Het Utrechtse Pondertone mag vanavond het publiek opwarmen voor de hoofdact Kaizers Orchestra. Geen makkelijke klus, maar zelden was een plek in het voorprogramma van een vermaarde act zo verdiend. Immers, wie door de ietwat knullige podiumpresentatie van het duo Pondertone heenkijkt, ontdekt een scala aan prachtig eenvoudige liedjes. Pondertone bejubelt de melancholie van de kleine dingen op een kleine manier. En laat dat nou net uitmonden in een sfeertje waar je u tegen zegt. Bij Pondertone is het ogen dicht, en je laten meevoeren door de direct beklijvende melodieën en inventieve teksten. Nummers als 'Reebok Town' en 'Prelude to B' (GUN Magazine's MPTreat deze maand) zijn instant klassiekers. Pondertone presenteert een uitermate compacte show, die toch alles in zich heeft: humor, verloren liefde, en een bescheiden grand finale waarbij zanger Patrick Tersteeg zijn gitaar minutenlang mishandelt. Ach, eigenlijk kan de avond nu al niet meer stuk. En anders is er altijd nog de hoofdact. Stond Kaizers Orchestra exact een jaar geleden nog voor een select groepje kenners op het ZININ festival, inmiddels is er veel veranderd. Met de komst van de tweede CD, 'Evig Pint', en een optreden op Pinkpop eerder dit jaar is Kaizers Orchestra uitgegroeid tot een kleine legende. Of -zo u wilt- een prachtig Noors sprookje. Een volgepakte Tivoli is het resultaat. Wanneer de heren van Kaizers Orchestra het podium betreden is het feest vanaf de eerste seconde. Gruizige gitaarrifs en stommelende beats vliegen de zaal in, en wie zoëven nog wat nurks met een biertje tegen de muur leunde, staat weldra te spingen. Want ja, wie heeft er geen zwak voor de hoempa-pop van deze Noorse helden-in-de-dop? Zelfs de security-man van Tivoli wiegt voorzichtig mee. Zelden zag ik een zo uitzinnige Tivoli: Utrecht houdt van Kaizers, en Kaizers houdt van Utrecht. Hoezeer de sfeer er in zit deze avond blijkt uit een spontaan "lang zal hij leven" voor de recentelijk verjaarde gitarist Terje. De hitte in de zaal stijgt tot onhoudbare hoogte. Maar niemand die daar op dit moment nog om maalt. Kaizers Orchestra weet als geen andere act archaïsche Oost-Europese deuntjes te combineren met een fantastisch energieke rockshow. Kaizers neemt de muziek van zigeunercafé's het clubcircuit in, maar niet zonder ze eerst van een flinke beat te voorzien. Hiertoe dienen onder meer twee grote olievaten die vooraan op het podium staan opgesteld. Met man en macht worden deze vaten tijdens de show tot moes gehakt met behulp van bijlen en breekijzers. En bij Kaizers Orchestra is het geen flitsend keyboard, maar een ouderwets traporgel dat het bandgeluid bepaalt. Het orgel, waarop onder meer een portret van Luther is geplaatst, wordt bespeeld door immer achter een gasmasker verscholen toetsenist Helge. En hoewel bij een dergelijke overdaad aan gimmicks de flauwigheid altijd op de loer ligt, weet Kaizers in haar show zoveel overtuiging te berde te brengen dat je als toeschouwer op den duur niet anders dan in deze mallemolen meegesleept te worden. Goed, Kaizers Orchestra is op haar tweede CD artistiek gezien zeker geen nieuwe weg in geslagen: het materiaal dat ze vanavond spelen had zo op debuutplaat "Ompa Til Du Doer" (Hoempa tot je er bij neervalt) kunnen staan. Erg is dat echter niet, immers is het eigen geluid van Kaizers Orchestra op zich al een revelatie. Gedreven en meeslepend werken de Kaizers hun show af. Hier en daar is er ruimte voor een Noors grapje, of een andere onbegrijpelijke anekdote. Kaizers Orchestra heeft er lol in, zoveel is duidelijk. De aangekondigde "Kontroll paa kontinentet" (controle over het continent) laat dan misschien nog even op zich wachten, in Tivoli delen de Noorse Keizers vanavond de lakens uit. Kaizers Orchestra en Pondertone. Gezien: Tivoli Oudegracht, woensdag 18 augustus 2004.