Hoewel Utrechter Simon Akkermans alias C-mon over het algemeen geen hoge pet op heeft van rappend Nederland, heeft hij toch besloten de samenwerking met haar aan te gaan. Met gastvocalen van Senna, Raymzter, Lillian Viera (Zuco 103), Benny Sings, Terryman, Opgezwolle, U-Gene, The Proov, Unorthodox en Pete Philly is het C-mon gelukt een album neer te zetten, dat gevarieerder en rijker is dan het gemiddelde hiphopalbum dat tegenwoordig in Nederland (en daarbuiten) geproduceerd wordt. Vrijdag 23 april zal dit debuutalbum, getiteld 'Cereal, officiëel' gelanceerd worden in café Bitterzoet te Amsterdam; 3VOOR12/Utrecht had alvast een gesprek met de producent in kwestie. Voor diegenen die dat nog niet wisten: C-mon (25) is al langer bezig in de muziekwereld. De meesten zullen hem kennen van de zeer originele en bijna futuristische klanken van het album ‘Vinyl Voodoo’ dat hij met de formatie C-mon & Kypski in 2002 uitbracht. Maar het begon allemaal eigenlijk nog wat eerder, meent C-mon, en hij vertelt nostalgisch: 'Al in groep acht van de basisschool was ik bezig met muziek. Het was de tijd van Public Enemy en N.W.A. Kyp (Kypski), ik en nog een andere vriend kenden elkaar van het skateboarden en maakten al een soort van mixtapes met behulp van de pauzeknop van een walkman.' 'Ook hadden we een maniertje bedacht om met behulp van een tandenstoker de knop van de versterker zo te klemmen dat we meerdere lagen konden opnemen. Wel met twee keer zoveel ruis, maar toch.. Ook weet ik nog hoe blij ik was met mijn eerste sampler, die ik van mijn ouders kreeg voor het behalen van mijn havo-diploma. En hoewel het ding achteraf echt een kutding bleek, zijn die knopjes me op één of andere manier altijd blijven boeien.' Muziek en knopjes bleven voor C-mon de grote passie in zijn leven. Om er na de middelbare school full-time mee bezig te kunnen zijn, heeft de geboren Limburger dan ook van alles geprobeerd. C-mon: 'Ik wist altijd dat ik het liefst iets met muziek wilde gaan doen. Nadat ik geweigerd werd voor enkele muziekopleidingen, heb ik een lange tijd gedacht dat ik maar iets moest gaan doen in de management-kant van de business, maar gelukkig kan ik nu ook uitvoerend bezig zijn, wat me toch altijd het leukst heeft geleken.' Van de tijd van Public Enemy en N.W.A. tot nu is C-mon wat betreft muzikale interesse door de jaren heen veranderd. 'Ik ben al lang niet meer puur hiphop, dat ben ik ook eigenlijk nooit echt geweest en dat is ook zeker te merken op mijn nieuwe plaat. Wat begonnen was als een hiphopding is uitgegroeid tot iets wat muzikaal veel breder is. Hiphop ligt aan de basis, maar je zult zeker andere invloeden ontdekken als je er naar luistert.' Na een eerdere geslaagde samenwerking met soulzangeres Senna, die ook de openingstrack van ‘Cereal’ voorziet van vocalen, besloot C-mon dit solo-album te maken. Brian Elstak (Made in da Shade) wilde hem wel helpen de connecties te leggen en voordat hij het wist, was C-mon ermee bezig. 'Ik was bewust of onbewust eigenlijk een beetje vergeten dat het niveau van veel rappers in Nederland erg laag ligt. Vandaar dat ik op een gegeven moment besloot om naast raps ook zangpartijen langs te laten komen op mijn album', aldus C-mon. 'Daarnaast heb ik geprobeerd de rappers die voorbij komen op mijn album, over wie ik overigens wel zeer tevreden ben wat niveau betreft, net iets anders te laten doen dan wat men van hen gewend is. Zo rapt Raymzter over een up-tempo funky beat, terwijl hij normaal toch veelal rustige boombap-achtige beats gebruikt. In het nummer met Opgezwolle heb ik achteraf keiharde gitaren aangebracht, terwijl Steez en Rico eigenlijk niet weg zijn van gitaren in hun beats. En Pete Philly heb ik gevraagd om alleen te zingen en niet te rappen op zijn nummer, terwijl hij meestal beide stijlen combineert.' Het blijkt voor artiesten altijd moeilijk hun eigen muziek te omschrijven. En C-mon is daarop geen uitzondering: 'Tja, ik ben voornamelijk ‘groove-gericht’ en heb ook geleerd beats te voorzien van bepaalde sferen en vibes,' probeert hij zijn muziek in woorden te vatten. Neem dit hem echter niet kwalijk, ga gewoon ‘Cereal’ luisteren en je zult zien dat dit een gevarieerd, vernieuwend en professioneel geproduceerd album is, waar we er maar weinig van kennen in Nederland, laat staan in de provincie Utrecht. Zo zie je maar weer: proberen kan nooit kwaad!