Boogie Down Productions, Stetsasonic, Roxanne Shanté, Schoolly D., Doug E. Fresh, Biz Markie, Masta Ace, etc…. Old School en nog eens Old School en dat is precies wat De La Soul is en blijft. Het onlangs verschenen zevende album ‘Grind Date’ is nog steeds het bewijs dat het drietal na al die jaren slechts qua uiterlijk ouder is geworden, maar muzikaal gezien nog steeds het eigenwijze buitenbeentje is. De La Soul rapt over het leven met alledaagse zaken als; familie, armoede, politiek en de muziekindustrie. Voor de eerste maal sinds 1991 deed De La Soul gisteren Utrecht aan. Na een aantal magere jaartjes is het legendarische hiphoptrio weer terug van weggeweest en klinkt het weer als vanouds. De immer baarddragende Posdnuos, Trugoy the Dove en Pasemaster Mase ofwel Maseo, maakten er een gigantisch hiphop feestje van in een uitverkocht Tivoli. De La Soul debuteerde in 1989 met het door Stetsasonic’s Prince Paul geproduceerde album ‘3 Feet High and Rising’. Dit album wordt ook wel gezien als het meest creatieve en optimistische hiphop album ooit verschenen met klassiekers als 'Me, Myself and I', 'Buddy' en 'Jenifa (Taught Me)'. In deze periode maakte De La Soul deel uit van de formatie Native Tongues, opgericht door Afrika Bambaataa, the Jungle Brothers en Queen Latifah’: een groep jonge rappers met de visie een positieve boodschap te verspreiden ter verbetering van het imago van de hiphopcultuur. Dit alles puur door middel van de muziek, zonder gebruik te maken van agressieve teksten., Black Sheep, A Tribe Called Quest en Monie Love maakten in de beginperiode onder andere deel uit van dit gezelschap. Later voegen rappers als Common en Busta Rhymes zich bij dit artistieke en alternatieve hiphop gezelschap. Halverwege de jaren '90 zochten de rappers nog nauwelijks individuele steun bij elkaar en werd de groep opgeheven. Sinds de tour rondom 'De La Soul is Dead' in 1991 heeft De La Soul nooit meer een Utrechts podium betreden, en dat terwijl ze al die tijd de wereld rondreizen en het ene naar het andere concert geven. Zelf zegt Dave (Trugoy) hierover: ‘Als we Nederland aandoen spelen we meestal in Amsterdam en Den Haag, maar dit jaar spelen we in plaats van in Amsterdam hier in Utrecht. We hebben niet veel tijd gehad om iets van de stad te zien, maar Utrecht straalt een gemoedelijke en relaxte sfeer uit. Dit is ook weer te merken aan het zeer enthousiaste publiek tijdens het optreden.’ ‘The best show ever,’ voegt Dave glimlachend toe. De mannen van De La Soul staan erom bekend dat ze urenlang optreden en deze avond is hierop geen uitzondering. De rappers Strike (tevens dj) en Butta Versus warmen het publiek alvast op voordat het echte werk gaat beginnen. Dj Maseo stort zich vol overgave op zijn cd dj set. De monotone raps van het tweetal gaan na een tijdje vervelen, maar als ‘Can I Kick It?’ van A Tribe Called Quest door de speakers klinkt, stormen Posdnuos en Trugoy het podium op en het enthousiaste publiek schreeuwt zich bijna de longen uit het lijf. Het drietal geeft een lekker gevarieerde show weg, bijna alle nummers van het nieuwe album komen voorbij en worden zorgvuldig afgewisseld met de klassiekers. En ach, De La Soul heeft alle tijd. Het hele repertoire komt moeiteloos voorbij en alle hitjes worden uit de kast gehaald, met daarbij jaren aan nostalgie voor de bezoeker. Hoogtepunten zijn onder meer: 'A Rollerskating Jam Called Saturdays', 'Me Myself and I', 'All Good', 'Baby Phat', 'Stakes Is High' en 'Oooh', om uiteindelijk af te sluiten met een cover van Curiosity Killed The Cat’s 'Name and Number': 'Ring Ring Ring (Ha Ha Hey)'. De nodige kreten als ‘put yo hands up’, ‘when I say woooaaach, you say woooaaach’ en ‘hiphop, hiphop’ vallen met regelmaat, en ook het tegen elkaar uitspelen van het publiek hoort er ook gewoon bij. Vooruit, bij De La Soul mag het ook allemaal. Uiteindelijk is de show die het drietal neerzet niet echt verrassend, maar soms is een flinke dosis klassiekers en een hoog feestgehalte gewoonweg genoeg! Dat hoge feestgehalte beleeft zijn hoogtepunt als Posdnuos 25 meisjes uit het publiek verzoekt het podium op te komen. Op zich niet zo speciaal, want een standaard terugkerend item tijdens hiphopshows, maar deze avond maakte het toch bijzonder. Binnen de kortste keren stonden ongeveer 40 meisjes van nog geen 20 heftig te dansen op dé hit van het nieuwe album ‘Shopping Bags (She Got From You)’. Een nummer dat gaat over, hoe kan het ook anders vrouwen die gek zijn op winkelen en daarbij graag stapels geld van hun partner spenderen. ‘All them things she got, she got from you, oehhhhweeee’, galmt het door de broeierige zaal. Het komische van de act is wel dat de dames ruim een kwartier vol overgave dansen op muziek terwijl ze, toen De La Soul furore maakte, eind jaren '80 zelf nog in de wieg lagen. Ook Dj Maseo krijgt er maar geen genoeg van en is na afloop van het optreden niet van de decks weg te slaan (toch een apart gezicht om een old school dj met cd’s te zien scratchen). Een mix van, hoe kan het ook anders, hiphop oudjes volgt tot de lichten aan gaan. Een beetje sneu voor de Boemklatsch-dj’s Illvester, Lygra & Sjam, die weinig te doen hebbeen deze avond, maar ach: als De La Soul voor het eerst in dertien jaar Utrecht aandoet en daar een supervette show geeft, maakt dat allemaal niet zo veel meer uit. De La Soul Gezien: Tivoli, dinsdag 7 december 2004