Het jaar van.. 3VOOR12/Utrecht, deel 4: Atze de Vrieze

Eindredacteuren 3VOOR12/Utrecht geven persoonlijke terugblik op 2004

Atze de Vrieze, ,

Het jaar 2004 zit in zijn allerlaatste dagen. Hoog tijd voor de eindredactie van 3VOOR12/Utrecht om op een bewogen jaar, een jaar waarin ook deze site zijn oorsprong vond, terug te blikken. Hierbij de keuze van Atze de Vrieze, eindredacteur van 3VOOR12/Utrecht. Over oude funkhelden, bloedserieuze anti-Bush-activisten, de kerstsingle van de Tokkies en succesvolle Utrechtse collectieven.

Hoe kijk je terug op het Utrechts muziekjaar 2004?
'Ik denk dat we weinig te klagen hebben over het afgelopen Utrechtse muziekjaar. Genoeg mooie releases, een aantal goed genoeg om landelijk indruk te maken. Belangrijk is in elk geval dat Utrecht een bloeiende popscène heeft, die met hele beperkte middelen behoorlijk wat voor elkaar weet te krijgen. Dan denk ik aan een initiatief als Utrecht Speelt Uit en de Gun Magazine website, dan denk ik aan het Boemklatsch-collectief en het Utrechts Techno Platform, dan denk ik stiekem ook een beetje aan ons eigen 3VOOR12/Utrecht. Er zijn in elk geval genoeg mensen in Utrecht met het muziekhart op de goede plek. Beste voorbeeld daarvan: ik ben blij met een podium als dB’s in onze stad. Zo veel spannende onafhankelijke acts, voor een stad als Utrecht ongekend. Ja, eigenlijk kom ik er schandalig weinig, ik zal het maar eerlijk bekennen. Dat is een van mijn goede voornemens voor 2005: meer naar dB’s. De Utrechtse cultuurwethouder vindt eigenlijk dat twee poppodia in Utrecht meer dan genoeg zijn. Wat een tragische misvatting.'

Muzikaal hoogtepunt 2004?
'Leuke festivals in het Utrechtse dit jaar. Eigenlijk heb ik een hekel aan muziekcentrum Vredenburg - vooral voor popconcerten - maar op de Paleisrevolutie voelde ik me zelfs in die afgrijselijke foyer thuis. Het geïmproviseerde podium was dan ook veel te klein voor Electric Eel Shock en Pink Grease. Het zal ook wel gelegen hebben, zoals collega Ingmar al schreef, aan de uitgelaten sfeer na de strafschoppenoverwinning van Oranje op Zweden. Ook het Supernatural-festival was wat mij betreft een groot succes, met dank aan de weergoden. Genoeg leuks te zien in elk geval, en mijn grote held Keb Darge (een van de grootste funkverzamelaars ter wereld) draaide er zijn plaatjes... Dat kon bijna niet mis.'

Muzikaal dieptepunt 2004
'Ik sluit me van harte aan bij de pleidooien van mijn collega’s over het EKKO-treurspel. Maar daar ga ik me verder niet over opwinden. Het is per slot van rekening met een sisser afgelopen. Waar ik me nog wel over kan opwinden is de kersthit van de Tokkies (dat die mensen hun populariteit uitbuiten begrijp ik, maar dat anderen ze daar de kans voor geven…) en Band Aid 2004 (was die ene keer niet erg genoeg?). Iets dichter bij huis was de wanvertoning van Zeistse Spinal Tappers Wasted in het voorprogramma van Electric Eel Shock in de Helling er ook een om niet licht te vergeten (jongens, kies een andere hobby!). Verder ben ik een heel mild mens.'

