Eenduidig viel de keuze van de jury echter allesbehalve te noemen. Met name tijdens de tweede halve finale, zondagavond 15 februari, viel er in de Helling het nodige boegeroep te ontwaren. Zo leek het er sterk op dat de jury, door de punkformatie Rebound als winnaar van de tweede halve finale van het Uur U uit te roepen, talent en vernieuwing in haar oordeel nauwelijks als belangwekkend beschouwde. Ook met de keus van de andere finalisten uit de tweede halve finale werd duidelijk dat de jury bij de bands professionaliteit hoger in het vaandel had staan dan het muzikale experiment. Behalve Rebound zullen ook Wackmobil en de Shenenigans optreden tijdens de finale van het Uur U in Tivoli. Van de eerste halve finale komen de finalisten Geigercounting en The Gasoline Brothers. Zo blijft het verbazingwekkend dat de skaformatie Shenanigans, hoe professioneel hun show ook moge ogen, met hun vlakke, voorspelbare set mogen doorbekeren. De zevenmansformatie is weliswaar leuk en speels en kan een perfecte feestende afsluiter zijn van een studentenavond, maar kan met de beste wil van de wereld niet onder de 'best bewaarde geheimen van Utrecht' geschaard worden. De tweede finalist, Wackmobil, is een energieke nu-metal band die ondanks de nodige technische problemen in de redelijk gevulde Helling een strakke performance neerzet. Ook de podiumpresentatie getuigt van veel speelplezier. Ook met de strakke en krachtige intermezzo's, ontleend aan ‘oude’ metalbands, weten ze te overtuigen. Toch zijn het met name de voor nu-metal zo karakterestieke rustigere passages, die deze overtuiging missen, en van Wackmobil en haar muziek een van de vele inwisselbare bands in dit genre maken. De uiteindelijke winnaar van de avond, punktrio Rebound, weet de jury vooral met zijn minieme podiumpresentatie - peuk in een mondhoek en schreeuwen maar! - van zijn kunnen te overtuigen. De compromisloze en voortrazende punknummers zijn echter moeilijk van elkaar te onderscheiden. Het instrumentale intro blijkt het sterkste nummer van de hele set, de nummers daarna verzanden in onverstaanbaar tweestemmig gebrul. De twee bands die deze avond buiten de prijzen vallen zijn Dolores en NoNeedles. Dolores ging echter niet helemaal met lege handen naar huis omdat zij de publieksprijs wisten te bemachtigen. Het volledig uit vrouwen bestaande Dolores, dat haar handen al schrale troost op de publieksprijs weet te leggen brengt in haar muziek veel variatie aan en bewijst bovendien over goede songschrijfsters te beschikken. Van L7-achtige punk gaat de band zonder moeite door naar gitaarpop á la Matchbox 20 om te eindigen bij een rustige ballad. Ietwat onsamenhangend wellicht, desalniettemin getuigt de muziek van Dolores van veel potentie en had deze juist eigenzinnigheid tot een finaleplaats mogen, nee moeten leiden. NoNeedles sluit de avond af met een denderende mix van rock, funk en hiphop. De invloeden van de Red Hot Chili Peppers en Rage Against the Machine zijn duidelijk hoorbaar, maar de band voegt toch een eigen sound toe aan het geheel. De jury stelt weliswaar terecht vast dat de vier leden van NoNeedles soms wat rommelig spelen, maar de kracht en de explosiviteit van dit laatste optreden kan niemand ontgaan zijn. Hoewel niet alle nummers even sterk blijken is het jammer dat dit Utrechtse talent niet de kans krijgt verder te groeien en de finale van het Uur U een krachtige live-act wordt onthouden. Het publiek heeft aan het eind van de avond dan ook gemengde gevoelens over de jury-uitslag. Wanneer presentatrice Eva Brouwer het publiek vraagt de handjes op elkaar te leggen voor de finalisten stijgt in de zaal slechts een flauw en plichtmatig applaus op. Een meer dan veelzeggend teken.