Vanaf vanavond vinden in Amsterdam de finales van de Grote Prijs van Nederland (GPNL) plaats. Vorig jaar wonnen daar maar liefst drie Utrechtse artiesten. In de categorie Pop/Rock won Eleven, de beste singer/songwriter was Marike Jager en de Grote Prijs Dance ging naar Nobody Beats The Drum. 3VOOR12/Utrecht kijkt met ze terug op die memorabele dag en het hectische jaar dat volgde. Om in de finale te komen moesten alle drie de bands meedoen aan een regionale voorronde. Eleven belandde daar door het winnen van de Grote Prijs van Gelderland in 2003. In hetzelfde jaar schreef de groep in Tivoli ook al het Uur U en de Diesel U Music award op hun naam. Anders ging het bij Marike Jager. Zij meldde zich op de laatste dag via een open inzending voor de regiofinale singer/songwriter in Tilburg aan. “Ik hoorde van iemand over de prijs en heb bij een vriend thuis opnames gemaakt,” aldus de afgelopen jaar van Maastricht naar Utrecht verhuisde zangeres. “Ik wilde de gok nemen. Benieuwd naar wat zo’n jury van mijn muziek zou vinden.” Voor Nobody Beats The Drum betekende de inschrijving voor de regiofinale Dance eigenlijk pas het begin van de band, vertelt DJ Sjam: “Onze plaats in de regiofinale was de stok achter de deur om eindelijk eens echt met tracks aan de gang te gaan en te repeteren.” In Paradiso of Melkweg spelen voor veel bekenden en dan ook nog als beste worden verkozen. Het was voor alledrie op zich al een mooie ervaring. Maar daar begint het pas mee. Het winnen van de GPNL genereert immers naamsbekendheid, aandacht van de pers, en is bovendien een visitekaartje bij het regelen van optredens. Concreet biedt de organisatie een coach, opnametijd en optredens op grote festivals. Allemaal om de beginnende artiesten de ‘jumpstart’ te geven aan hun muzikale carrière. De ervaringen zijn wisselend. Zanger Antontie Fountain van Eleven is erg enthousiast over het afgelopen jaar. Vooral de optredens op Lowlands, en in Kiev (voor ruim 50.000 mensen) hebben indruk gemaakt. Voor de dance-act en de singer/songwriter ging het boeken van optredens niet altijd even voortvarend. Zo resulteerde de kleine toer die de organisatie voor NBTD in petto had, in slechts één optreden in Veenendaal, dat een week van tevoren ook nog eens werd afgezegd. Sjam: “Ze zeiden toen opeens dat het moeilijk was om ons ergens te laten spelen. Terwijl wij zelf intussen overal in Nederland optredens hadden geregeld. Volgens mij weten zij niet helemaal hoe ze het moeten aanpakken”. Ook bij Marike Jager gingen twee beloofde optredens, tijdens Crossing Border en Crème de la Crème, niet door. Van de winnaars wordt ook verwacht dat ze binnen een jaar een album uitbrengen. Daarvoor krijgen ze twee dagen opnametijd in de gerenommeerde Wisseloord studio’s in Hilversum en kunnen ze vijfhonderd cd’s laten persen door Salisbury. Eleven heeft daarmee de onlangs verschenen EP ‘She Is Always Right kunnen uitbrengen. NBTD nam vier tracks opnieuw op, maar brengt die over vijf weken op vinyl uit bij het bevriende label 3keerraden. De distributie is wereldwijd en ligt in handen van Rushhour. Marike Jager besloot nog tot januari 2005 te wachten met het begin van de opnames voor een album. “Ik wilde eerst rustig werken aan de nummers, en meer duidelijkheid hebben over het bandgeluid,” verklaart ze. Fountain zegt veel geleerd te hebben van hun coach Niels Aalberts, (voormalig A&R manager van Universal waar hij onder meer platen van Jim, Do en Maud uitbracht), die hij nog kende van eerdere contacten met Universal, waar de band vorig jaar dicht blij een platendeal was. NBTD had het minder getroffen met de manager van Ferry Corsten en ‘een hoog iemand’ van Extrema (partyorganisator van o.a. Lovefields). “Zij vonden ons maar een slap stelletje luie gasten, volgens mij. Bovendien zaten zij te veel in de hoek van de trance en progressive house,” aldus Sjam. Zelf had hij een veel betere coach op het oog gehad. Fountain bekijkt het liever anders: “Wij zijn niet zo arrogant om te zeggen dat zo iemand ons niets kan vertellen, we staan daar juist open voor en willen zo verschillende dingen proberen.” Marike Jager was erg blij met haar begeleider: Kamino-voorman Hans van Rompaey. Maar een jaar lang coaching is het nooit geworden, dat hield zo rond de zomer op. “Dat lag mede aan de slechte communicatie met de GPNL, daar heb ik niet zo’n fijn gevoel aan overgehouden” Na dit weekend moeten de winnaars dus weer op eigen kracht verder groeien. Al zijn ze daar eigenlijk al lang en breed zelf mee bezig. Zo is NBTD met een aantal boekers in gesprek die de band over de grens moeten brengen. Verder mogen zij zich dankzij beschermheer Roy Avni (organisator van o.a. Electronation) verheugen op een optreden in Londen. Marike kan dat nog niet, werkt in de voorbereidingen voor haar eerste album, dat voorlopig nog wel even op zich laat wachten, haar goedgevulde toeragenda af. En Eleven? Dat is op dit moment stevig aan het zoeken, en aan het schaven aan de arrangementen. Die moesten spannender, zo was de tip die ze nog van de GPNL meekregen. Fountain: “Afgelopen jaar hebben we zoveel gespeeld dat we daar niet aan toegekomen zijn. Nu nemen we er wel de tijd voor. En als je ziet hoe sterk we ons verbeteren, kun je zeggen dat we de EP eigenlijk te vroeg hebben opgenomen. Maar goed, dat is achteraf.”