Afgelopen zaterdag werd de vierde en tevens laatste voorronde van de Kleine Prijs van Dordt 2007 gehouden. Dit keer werd de strijd gestreden door een vijftal bands in de categorie punk/ska. Een fiks aantal bezoekers had Bibelot weten te bereiken voor een gezellig avondje bandjes kijken, of puur en alleen om ‘hun’ band aan te moedigen. De openingsact van de avond was de band Darling Rooster, een band die zichzelf omschrijft als een bluesy poprock band met ska/punk invloeden. De opzwepende gitaarrifs gingen er goed in bij het publiek. De mascotte van de band gaf nog een leuke show weg door in het publiek en op het podium als een Rooster zonder kop rond te dansen. De tweede band was een beetje een vreemde eend in de bijt. The Droogs brachten een combinatie van muziekstijlen waarbij ik geneigd ben om namen als Placebo te mixen met Peter Pan Speedrock, een combinatie die je niet erg snel zou verzinnen. Echt punk was het niet, maar het rockte stevig, en een licht stukje drama was zeker ook niet misplaatst. De podiumperformance was degelijk, doch niet bijster interessant te noemen. De heren wisten hoe ze moesten rocken, en met een zanger die erg veel weg had van Radiohead’s Thom Yorke, had de band automatisch al een bepaalde uitstraling. Het enthousiasme van het publiek liet bij deze band echter toch te wensen over. Waar het enthousiasme van het publiek ontbrak bij The Droogs, werd de derde band, B.S.E., met luid gejuich onthaald. Snoeiharde, botte punk met een scherp metalrandje vloog Bibelot om de spreekwoordelijke oren. Schreeuwerige Nederlandse teksten – althans, dat dacht ik te horen – kwamen voorbij in flarden, en een schelle muur van geluid wist het sporadische gebrek aan strakheid goed te camoufleren. Het was zeker niet de beste band van de avond, maar het was wel één groot feest, zowel op als voor het podium. Gekleed in koeien-outfits en gooiend met pluche knuffelkoeien kreeg B.S.E. het voor elkaar om een fikse pit te veroorzaken, en dat zorgde direct voor een leuke sfeer in Bibelot. Deze sfeer bleef, en had duidelijk een goede uitwerking op de ska van Groover. Het podium stond flink vol, zoals het een echte skaband betaamt. Het eerste wat mij opviel was het gigantische kapsel van de gitarist, wat helaas niet het schelle stemgeluid van de zangeres wist te filteren. Een show wist deze dame er zeker van te maken, maar haar zang was zo verschrikkelijk hoog, dat het met regelmaat pijn aan mijn oren deed. Verder bracht de band een gezellig stukje ska, lekker vrolijk en opzwepend. Hier en daar haperde het nog een beetje, maar de podiumperformance maakte dit weer goed. Toch was het mijns inziens erg standaard ska, en dat is toch jammer want er kwam af en toe een licht afwijkend dingetje in de nummers naar boven wat me wel aanstond. De laatste band was Frans Huxie, een band met een flinke reputatie in de regio. Ik had er al veel over gehoord, maar had ze nog nooit gezien. Ik was dan ook zeer verbaasd toen ik de hooguit zeventienjarige jochies zag, die het volwassen geluid wat Frans Huxie heeft voortbrachten. Punk en ska vormden de basis van Frans Huxie, maar tegelijkertijd was het veel meer. Af en toe deed het denken aan Human Alert qua gestructureerde chaos in de nummers, en de show die de band neerzette was – zeker gezien de leeftijd – bijzonder goed te noemen. Ze maakten hun reputatie meer dan waar, en werden daarvoor dan ook beloond met een plekje in de halve finale. De finaleplaats ging aan hun neus voorbij naar Groover, maar het zou best eens kunnen dat Frans Huxie en Groover elkaar nog tegen gaan komen in deze editie van de Kleine Prijs van Dordt.