3VOOR12/Utrecht draait... 19 juli

De favorieten van de redactie

Redactie 3VOOR12/Utrecht, ,

Elke twee weken vragen we een aantal redactie-leden een greep te doen uit hun platenkast of i-pod. Waar luistert de redactie naar? Dit keer met o.a. P.J. Harvey, Dead Brothers, Wilco, Interpol en Miss Kittin.

De favorieten van de redactie

Leon Geuyen: 1. Wilco - A Ghost is Born/ I Am Trying To Break Your Heart (dvd) Vorige week leende ik van een vriend de dvd 'I am trying to break your heart'. Een documentaire over Wilco ten tijde van Yankee Hotel Foxtrot. De beelden van de ongedwongen Wilco-repetities maakten grote indruk. Het gemak waarmee Jeff Tweedy en consorten mooie liedjes uit hun mouw schudden en er vervolgens live mee aan de haal gaan is zowel bewonderenswaardig als beangstigend. En ja: de nieuwe cd bevat ook weer een aantal pareltjes. 2. Paper Moon - Brittle Hearts Ik heb hem stiekem al in huis, de debuutplaat van de Utrechtse gitaarpoppers Paper Moon. Wat een melodieënrijkdom, wat een vondsten! Wat een tijdloze popmuziek maken deze mannen. In september komt-ie uit op Stacey Records. Hou ze in de gaten, want aan zulke hemelse melodieën kan menig buitenlandse band een puntje zuigen. 3. The Stands - All Years Leaving Een paar weken geleden zat ik nog lekker op een Grieks eiland. Van tevoren had ik iedereen gevraagd wat volgens hen dé zomerplaat van 2004 was. De naam die het meest genoemd werd was The Stands. Natuurlijk is het allemaal schaamteloos gejat van The Byrds, maar het is wel zo goed en aanstekelijk gedaan dat deze plaat als vanzelf de soundtrack van mijn vakantie werd. 4. Beach Boys - God Only Knows (van: Pet Sounds, 1966) Brian Wilsons antwoord op The Beatles. Als ik zin heb in de perfecte popsong zet ik 'God only knows' op. En dan bid ik dat ik zelf ook ooit nog eens zo'n geweldig nummer mag schrijven. IJdele hoop natuurlijk. 5. The Shins - Chutes Too Narrow Een paar jaar geleden bleef een goede vriend maar volhouden dat 'Oh, inverted world' van The Shins zo'n wereldplaat was. Ik hoorde het niet. Pas bij de opvolger 'Chutes too narrow' viel het kwartje. Toen dat eenmaal gevallen was en ik me had opengesteld voor nummers als 'Saint Simon' en 'Gone for good' kon ik met terugwerkende kracht genieten van de debuutplaat... Philomene Dewaide: 1. P.J. Harvey- Is This Desire? Na The Music in My Head zit PJ Harvey weer vooraan in mijn hoofd. Helaas niet met haar nieuwste Uh Huh Her, want dat is me toch iets te veel zwaarmoedig gekreun. Na vier-vijf nummers grijp ik steeds weer terug naar deze gouwe ouwe. 2. Niels de Jong @ (werktitel)-Feest (11-07-2004) Het Utrechts/Amsterdamse kunstenaarscollectief (werktitel) had op open podium vorige week zaterdag een wereldprimeur: een dichter met een playback-act. Met de cd ‘Zonder titel; gedichten en muziek’ van dichter Niels de Jong kon ik niet zoveel. Poëzie op drumcomputertonen, helaas een beetje eentonig en oubollig. Maar live bleek Niels een waar entertainmenttalent. Dus: (open) podia van Nederland: boeken die man! 3. Johan Borgert & Holy Madre- Smalfilm Een klein hitje inmiddels op 3VOOR12/Utrecht radio, deze Zweedse Spinvis-cover. Heel erg Songfestival en natuurlijk is het origineel beter, maar met een kopje koffie, een koekje erbij en Johan op de achtergrond is het iedere zaterdagmiddag goed meedeinen in de studio. 4. Basement Jaxx- Kish Kash Ultieme feest-cd, ik word hier blij van. Zouden er echt mensen zijn die stil kunnen zitten op nummers als ‘Good Luck’? 