Afgelopen donderdag 11 januari deden de kersverse Zilveren Harp-winnaars van a balladeer Bibelot aan voor een optreden. Hun debuutalbum ‘Panama’ staat vol met mooie, gevoelige Nederpop en werd zeer goed ontvangen door de pers. Het optreden in Bibelot was dan ook een succes. Het spits van de avond werd afgebeten door het relatief onbekende Dodger. Ze presenteren zichzelf op hun site als “dé indiepop-band van Eindhoven, met als inspiratiebron de Britse popmuziek”. Die inspiratiebron is wel erg goed te horen, een beetje te zelfs; hun liedjes lijken net iets te veel op liedjes van bijvoorbeeld Keane of Coldplay. Dat maakt de band niet zo bijzonder. De set die ze speelden bestond uit liedjes die vaak erg op elkaar leken. Een uitzondering was de cover van ‘Love at first sight’ van Kylie Minogue, die de zanger van de band in zijn eentje op het podium ten gehore bracht. Een goede cover want de ‘Dodger-versie’ leek in de verste verte niet op het origineel en de zanger heeft een goede stem voor dit soort muziek. Na Dodger was het de beurt aan de hoofdact van vanavond, a balladeer. Deze band, een paar dagen geleden nog bekroond met de Zilveren Harp, ging het in 2006 op zijn zachtst gezegd nogal voor de wind. Nadat ze hun debuutalbum ‘Panama’ onder eigen beheer hadden uitgebracht, werd het album door de pers meteen de hemel in geprezen en kregen ze een contract bij major EMI. Kortom: dat belooft wat voor vanavond, dacht het publiek dat in groten getale op deze bekende naam was afgekomen. De band begon de set met een wat rustiger pianonummer, wat de stemming er meteen goed in bracht. Vervolgens nam zanger Marinus de Goederen het woord en vertelde waar het volgende liedje over ging. Dit deed hij meerdere keren voordat ze een liedje begonnen te spelen en het feit dat je de achtergrond van een liedje weet, geeft echt een meerwaarde aan het liedje zelf. Zo was er bijvoorbeeld een liedje dat bleek te gaan over een goede vriendin van de zanger die aan kanker was overleden. Dat liedje was echt ontroerend. Ook is De Goederen een fijne frontman; hij is charismatisch, maar niet arrogant. Hierdoor wist hij het publiek zover te krijgen dat ze bij een akoestisch nummer van de zanger een meerstemmig, a capella achtergrondkoortje vormden. Dit klonk nog mooi ook door de akoestiek van Bibelot. Het goede van a balladeer is dat de band aan de ene kant gevoelig en melodieuze muziek maakt, maar aan de andere kant ook een heel vol en soms zelfs rauw geluid weet neer te zetten. Live klinkt de band net zo goed, zoniet beter dan op de cd. Er is geen sprake van valse tweede stemmen of wat dan ook. Met dit optreden hebben ze dan ook zeker bewezen dat ze die Zilveren Harp meer dan verdiend hebben.