Begin deze maand is de jazz-fusion band The Mirror Conspiracy (TMC) haar korte Autumn Sessions tour gestart, waarvan het derde concert afgelopen donderdag 18 november plaatsvond in het World Music & Dance Centre (WMDC) in Rotterdam. TMC stond hier als onderdeel van het Festival Jazz International Rotterdam, samengesteld door Michiel Borstlap.
Het is ook diezelfde Michiel Borstlap die de band deze avond introduceert aan het publiek. Maar voordat hij dat doet worden de wachtende bezoekers eerst een halfuur verwend met een video collage van Marin de Jong, die goed aansluit bij de sfeer van The Mirror Conspiracy en een mooie opmaat vormt voor het concert.
De kleine, knusse WMDC zaal biedt met een lange bank, zitjes en statafels de mogelijkheid om zowel staand als zittend van de muziek te genieten. De band begint met een swingend, toegankelijk – en zoals oprichter Mike Bindraban verwoord – “cola light” gedeelte dat met ‘Sunday Morning Hangover’ overgaat naar wat minder licht materiaal.
TMC is een band die - zoals ze zelf zegt - geïnspireerd wordt door kunst, muziek en avonturen. En laat dat nou precies ook zijn wat je krijgt. Luisteren naar TMC is zelf een soort avontuur, het is net alsof je allerlei snippers film zit te kijken, maar dan zonder beeld. Het is niet alleen het geluid van bandvriend trompettist Erik Truffaz, de bij vlagen melancholische viool van Esther Vroegindeweij en de stem van Daisy Cools die dat filmgevoel oproepen. Het is ook Ghasem Batamuntu die het afmaakt met zijn geluidjes. Hij is voornamelijk sopraan saxofonist maar heeft op de tafel achter hem een keur aan apparaten en instrumenten waarmee hij een heel repertoire aan geluid produceert. Daarmee wordt het publiek meegenomen op avontuur naar andere tijden en andere oorden. Ghasem verrast bij het laatste nummer ‘Bleep’ ook nog een keertje met een stroom poëzie.
De nummers die TMC speelt komen allemaal van het begin dit jaar uitgebrachte album ‘Mozaïc’, dat genomineerd is voor de Edison Jazz Publieksprijs 2010. Niet verbazingwekkend, want je krijgt als publiek een goeie avond voorgeschoteld. Als je naar TMC kijkt zie je een club mensen die op een strakke manier toch heel vrij muziek staat te maken. Allerlei invloeden worden moeiteloos ingepast. Het resultaat is een eigen, grenzeloze sound die blijft boeien tot het eind.