5. The Hives – Tyrannosaurus Hives Mag er ook een ‘best leuk’-plaatje in mijn lijstje? In ieder geval ‘Tyrannosaurus Hives’ is niks vernieuwends, gewoon een gezellige rock ’n roll-plaat. Soort van ‘garagepunk voor de hele familie’, zeg maar. En dat is soms best leuk, toch? Gerben Schmidt: 1. Dead Brothers - Dead Music For Dead People Hoempa-rammelrock op z'n Shakespeariaans. Verhalenvertellers van de oude stempel. En dan komen ze ook nog eens uit Zwitserland: bestaat er een mooier sprookje? Hoe kleiner je kamer, hoe intenser. Ook leuk als je niet in een grafstemming bent. 2. Daryll-Ann - Weeps Ach, je schat de meeste dingen pas achteraf op waarde. Het nieuws dat Daryll-Ann er na vijftien jaar het bijltje bij neer gooit noopte mij om Weeps nog maar eens uit de kast te halen. De plaat blijft, bijna tien naar na dato, verrassend fris. De zeldzaam mooie samenzang van de broertjes Paulusma, de snerpende gitaartjes: ze hebben weinig aan kracht ingeboet. Een band om trots op te zijn. Nu maar wachten op de comeback-tour. 3. Hara-kee-rees - Explode! Tig keer spannender dan genregenoten The Hives. Aanstekelijke eenvoud uit Keulen. Zelden klonk studiowerk zo energiek. Het vette Duitse accent van zanger Patrick nemen we voor lief. 4. Gem - Tell Me What's New Geef deze heren hun eigen troepenmacht. Er valt immers heel wat welzijnswerk te verrichten in de wereld van de rockbeloftes. Tell me what's new is fijne plaat die klopt van begin tot eind. Piepjong zijn ze, en nu al een zwanenzang. Gaat heen en vermenigvuldigt u! 5. Bonnie Prince Billy - I See A Darkness Wanneer de zomer zich maar niet aandient, loopt een mens het risico ten prooi te vallen aan melancholie en zelfrelativering. Met een plaat als I See a Darkness in de speler ligt elke woonkamer in no time vol met herfstbladeren en de afbeeldingen van verloren liefdes. Laat de zomer nog maar even wegblijven. Suzanne Verhoog: 1. Miss Kittin – I Com (LP) Zonder twijfel nummer 1! Miss Kittin alias Caroline Hervé slaat haar nageltjes uit op haar bijna volledig zelf geproduceerde solodebuut en laat zien dat ze meer dan prima op haar eigen benen kan staan. Als een opzwepende soundtrack gunt ze de luisteraar een blik in haar drukke privé leventje. Dit resulteert in de gevoelige nummers ‘Happy Violentine’ (‘Switch me in the standby mode until someone presses play’), ‘Allergic’ (‘I feel like falling asleep with my head in my speaker’) en ‘Dub About Me’ (eerder verschenen als ‘What About Me’). De nummers zitten stuk voor stuk knap in elkaar. Van snoeiharde gitaarpunk, electro en (Detroit)techno naar lieflijke popachtige nummers. Opvallend is dat ze er qua zang behoorlijk op vooruit is gegaan en dat komt de muziek alleen maar ten goede. Toppers zijn het met een pittige gitaarsolo beginnende ‘Professional Distortion’, het stevige bootyshaking nummer ‘Requim For A Hit’ (‘Show me your tits and lets make a hit’) met zijn simpele electrobeat en fijne synthesizer sound en de snoeiharde electro track ‘Soundtrack of now’. 2. Mixmag Live Deejay Punk-Roc 'Anarchy In The USA' (3 x 12”) J 43 – Pepper Spray [Dave London Remix] Expansion Union – Worldwide Funk Twee knallers op één album samengesteld door big-beat goeroe Deejay Punk-Roc. Het nummer ‘Worldwide Funk’ is afkomstig van het gelijknamige debuutalbum van het New Yorkse duo Expansion Union, die hiermee ook gelijk een wereldhit scoorden. Funky big-beat van begin tot eind. Tevens zijn hiphop, techno en electro invloeden duidelijk hoorbaar. Worldwide Funk! Het volgende nummer is een echte dansvloer killer te noemen en big beat op en top. Het tempo bouwt zich geleidelijk op naar een spetterende climax halverwege het nummer. De bassen knallen dan bijna letterlijk je speakers uit. De steeds weer terugkerende sample van Salt ‘N’ Pepa’s ‘Push It’ is geniaal. 3. Farley Keith - Give Yourself To Me (Club Culture Compilation, selected by the Glimmer Twins & TLP (2x12”)) Farley Keith alias Farley Funkin Keith alias Farley 'Jackmaster' Funk is (samen met Steve Hurley) één van de grondleggers van de Chicago house. Destijds (1984) een echte houseplaat met de karakteristieke simpele elektronische bliepjes, tegenwoordig meer onder de noemer electro/techno vallend. Een klassieker! Dit geldt tevens ook voor nummer 4. 4. Evelyn Thomas –High Energy (Record Shack Presents Volume One, LP) En jawel deze klassieker uit 1984 mag zeker niet in je collectie ontbreken. Vroege electro/house beats met Evelyn Thomas. Het nummer doet een beetje denken aan het eerste echte house nummer van Donna Summer ‘I feel love’ uit 1978! Geen poespas, Gewoon sterke vocalen met strakke kale electrobeats. En dan heb je een ijzersterk nummer! 