Generaal Mus vertelt oorlogsverhalen in Cul de Sac

Lucas Dec-winnaar presenteert EP aan Tilburgs publiek

Freek Verhulst ,

Op de hoes prijkt frontaal de onmiskenbare besnorde kop van Jozef Stalin, met op zijn schouder een klein – maar daarom niet minder eigenwijs ogend – vogeltje: Generaal Mus. De EP ‘Oorlogsverhalen’ van Generaal Mus, die donderdagavond in Cul de Sac werd gepresenteerd, biedt een ruim halfuur aan instrumentale progrock, in de stijl van jaren zeventig groeperingen als Cactus.

Live weten de Tilburgers (het repetitiehok staat in Someren) het echter langer dan een uur uit te houden op het podium. Met hulp van ‘brothers in arms’ Sons Of The Patriots verzorgden de rockers een avondvullend spervuur aan gitaargeweld.

SONS OF THE PATRIOTS
Vanuit Someren heeft Generaal Mus uit het naastgelegen dorp Asten drie stonerrockers meegenomen. Hun aantal is helaas ook meteen het probleem van de groep, want de heren slagen er niet in de complexiteit te bereiken die nodig is om instrumentale rock spannend te houden.

Het gitaargestamp is even leuk, en een aantal mensen in de kuil knikt wat met het hoofd, maar het voelt nog niet ‘af’. Door het gebrek aan dynamiek en de statische performance, wekt het geheel de indruk van een wedstrijd ver pissen tussen bas en gitaar. Daarmee doen de heren hun publiek en vooral zichzelf tekort, want tussen begin en eind zijn vaak wel leuke ideeën te horen, maar het vormt nog geen aantrekkelijk geheel.

GENERAAL MUS
Bijna een jaar geleden won Generaal Mus de prestigieuze Lucas Dec-bokaal, wat betekende dat de groep studiotijd in 013 kreeg. Het resultaat is vanavond in Cul de Sac te horen. Generaal Mus beschikt ten opzichte van Sons Of The Patriots over een extra gitarist en dat geeft de muzikanten onderling meer ruimte om te excelleren.

Fijne bluesloopjes in de bas worden afgewisseld met jankende uithalen op de gitaar en knetterende drumsalvo’s. Met name drummer Tim van der Zanden maakt het verschil: met zijn steeds wisselende accenten en dubbele bassdrum fladdert hij in hoog tempo door de nummers heen. Toch blijft hij tegelijkertijd, zoals het een oorlogsheld betaamt, strak in de maat.

Maar het geheel mag ook zeker niet uit het oog worden verloren, want hoewel de oorlogsverhalen steeds bovengemiddeld lang duren en vaak halverwege een nieuwe wending krijgen, blijven ze onverminderd spannend om naar te luisteren.

Al met al heeft het repertoire een kop, een staart, een rise, een fall: dynamiek zoals die van progrock – en zeker als die instrumentaal is – mag worden verwacht. Bovendien valt op Generaal Mus ook goed te dansen, waardoor het geen moment rustig is in de kuil. Van Generaal Mus gaan we hopelijk nog veel horen. Geef acht!