Dé Utrechtse act van 2004 en waarom.
'Wat mij betreft kan dat er maar één zijn: Gem. Er is al heel veel over Gem gezegd en geschreven. Het is maar een hype, het is allemaal jatwerk, het lijkt allemaal op elkaar. Misschien wel waar, en we moeten ook niet doen alsof de mannen van Gem de redders van de rock and roll zijn, maar Gem is wel de enige band in Utrecht die in 2004 zijn kruid echt heeft laten ontbranden. Hoogtepunten waren de drie avonden EKKO in september. Nu is het afwachten of het kruid allemaal verschoten is, of dat de heren in 2005 nog een tandje bij kunnen schakelen.'

Dé Utrechtse act van 2005 en waarom
'Ik hoop, ik hoop, ik hoop dat het Nobody Beats The Drum gaat worden. In 2003 al wonnen ze de Grote Prijs in de categorie Dance, in 2005 moet het dan maar eens echt gebeuren. Eigenlijk verbaas ik me dat ze nog niet doorgebroken zijn, maar misschien werken de heren daar te traag voor. Live weet het knopjescollectief zware indruk te maken, vooral ook door de spannende visuals. Dat kan toch niet lang geheim blijven…'

Favoriete Utrechtse album/demo, favoriet nummer 2004 en waarom…
'Ook hier kies ik voor Gem. Maar omdat ik daar al genoeg over geschreven heb ook wat welverdiende aandacht voor Static Traveller van C-Mon & Kypski. Zeer volwassen plaat, die live ook nog eens recht overeind blijft. De heren gebruiken geweldige samples, uit alle uiteenlopende rare groove varianten: van funk tot klezmer tot Bollywood. Wat mij betreft beter dan RJD2’s laatste.'

Favoriete concert in Utrecht 2004 en waarom..
'Veel mooie dingen gezien in Utrecht dit jaar: Franz Ferdinand in EKKO, Electric Eel Shock in de foyer van Vredenburg tijdens de Paleisrevolutie, Zita Swoon in Tivoli, de legendarisch slechte 5678’s in een uitverkochte EKKO (Woo-hoo!), om er een paar te noemen. Bijzondere vermelding krijgen de Zutons, die me als voorprogramma van de bloedserieuze anti-Bush-activisten Trans Am bijzonder aangenaam verrasten. Maar het meest onder de indruk was ik toch weer van mijn grote held George Clinton. Veel oude helden spelen hun greatest hits toch vooral op routine (ik noem een James Brown, een Isaac Hayes), maar bij George Clinton is daar geen sprake van: Ruim 3,5 uur lang P-funk, zonder een minuut verveling. Nog voor het optreden goed en wel was begonnen, was het dak er al af. En Clinton zelf, inmiddels al dik over de zestig, liet de temperatuur elk nummer weer tot het kookpunt stijgen. Fenomenaal.'

Favoriete concert van Utrechtse act in 2004, en waarom?
'Ik moet zeggen, ik was erg onder de indruk van de kwaliteit van de grote Boemklatsch-avond in Tivoli, eind oktober. Goede dj’s, en een aantal acts die makkelijk de provinciegrenzen overstijgen. C-Mon & Kypski is dat het afgelopen jaar al aardig gelukt, Nobody Beats The Drum mondjesmaat, en voor Illicit zie ik ook wel perspectieven. Het niveau in Tivoli was in elk geval veelbelovend. Ik verwacht eigenlijk wel dat het Boemklatsch-imperium zich in 2005 nog wat verder zal verspreiden.'

Welke act hoeft in 2005 niet terug te keren?
'Wat mij betreft mag Plant Life met een grote bocht om Utrecht heen reizen. Zo’n beetje de hele hiphopwereld had hun album The Return Of Jack Splash al uitgeroepen tot de redding van de funk en een next generation Outkast, maar op het podium bleek het niet meer dan een veredelde discoband. Ik kan me ook nog een avond herinneren dat ik in Tivoli verdwaalde bij de Peter Tosh Celebration Band. Nou, nou, wat een aanfluiting zeg. Stelletje oude knakkers die ooit met Tosh op het podium hadden gestaan. Produceerden me daar een partij gladde rotzooi! Maar ik weet het, ik had van tevoren kunnen weten dat het niets zou worden. Wat deed ik daar eigenlijk?'