5. Blackalicious – Make you feel that way 12” [three kings local authority remix] Een musthave voor alle hip hop fans. Dit nummer, afkomstig van het album ‘Blazing Arrow’, voert je mee naar de beginperiode van de hiphop. Gift Of Gab rapt het nummer vloeiend aan elkaar, bijgestaan door lichte vioolmuziek en trompet. Deze remix heeft een lekkere vette drum & bass beat en zet het nummer net wat extra kracht bij. Desalniettemin is het origineel ook prachtig! Sven Schlijper: 1. Interpol – Antics De promo, of ongemasterde versie, of wat dan ook van de tweede Interpol plaat is los op het internet. Als rechtgeaarde junkie van ‘Turn on the Bright Lights’ werden eventuele scrupules aan de kant gezet. En de download gestart. Luttele minuten later werd ik verrast; erg blij mag ik na ettelijke draaibeurten toch wel zeggen. De alomvattende sferen die over het debuut lagen, zijn weg. Gebleven is een beklemmende stemming, letterlijk refererend aan Jou Division. Wat hoekiger, met de vertrouwde geknepen stem, is het onderscheidend vermogen van de nummers groter. Nog steeds schijnt de melodiegitaar glansrijk, maar de variatie doet wonderen. De moeilijke tweede is voor Interpol geen breekpunt, maar een opmaat naar grote(re) hoogten. Niet branden die MP3-tjes, maar naar de winkel rennen op 28 september om braaf die plak vinyl te halen, of voor mijn part dan maar de cd. Tot die tijd alvast voorpret hebben dus. 2. Vladislav Delay – Entain De plaat mag dan al vier jaar oud zijn, de waardering is er niet minder om. Nauwelijks op de voorgrond tredende WARP-records-achtige click-n-cuts gaan onder in een lauwwarm bad van ambiente geluiden. Een behaaglijke deken lijkt niet ver weg, maar de Finse Delay weet het geheel toch spannend en onheilspellend te houden. Minimal music voor wie Autechre te ver doorgeschoten vind, Brian Eno’s ‘The Plateaux of Mirror’ kan waarderen en de eerste tien platen van Klaus Schulze op waarde weet te schatten. Delay steekt Aphex Twin in zijn ambient works naar de kroon. 3. Tortoise – Live @ Rock Werchter 2004 “Op het hoofdpodium brandt de lamp. Er moet ook een plek voor de kenners zijn. Dat zijn jullie en die plaats is hier. Dit is Tortoise!” Zo werd de legendarische experimentele, puur instrumentale band uit Chicago aangekondigd op Werchter. Kenners of niet. We waren met zeer weinigen in de Marquee. Lieflijke lammetjes hebben nu eenmaal meer appeal, zo blijkt. Toch is de eerste kennismaking met Tortoise live – de tweede volgt nog geen week later in Paradiso – er een om nooit te vergeten. Complexe jazzy mathrock gaat hand in hand met bijna zwoele vibrafoon lounge (mag ik dat wel zeggen?) en bijna-ambient. Ademloos staan kijken, een uur lang. En wie Lamb voor de vierde keer ging zien, heeft wat gemist. Weergaloos! 4. The One AM Radio – A Name Writ In Water Eindelijk is de LP in Nederland aangekomen. Eén van de slechts 500, prachtig vormgeven en wat ziet het er mooi uit; die grijs-gemarmerde schijf. Leek ‘The Hum of Electric Air’ niet te overtreffen, het tegendeel wordt bewezen. Hrishikesh Hirway – dé man achter The One AM Radio – brengt een meer open, helder geluid, maar palmt nog steeds moeiteloos in. Een juweeltje is het gevolg. Dertien nummers lang klonk grijs lang niet zo mooi. 5. Pedro the Lion – Achilles’ Heel Op lichtgeel vinyl geperst is de nieuwe Pedro the Lion een lust voor het oog. Als de naald erin zakt, is qua oorgenot niet anders. Vaak genoeg put Dave – ‘Pedro’ – Bazan uit zijn Christelijke overtuiging; nergens wordt het tenenkrommend op een EO-Jongerendag manier. Even zo vaak ageert hij immers tegen georganiseerde religie. Het schrijvertalent in de sterke teksten is er nog steeds. De muziek is ontdaan van de scherpe (‘Control’) randjes, maar deze meer indiepop/countryfolk georiënteerde plaat gaat erin als koek. En zal niet Pedro the Lion’s Waterloo vormen. Naar ik mag hopen tenminste.