Op de zeer warme openingsdag is de stemming uitermate relaxed. Als we rond 7 uur 's avonds over het bospad aan komen lopen, zijn de lome tonen van The Well al te horen. Het verkennen van het festivalterrein is een bijna mystieke ervaring: overal lichtprojecties tussen de bomen, en daarbij de rustige klanken van deze Amsterdamse formatie. De eerste blik op het podium is indrukwekkend. Het openluchttheater heeft de uitstraling van een oude Romeinse arena, zo'n plek waar je op vakantie in Zuid-Europa uren kunt zitten op een warme avond. De eerste gasten, niet meer dan een man of 50, zitten op de trappen van het theater te luisteren naar de ambient van The Well. De organisatie van Photonic heeft veel aandacht besteed aan de aankleding: tussen de bomen hangen onder meer doeken en figuren waar beelden op worden geprojecteerd, er staan loungebanken en er zijn beschilderde tenten die van binnenuit worden belicht. Na het verrassende openingsoptreden van The Well volgt de Engelse dj Alucidnation, die wat schuchter opkomt en een rustige instrumentale set draait. Op zijn website wordt Alucidnation, alias Bruce Bickerton, door vrienden omschreven als een 'soft-spoken, naturally-chilled fellow'. Wie had dan ook kunnen denken dat deze dj zich later op de avond zou ontpoppen als zanger? Met een gewaagde set, waarin hij onder ander 10CC's ' I'm not in Love' een flinke restyling geeft, krijgt Alucidnation tijdens zijn tweede optreden een groot deel van het publiek aan het dansen. Daarvóór heeft de Engelse formatie Digitonal echter al een waanzinnig optreden gegeven, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor hun violist. Dit optreden, dat alles in zich heeft om het hoogtepunt van de avond te worden, wordt helaas tegen het einde ruw verstoord door stroomuitval. Echt heel erg zonde, want het publiek is bijkans in trance door de vioolklanken en digitale beats. Als na een minuut of vijf de stroom weer aangaat wordt het publiek als goedmaker getrakteerd op een zeer uitgebreide lichtshow (zie ook de foto's) in de kleuren groen, wit, zwart en grijs. Muziek, omgeving, beeld en publiek zijn voor even perfect in balans. Moos & Kip van het Haagse BAF Soundsystem zouden aanvankelijk niet komen, maar konden een optreden op Photonic toch niet weerstaan. Rond elf uur starten ze sober met lage bromtonen en donkere visuals. Na een wat trage opbouw worden de muziek en beelden echter zeer intens en staat het podium vol met dansende mensen. Gedurende de avond wordt het drukker, rond twaalven zijn er rond de 400 man binnen. Verschillende mensen in het publiek laten zich helemaal gaan op de ambient beats, wat bij een enkeling leidt tot het uitstoten van een soort oerklanken - ongetwijfeld een onderdeel van het mystieke aspect, maar wellicht ook een gevolg van de inname van alcohol of andere geestverruimende middelen. Al met al voelt de openingsdag als een intiem feestje, en de hartelijke ontvangst van de organisatie werkt daar zeker aan mee. Waren er dan echt geen minpuntjes? Het afzeggen van DJ Ease misschien. En het ontbreken van een programma. Maar de vraag is of dat echt nodig is op een festival als dit, dat zo kleinschalig is dat je je best moet doen om níet met de artiesten aan de praat te raken.