verwacht. Muze kon zich wel vinden in onze muzikale plannen. Ze geven ons alle artistieke vrijheid, de volgende plaat hoeft niet iets in dezelfde richting te worden. Niet dat we straks ineens met een portie grindcore op de proppen zullen komen, maar toch.” Valt er eigenlijk nog veel eer te behalen in het postrockgenre? Na hoogvliegers van Godspeed You! Black Emperor en Explosions in the Sky moet je van goeden huize komen om jezelf binnen dit genre in de spotlights te spelen. Melvin: “Natuurlijk is het meeste al gedaan. Maar toch, mensen die postrocken, halen hun inspiratie uit heel veel verschillende soorten muziek. Er zijn nog zoveel spannende dingen mogelijk. Het mooie van de postrock vind ik de vrijheid, dat je bent niet gebonden aan de couplet-refrein structuur van popmuziek.” Waarin onderscheidt Vehicle zich eigenlijk van andere postrockbands? “In onze muziek draait het niet alleen om hard en zacht. Daarnaast zijn onze nummers soms best wel opgewekt,” meent Melvin. Gino vult zijn neef aan: “Muziek van bands als Godspeed of A Silver Mnt. Zion is soms zo depressief. Er hangt een beeld om van ‘Oh, de wereld vergaat’. Het is soms ook wel erg allemaal, maar daar hoef je toch niet steeds over te zeuren. Onze muziek heeft een positieve boodschap. We zijn ook een heel luchtige band, totaal geen doemdenkers.” De postrockscene in Nederland is vrij klein en erg behulpzaam, zo ondervond Vehicle. Ze stonden al in het voorprogramma van We vs. Death en Solbakken. Melvin lacht: “Er bestaat totaal geen haat en nijd tussen deze bands. We helpen elkaar. Vanavond spelen we over de drums en de versterker van We vs. Death.” Aan de overkant van de gracht stopt een klein wit autootje voor de ingang van de EKKO. Gino en Melvin zwaaien. “Onze drummer en gitarist hebben het ook kunnen vinden. Gelukkig.” Ze hebben zin in het optreden en lopen over de wiebelende sluisbrug naar hun maten. Binnenkort woont de voltallige band in Utrecht en heeft de Domstad er een paar jonge postrockhonden bij. Blije honden, bovendien.