Meestal staan er ergens tussen de 50 en 100 jonge mensen naar een alternatief bandje te kijken in Ekko. Deze keer is het afgeladen vol met daarbij opvallend veel 30- (en 40-) plussers. De deels grijze haren komen voor de ook deels grijze Engelse punk-poppers The Undertones die na hun hoogtij dagen rond 1979 en de onvermijdelijke split sinds een paar jaar weer bij elkaar zijn. Ze blijken daarbij wel een eigen eoorprogramma genaamd Rosco op sleeptouw te hebben zodat openingsact The Riplets al (te) vroeg op de planken moest. Al schijnen die weleens beter in vorm te zijn geweest. Niet dat Rosco veel soeps is. De heren en dame doen wel heel erg opzichtig hun best om ouderwetse Engelse punk te maken. Maar het beklijft allemaal voor geen meter, 'ondanks' een Sid Vicious-lookalike op bas, (met sporadisch voetje op de monitor, dat wel) en een zangeres die heel graag sexy wil zijn en het publiek met wulpse bewegingen, voorovergebogen, diep decolleté en continu afzakkende broek enthousiaster wil maken. Maar helaas, Rosco maakt er vooral een zielige vertoning van. Wanneer The Undertones beginnen wordt dan ook meteen duidelijk hoe eind-jaren ’70 punk écht moet klinken. Het lijkt of de tijd muzikaal heeft stilgestaan. De heren hebben er zin in, en het publiek ook. Oude klassiekers als 'My Perfect Cousin', 'Jimmy Jimmy' en 'Here Comes The Summer': ze worden strak gespeeld én enthousiast ontvangen. Toch blijken de Undertones in EKKO veel meer te zijn dan de zoveelste ouwelullenband die het alleen van oud succes moeten hebben. De nieuwe nummers van het vorig jaar verschenen album 'Get What You Need' klinken eigenlijk niet eens zoveel anders, en worden al even bevlogen gespeeld. Jasjes gaan uit, zweet gutst van voorhoofden, en de heren hebben zichtbaar pret. Na verloop van tijd ontstaat er zowaar een ouderwetse pit vooraan, waar het echter (dankzij de grijze haren?) nooit echt tot blauwe plekken komt. Beschaafde teenage kicks voor iedereen dus, en oh zo veel echter en lekkerder dan neo-nep-punkers als Blink 182 en consorten. Als alle jonge punkblagen de komende jaren bij elke nieuwe punksensatie dan ook meteen een 'Best Of' van The Undertones kopen (eh downloaden?), dan willen The Undertones zelf ook vast wel blijven spelen en feestjes bouwen tot ze erbij neervallen. En wanneer DJ Gijsbert na afloop de smaak goed te pakken blijkt te hebben en diverse klassiekers van The Jam, The Clash en the Dead Boys draait, zou je er bijna spontaan zin in gaan krijgen: een VPRO Classic Punk festival (Stiff Little Fingers zijn al weer zo’n 15 jaar bij elkaar, als Paul Weller nou eens….) The Undertones, Rosco en The Riplets. Gezien: EKKO, dinsdag 17 februari 2004.