De Helling stond zaterdag in het teken van experimentele electro in de breedste zin van het woord. Het Rotterdamse techno/electro label Clone Records presenteerde daar in het kader van het Nu Heroes Festival de Clone Label Night, met op het programma achtereenvolgens Dijf Sanders, Like A Tim, Putsch 79 (Finland), het Utrechtse Cosmic Force en Alden Tyrell. De avond had zich een betere start kunnen wensen. Om 22.00 bleek de zaal nog niet open, vanwege een in de file staande portier. Maar met een wat verlate start kon het electrofeestje een half uur later toch eindelijk beginnen. Met nog slechts een man of tien in zaal had Dijf Sanders de eer om de avond te openen. Het geluid dat hij produceerde bestond vooral uit rechtlijnige computergestuurde experimentele elektronische samples, hier en daar begeleid door zang en/of gitaar. Muzikaal werd hij bijgestaan door een trompettist die de muziek kracht bijzette en af en toe een plaatje draaide op een ouderwetse platenspeler. De symfonische electro kwam goed tot zijn recht en het handjevol mensen klapte na afloop tevreden. De Rotterdamse Tim van Leijden kreeg vroeger de bijnaam lijke Tim omdat hij zo bleek zag. De link naar zijn artiestennaam Like A Tim is dan ook snel gelegd. Dat hij beïnvloed is door de oldschool-hiphop en de vroege housemuziek is duidelijk in zijn muziek terug te vinden. Ook invloeden van Kraftwerk, Detroit Techno en Chicago House zijn duidelijk hoorbaar. Tijdens zijn optreden wordt hij op het grote scherm achter hem bovendien bijgestaan door abstracte afbeeldingen van eigen ontwerp: projecties die de muziek van Like A Tim een extra dimensie meegeven. En wanneer hij ook nog even een soort vliegenbril opzet klopt het plaatje al helemaal. Het enige minpuntje is de iets te introverte performance. Like A Tim stort zich een uur lang op zijn apparatuur, zonder ook maar een moment contact te maken met het publiek. Het Finse tweetal Sami Liuski en Pauli Jylhänkangas, alias Putsch 79, haalt zijn inspiratie vooral uit live optredens, variërend van schlager tot AC/DC. Zaterdag combineerden ze op de juiste manier warme ‘groovy’ discobeats uit de jaren '80 met lekkere baslijntjes en vloeiende akkoorden. Terug in de tijd met lekkere disco en funk, zo hier en daar aangevuld met wat house- of technoinvloeden. De Finnen samplen met hun uit vintage synthesizers en effectboxen afkomstige geluid gemakkelijk een uurtje vol en aan de dansende menigte te zien doen ze het goed. Ben Spaander verklaart zijn artiestennaam, Cosmic Force, als volgt: ‘Cosmic staat voor het zweverige deel van de muziek met de lange elektronische beats en tegenovergesteld hieraan zie je de kracht die de muziek uitstraalt’. Beïnvloed door muziekkunstenaars als Pierre Henri, Oscar Sala en, niet te vergeten, Kraftwerk creëert hij zijn eigen unieke experimentele geluiden met behulp van onder meer seventies-synthesizers. En Spaander had er plezier in, in De Helling: vol overgave stortte hij zich op zijn apparatuur. De zware duistere beats die volgden wisselde hij af met licht zweverige kosmische geluiden. Af en toe pakte hij de microfoon om de beats nog even wat extra kracht bij te zetten met zijn tot robotklanken vervormde stem. Als afsluiter zette hij een houseachtig nummer in, met duidelijke drum en bass invloeden, en de zaal danste vrolijk mee. Alden Tyrell komt later met een wat sferischer aandoende setting. Disco- en early electro-invloeden zijn bij hem duidelijk hoorbaar en worden verwerkt in soms wat rustige dan wat stevigere elektronische nummers met een lekkere constante beat en vette baslijnen. Eén van de grondleggers van de Nederlandse electro-scene is de huisdeejay en afsluiter van de avond: DJ Serge. Hij runt al vele jaren de Rotterdamse platenzaak Clone en het gelijknamige techno/electro label Clone Records. Serge draaide tussen de optredens door een lekkere electroset met af een toe een uitstapje richting hiphop. Dat ook het einde van de avond in handen van de Clone-oprichter was, is bijna vanzelfsprekend. Aan hem dan ook de taak om de succesvolle Labelnight (de derde alweer) waardig af te sluiten. Een mooie, gevarieerde avond dus, met als voornaamste minpunt alleen het gebrek aan presentatie ontbrak. De acts volgden elkaar zonder enige aankondiging op. Zo nu en dan was het dus even raden wie nu precies op het podium stond. De meeste bezoekers hadden sowieso geen idee wie zich hadden, maar als je hen vroeg wat ze van de muziek vonden dan kwam regelmatig een antwoordt als ‘jaah, best wel lekker eigenlijk’, voorbij. Dus wat dat betreft zat het wel goed. Clone Label Night Gezien: Tivoli de Helling, 3 april 2004