Xriz doet zang, Drekhed is bassist en Stubby doet de scratches. De namen van drie van de zes bandleden klinken vervaarlijk. Het bandlogo staat fier overeind in graffitiletters op de cover van het album 'A While In Our Daze'. In de bio worden de woorden 'altijd puur, eerlijk en recht voor z'n raap' niet vergeten. Kortom: alle ingrediënten voor een prima nu-metalalbum zijn aanwezig. Opener van het album, na een intro waarin de lens wordt getest, is het rommelige 'A Path Around Corridor'. Hoewel er een aardig gitaarrif in te herkennen valt zijn het met name de stem van zanger Xriz, het veel te noisy refrein en de gebrekkige productie die dit nummer de das om doen. Dat belooft niet veel goeds voor de rest van het album, omdat de openingstrack bij dergelijke albums vaak een echte knaller is, die de aandacht gelijk weet te trekken. Een rondje langs de rest van de tracks leert echter dat Sesame Stress gewoon het verkeerde nummer heeft gekozen om te openen. Nummer drie op dit veertien nummers tellende album (inclusief vier interludes, intro en outro), is namelijk al stukken beter. Helaas is de productie weer niet je-van-het, maar dat is misschien een budgettaire kwestie. Op z'n (hed)P.E.'s zet Sesame Stress toch een prima nummer neer, die het gebrekkige openingsnummer bijna doet vergeten. Helaas is de pret na precies twee minuten al weer op, waarna het weinig zeggende 'Mom's Boy' weer roet in het eten gooit. 'I Don't Like You' geeft dan weer veel beter de, toch wel aanwezige, kwaliteiten van deze band weer. Met ongekende energie stampt Sesame Stress haar pompende metal tot diep in de oorschelp van de luisteraar. In Wack Emceez laat het zestal weer een hele andere kant van zich horen. Geen harde riffs of rauwe grunts, maar slicke scratches en samples uit de hilarische film Airplane. De raps klinken aangenaam, maar de beat lijkt zó uit een goedkoop Music Maker programma geknipt te zijn. Toch is dit nummer een welkome afwisseling, wat met een beetje meer aandacht echt goed had kunnen uitpakken. Al met al ontwikkelt zich zo een album vol ups en downs. Energieke malende metalsongs worden afgewisseld met rommelige deuntjes die verdrinken in een meer van riffs, grunts en drums. Een duidelijkere keuze voor de te varen koers en een betere selectie van uit te brengen songs zou Sesame Stress zeker goed doen. Nu lijkt het erop of de band niet het maximale uit zichzelf heeft gehaald. Misschien heeft het zestal net iets te veel aandacht besteed aan randzaken als de website en de lay-out van het album. Deze zijn namelijk beide dik in orde. Muzikaal gezien schort er helaas nogal het één en ander aan de CD 'A While In Our Daze'. Wie niettemin puur kijkt naar de drie of vier goede nummers die dit album heeft voortgebracht, beseft dat een gezonde dosis zelfkritiek Sesame Stress wel eens precies op het juiste weg zou kunnen zetten, richting de top van Crossovermetal in Nederland. Dan zullen ze echter wel meer moeten brengen dan een matig album met drie goede nummers op een totaal van acht (exclusief interludes).