Deze hele avond is georganiseerd in de kleine zaal van Waterfront dus is het gelukkig niet ver lopen naar de bar waar ik mij in eerste instantie opstel om te wachten op de eerste band. De openings accoorden van de avond zijn voor The Cellar Zombies. Een gedrocht dat uit de Hell(evoetse muziekkelder) is gekropen. Het enthousiasme van deze vijf jonge honden/zombies spreekt mij wel aan. Ik weet nog dat toen zij voor het eerst uit de garage kwamen scheuren, het muzikaal gezien de equivalent was van een ouwe gare lelijke eend met een Ferrari motor erin gemonteerd. Het scheurde erop los maar kwam niet altijd met vier wielen op de grond en verloor onderweg hier en daar ook nog wat onderdelen. Vanavond komen ze helaas niet echt goed uit de startblokken. Aan de motor kan het niet liggen want in Nik (drums) en Niels (slappin' bass) hebben ze een ijzersterke tweetakt motor waar menigeen jaloers op zou zijn. Het valt ook niet mee om zo'n avondje te openen voor het stugge Rotterdamse publiek. Zanger Wouter deed goed zijn best maar die kwam de eerste paar nummers ook niet lekker uit de verf. Tegen het eind van de set werd het een heel stuk beter met nummers als Cowboys en Big Woods, maar ik vond het wel jammer dat ze Speedfreak niet speelden. Dat leek me wel toepasselijk gezien het publiek, waarvan sommige me het idee gaven dat ze al het hele weekeind waren door gedraaid. Al met al was het toch een leuk begin van de avond. Ik hoor wel eens zeggen dat er meer te doen moet zijn voor de jeugd zodat zij zich muzikaal en andersgewijs kunnen ontwikkelen. Maar zo'n hersenloos monster als dit kan zich volgens mij alleen ontwikkelen als je uit zo'n kut nergenshuizen niks te doen gat als b.v. Hellevoetsluis komt. Die hel aan de voet van de sluis heeft ons ook al zulke Frankenstein-monsters als The Low Point Drains en Heavy Lords geschonken, en met een beetje geluk blijft het daar niet bij. Er zijn toch wel meer pleken in Nederland waar niks nakkes nada te doen is en als die allemaal twee á drie van zulk soort bands opleveren zie ik de toekomst zonnig in! Alleen wat meer zaaltjes of kroegen om te spelen mag wel ja. Want een beetje blijven aanmodderen in je oefenruimte schiet ook niet op. Na een biertje en wat leuteren beklom Mad Marge And The Stonecutters het podium en dat kwam echt als een wervel storm over me heen. Kólere wat een goeie live band is dat. Ze spelen Psychobilly/Rock 'n' Roll met een flinke dosis Punk en dat gaat lekker tekeer.... Marge is een soort van Suicide Girl en zingt net aan de goeie kant van hysterisch gefrustereerd en weet het ook goed neer te zetten op het podium. Wat de rest van de band betreft; die zijn gewoon retestrak, een waar monster van een hotrod dragracer. Het deed scheuren en knallen aan alle kanten en m'n oren gingen er van suizen. Maar dat laatste kan ook aan het feit hebben gelegen dat ik iets te dicht bij de boxen stond. Ik vond dit echt leuk om te zien en te horen, maar ook veel te snel voorbijgaan. Ik was nog niet helemaal bekomen van Mad Marge of die vetkuiven van The Peacocks begonnen al aan hun set. Dit is een driemans formatie met een zanger/gitarist die zich leterlijk in het zweet staat te spelen en een bassist die z'n bass echt alle hoeken van het podium laat zien. Als ik die bass was dan zou ik hem aanklagen wegens mishandeling, hij lag meer op de grond dan dat 'ie rechtop stond. Ze spelen strak en goed maar Mad Marge heeft ze toch een beetje de wind uit de zeilen genomen. Het lijkt allemaal ineens wat tam terwijl het toch zeker geen slechte band is. Zoiets als een klassieke oldtimer in een zo goed als originele staat met een opgevoerde motor. Mooi om te zien en net wat sneller als dat je verwacht had. Dus vier bier, drie bands en twee en een half uur later is het afgelopen en gaan we richting huis, want morgen moeten we weer vroeg op. Op het moment ben ik toch wel blij dat ik gegaan ben, maar morgenochtend zal ik daar vast wel even anders over denken als de wekker gaat. Dit was Harold Herrie die morgen vast zo gaar als ik weet niet wat zal zijn....