De eerste zaterdag van april. Vandaag strijden er in Azotod in De Meern tien bands om een plek in de halve finale van het Geheim van Utrecht, voorronde van de Grote Prijs van Nederland. Ook de tweede prijs liegt er niet om: een optreden op het ZININ festival in Utrecht. Het is dus niet alleen leuk om tien verschillende shows voorgeschoteld te krijgen, het gáát ook nog ergens om. Een paar weken geleden werd ik gevraagd om samen met twee anderen de jury te vormen. Vandaag vind ik mijzelf in Azotod. Daar sta je dan, met je kritische blik. Recenseren, daar weet ik me altijd wel raad mee. Een band is goed of niet. Klaar. Maar jureren? Dat is toch echt van een andere orde. Hoe kan je nu een hele dag tien bands beoordelen en daar de beste drie uitpikken? Als alle muziek min of meer onder hetzelfde genre valt, dan is het te doen. Maar vandaag variëren de bands van alternatief tot theatraal, van dubstyle tot funk en eigenlijk alles wat ertussenin zit. ‘Appels met peren vergelijken’, denk ik. Maar al snel merk ik dat er, ondanks de verschillende invalshoeken, een groot niveauverschil heerst. Gelukkig, dit kan nog interessant worden. Voor alle bands heb ik in eerste instantie dan ook veel respect. Als je je muziek, iets dat zo persoonlijk en van jezelf is, laat jureren, dan heb ik daar veel bewondering voor. Je staat altijd achter wat je maakt...Als het goed is, althans. En ja, wat heeft een jury er dan mee te maken? In principe niets, natuurlijk. Maar toch. De 'eeuwige roem' zou zichzelf niet zijn zonder gezonde concurrentie en het aanzien van wedstrijden. Ik laat me dan ook verrassen, besluit ik. Van twee uur ’s middags tot half twaalf ’s avonds sta ik te luisteren, te kijken en te observeren. Om na afloop van iedere band met mijn mede-juryleden te beraden. We zijn het in grote lijnen eens. Er is geen echte middenmoot. Of de band is een kanshebber, of het is niets. Af en toe moet ik even naar buiten om mijn concentratie op peil te houden. Het is een lange dag, maar ik vermaak me kostelijk. Even voor middernacht wordt het tijd voor het echte werk. Iedere band heeft nu ziin kans gehad en in het kantoor van de jury barst een discussie los. Dat er ongeveer vier kanshebbers zijn, daar zijn we het al gauw over eens. Maar het is ook tijd geworden voor de beslissing. En dat blijkt zo gemakkelijk nog niet: we blijken de bands in kwestie namelijk allemaal min of meer hetzelfde gewaardeerd te hebben. Het is nu een kwestie van details afwegen. En ja, dan komen de meningsverschillen natuurlijk al gauw om de hoek zetten. Het is niet erg, want het houdt ons scherp. Na ongeveer een half uur zijn we er uit. Winnaar is het energieke Flatland. Deze dubstyleband komt, staat en overtuigt. Met een zanger van grote kwaliteit en een band die knalt, is dit de absolute nummer één. Met Tuiten, de band met de meeste originaliteit (denk bijvoorbeeld aan een theepot als blaasinstrument), gaat met de tweede prijs naar huis. Zij creëren tijdens hun optreden tevens een intiem, ontspannen sfeertje om van te genieten. Interessant en nooit vervelend. De derde prijs, tenslotte, is voor The Shenanigans. Deze skaformatie met blazers, een strakke ritmesectie en uitstraling maakt van haar show een waar feest. Wanneer de prijsuitreiking voorbij is, stelt de stagemanager voor om een jamsessie met alle winnaars te houden. En dan zien we ook dat ons besluit goed is geweest: de winnaars zijn muzikanten in hart en nieren. Met z'n allen gaan zij op het podium uit hun dak. Geen spatje sterallure te vinden. En zo hoort het ook. Met een tevreden gevoel verlaat ondergetekende dan ook de zaal. En velen met mij. Life is Live festival: Eerste prijs: Flatland Tweede prijs: Met Tuiten Derde prijs: The Shenanigans Publieksprijs: Met Tuiten Verder: Antikraft, Antiphone, DNA, Kippevel, Nes, Orchid, Quinto Live Is Life Festival. Gezien: Azotod, De Meern, zaterdag 3 april 2004.