Shoegaze ontbreekt op de Shoegazeavond

De terugkerende Shoegaze avond in de Exit biedt geen Shoegaze maar wel leuke Nederlandse rock!

Tekst: Johan Antonissen ,

Bij een maandelijkse avond Shoegaze verwacht je brullende gitaren en vocals die niet te volgen zijn. Echter is dit niet wat de Exit bied op de Shoegaze avond. De naam van de avond is dan misschien misplaatst, toch geeft de Exit op deze avond een vermakelijke verzameling van oude en nieuwe Nederlandse rock muziek weg.

De terugkerende Shoegaze avond in de Exit biedt geen Shoegaze maar wel leuke Nederlandse rock!

Shoegaze, een muur van geluid bestaande uit epische echo's en diepe donkere langzame gitaaraanslagen die je gehoor vernielen. Daarnaast is een andere erg kenmerkende eigenschap aan dit genre dat de gitaristen het hele optreden naar hun schoenen (shoe-) staan te staren (-gaze) en druk op een arsenaal van effecten pedalen aan het drukken zijn. Shoegaze kent zijn oorsprong in de jaren tachtig met de release van 'Psychocandy' van The Jesus And Mary Chain, echter kwam in 1991 het genre tot volle bloei met het geweldige album 'Loveless' van My Bloody Valentine.

Shoegaze night in de Exit, daarbij verwacht je dan natuurlijk ook echte Shoegaze. Helaas is daar niet veel van terug te vinden. Een kale man in een rood shirt vertelt dat het oorspronkelijke voorprogramma St. Vincent and the Grenadines helaas niet kan optreden doordat de gitarist zijn vinger heeft gebroken. Hierdoor treedt de man samen met zijn bandleden onder de naam Weismuller op. Met een milde glimlach vertelt hij het publiek, dat voornamelijk uit vrienden van de band bestaat, dat zij hun setlist zullen spelen van 25 jaar geleden. Dit belooft niet veel Shoegaze aangezien het eerste Shoegaze album (Psychocandy) pas in 1985 in de schappen van de winkels verscheen. Toch heeft Weismuller een aangename sound die misschien het beste is te omschrijven als een rauwe versie van Pink Floyd. De Delftse band treed zichtbaar terug in zijn jonge jaren toen zij nog in een schoolbandje speelden. Het is erg leuk om te zien dat deze band na 25 jaar nog veel plezier heeft om met elkaar samen te spelen en nog steeds een trouwe fanbase bezit.

Na het nostalgische optreden van Weismuller wordt de microfoon doorgegeven aan de band A Silent Express. Ondanks dat A Silent Express wederom niets te maken heeft met Shoegaze geven de leden van deze band toch een leuke show weg. De jonge noorderlingen doen duidelijk hun best om het publiek mee te krijgen met de muziek. De band beweegt fanatiek en er is veel interactie tussen de bandleden. Dit alles maakt A Silent Express erg leuk om te aanschouwen. Helaas brengt de band muzikaal geen vernieuwing met zich mee. A Silent Express is een leuke band om even naar te kijken maar helaas ontbreekt de 'X-factor' waarmee de heren het verder zouden kunnen schoppen in de Nederlandse muziekwereld. Hopelijk zal de band in de toekomst hun eigen geluid beter kunnen vastleggen, dan heeft de band zeker potentie om door te breken op de Nederlandse podia.