Kitty Contana, Wiseguy en Hayseed Dixie op Metropolis

Wie van de drie

Mike Michels, ,

Dat het een zonovergoten Metropolis festival was, zal niemand ontkennen. Dat er ook tal van bandjes speelden waar we zeker meer van zullen gaan horen, staat ook buiten kijf. Er speelden ook bandjes waar we in de toekomst vast niet zo veel meer van gaan horen, hooguit zien we de muzikanten terug in andere samenstellingen. Lees het verslag van Mike Michels, die Kitty Kontana, Wiseguy en Hayseed Dixie consumeerde.

Wie van de drie

Mijn dag begon met het kersverse bandje Kitty Contana, die op het Popunie podium speelde. Eerlijk gezegd had mijn dag beter kunnen beginnen. Aan de muzikanten van de band zal het niet hebben gelegen. Sterker nog, deze band heeft recentelijk nog de Grote Prijs van Zuid-Holland gewonnen. De kenners onder de bezoekers zullen al snel Kopna Kopna hebben herkend en misschien zelfs nog andere bands ook. Maar nee, aan de muziek lag het niet, het was eerder de losgeslagen zak aardappelen die de microfoon hanteerde, waar ik me aan zat te ergeren. Een enkeling zal deze man - Deef - hebben herkent als de zanger van het niet zo legendarische Only Entertainment. Had hij het daar maar bij gelaten. Wat kun je verwachten van Kitty Contana? Het was iets van een mix van funk en disco- achtige deuntjes die hier en daar best dansbaar waren, maar net niet dansbaar genoeg om het publiek ook daadwerkelijk te laten bewegen. Af en toe kruist de muziek het pad van Lenny Kravitz, en als ik op de zanger afga dan proberen ze Faith No More te evenaren, maar goed, die zanger laat ik maar even buiten beschouwing. De band doet ook pogingen om invloeden uit andere culturen in hun muziek te verwerken, maar het slaat niet altijd even goed aan bij het publiek. Op zich wel jammer, want dat kon ik juist wel weer waarderen. Mijn tweede band van de dag was een bandje waar we nog maar heel weinig van zullen gaan horen in deze samenstelling: Wiseguy. Jaren geleden heb ik ze gezien op een koninginnedag feestje bij het Bomvrij Hospitaal, mezelf niet realiserend dat ze naam zouden gaan maken in Rotterdam om vervolgens op weg naar de top te stoppen. Als ik dat toen had geweten had ik misschien wat vaker naar hun optredens gegaan. Op dit voorlaatste optreden trokken ze alles uit de kast om het, in grote getale aanwezige, publiek te vermaken. Zowel qua muziek gaven ze alles, als qua spullen, want tegen het einde van hun set begonnen ze t-shirts en cd’s het publiek in te gooien. Volgens mij had het merendeel van het publiek alles al van ze, maar dat neemt niet weg dat het een supertoffe actie was van ze. De muziek neigt een beetje naar Peter Pan Speedrock al noemen ze zichzelf sleazerock en geven ze in hun bio te kennen dat ze eigenlijk niet gaan verklappen wat voor stijl het is, zodat de luisteraar het zelf kan bepalen. Misschien dat ik er daarom ook maar niet te veel over moet schrijven en gewoon iedereen moet oproepen om 3 september naar Waterfront te komen, omdat ze daar hun allerlaatste optreden gaan geven. Daarna is het over en uit voor Wiseguy en gaat zanger El Pino zich volledig richten op zijn andere superband, El Pino & The Volunteers. De afsluiter van mijn dag was het coverbandje Hayseed Dixie. Eigenlijk ben ik geen fan van coverbandjes, maar dit is een wel heel bijzonder bandje. Ze spelen alles zonder drummer en maken gebruik van een bandje, mandoline, akoestisch gitaar, bas en meerstemmige zang. Daar komt een geweldige hillbilly sound uit die elke cover tot een waar feest maakt. Mijn persoonlijke favoriet was en is Ace Of Spades. Deze heb ik een half jaar geleden voor het eerst gehoord op een feestje en ik was gelijk verkocht. Ace Of Spades is al door tal van bands gecoverd, de een nog beroerder dan de ander, maar deze moet je echt gehoord hebben. Een andere leuke cover vond ik Walk This Way, dat was het vierde nummer dat ze speelde en ook het nummer waarbij het publiek eindelijk los leek te komen van het gras. Recentelijk hebben deze vier heren een nieuwe cd uitgebracht onder de titel A Hot Piece Of Jeans met op de voorkant een plaatje van de kont van een Nederlandse vrouw en op de achterkant het plaatje van de kont van een paard. Zelf waren ze ook erg tevreden over de plaatjes in het boekje waarop voornamelijk borsten te zien zijn. Over de muziek hebben ze niet veel gezegd, maar ik ga er van uit dat ze daar ook wel tevreden mee waren.