Vredenburg viert feest. In de vijfentwintig jaar dat het nu bestaat heeft Vredenburg talloze malen bewezen ook op popgebied de meest gerenommeerde zaal van Utrecht te zijn. Grote acts als de Smashing Pumpkins, Sinead O'Connor en de Stones wisten immer hun weg te vinden naar deze muziektempel in het hart van de stad. En daar mag je best een nacht voor wakker blijven moet de organisatie van De Slapeloze Nacht hebben gedacht. 27 uur lang worden de aanwezigen bezig gehouden met een zo breed programma als de nacht lang is: workshops, concerten, discussies en parades. Vredenburg zet alle zeilen bij, want het is jarig. En Utrecht mag het weten. En zeker, voor vermaak is gezorgd. Zo kun je aanzitten bij het bij een tweetal filosofen, die voor de gelegenheid 27 uur lang discussieren. Je kunt scratchen met je eigen stem, of je uitleven op een scanner. Ook je kun gezellig een modeshow bekijken, of meedoen aan de ochtend-chakra. Voor eventjes allemaal best grappig, maar moet ik hier ook een hele nacht voor wakker blijven? Dat moeten meer mensen hebben gedacht, want om een uur of twee is het Vredenburg zo goed als verlaten. Een enkele oudere struint nog door de gangen, naarstig op zoek naar amusement, om uiteindelijk nog maar weer een biertje te bestellen. De nacht is immers lang, wanneer de verveling toeslaat. Deze nacht mag typerend heten voor vijfentwintig jaar Vredenburg. Veilig programmeren lijkt het toverwoord, want hoe kun je anders zevenentwintig uur vullen met gregoriaanse koren, monotoon redenerende filosofen en het zoveelste klassieke kwartet? Vredenburg lijkt zich in haar programmering toch vooral te richten op de welgestelde dertiger en de cultureel geinteresseerde veertiger en vijftiger. Wie niet uren stil wil zitten op houten klapstoeltjes, aandachtig luisterend naar een discussie over Nietschze, hoeft hier niet heen. Zelfs voor de keuze van de enige rock-act deze nacht is men voor veilig gegaan. Want -zeg nou zelf- wie kan zich een buil vallen aan de verantwoordde sixties-pop van Daryll-Ann? De aanwezige opa's en oma's klappen gezellig mee, terwijl een handjevol aanwezige fans gedurig wacht op de meezingers. Begrijp me niet verkeerd: Daryll-Ann geeft zeker geen slechte show weg. De band heeft het vorige album 'Trailer Tales' (toch vooral een solo-project van Jelle Paulusma) overleefd, en staat hier voor het eerste weer als een hechte eenheid. De chemie is er weer, en dat spat er vanaf! Instant-klassiekers als "Serenades for the Lonely" en "Piece of Work" weten de zaal eventjes tot grote hoogte op te stuwen, en ook het nieuwe werk komt er voor een try-out al behoorlijk routinueus uit. Dat laatste is echter ook juist waar de schoen wringt bij een band die al meer dan tien jaar het zelfde trucje tentoonspreidt: je mist de sprankeling van de onwennigheid, het frisse, nieuwe. Maar ach, als dan ook nog even "A Proper Line" voorbij komt, mag je niet ondankbaar zijn. Nee, dan is het goed dat er in de roerige Nederlandse popscene ook nog altijd vaste waarden zijn. Dan ben je gerustgesteld dat Coen Paulusma de hele trucendoos weer bij zich heeft (samba-ballen, tamboerijn, melodica), dat hij en zijn broertje nog altijd even houterig op het podium staan, en dat de muziek van Daryll-Ann -in de basis- geen steek veranderd is. Daryll-Ann doet waar ze goed in is. En dat is best zo. Dat er - zelfs onder de doelgroep- weinig animo is voor dit festival, wordt daarentegen de volgende dag nog eens pijnlijk duidelijk wanneer er bij een uitvoering van het orkest De Volharding in de grote zaal welgeteld zeven bezoekers aanwezig zijn. Jules Deelder, die op datzelfde moment in de kleine zaal jazzplaten draait, glimlacht minzaam naar een viertal vijftigers die hij aan het dansen heeft gekregen. Het drukst is het op dat moment in het eetcafe, waar het grote publiek zich tegoed doet aan frikandellen. De meeste attracties zijn dan allang opgeruimd. De gangen van het Vredenburg zijn lege catacomben geworden, waar alleen de pianostemmer nog druk van zaal naar zaal rent. In het internet-cafe wil een eenzame internetter inloggen op een multi-player game, maar krijgt de melding "No other users connected". En dat is misschien wel de mooiste metafoor voor deze nacht. Vredenburg viert feest, maar niemand die de jarige job komt feliciteren.