De grote prijs van Py

Meer feest dan wedstrijd

Robert Hofman, ,

Woensdag 17 mei streden de Drechtsteden bands A Fire Rising en Next Eleven mee om de Grote Prijs van Py. Jaarlijks organiseert studentensociëteit SSRA in Amsterdam de Grote Prijs van Py. De bandjes strijden om de titel beste performance, beste muzikant, beste zanger/zangeres en natuurlijk de beste band. Dit jaar deden, net als vorig jaar, twee bandjes uit de regio
mee, namelijk A Fire Rising en Next Eleven. Daarnaast speelden Raak, RubyQ en The Blue Shades. Naast het spelen van de bands heerste er vooral een uitstekende sfeer.

Meer feest dan wedstrijd

Woensdag 17 mei streden de Drechtsteden bands A Fire Rising en Next Eleven mee om de Grote Prijs van Py. Jaarlijks organiseert studentensociëteit SSRA in Amsterdam de Grote Prijs van Py. De bandjes strijden om de titel beste performance, beste muzikant, beste zanger/zangeres en natuurlijk de beste band. Dit jaar deden, net als vorig jaar, twee bandjes uit de regio mee, namelijk A Fire Rising en Next Eleven. Daarnaast speelden Raak, RubyQ en The Blue Shades. Naast het spelen van de bands heerste er vooral een uitstekende sfeer. A Fire Rising beet het spits af. Zij omschrijven hun muziek als post-hardcore, wat neerkomt op een mix van nu-metal en screamo. Het publiek kwam niet echt los, maar leek het wel te waarderen. De band zelf genoot duidelijk en er werd lekker gespeeld. De afwisseling tussen zang en schreeuwen is goed uitgewerkt. Dat, in combinatie met goede muzikanten, maakt het compleet. De muzikanten wilden af en toe alleen iets te graag laten horen wat ze kunnen en niet iedereen houdt daar van. Na een half uur zat hun tijd erop en werd het podium opgemaakt voor Raak; studentenrock. Een band waar het publiek wel aardig op reageerde, maar die muzikaal gezien niet echt veel voorstelt. Aardige popnummers, maar niet vernieuwend. Het laatste nummer stak er uit. Het had iets meer pit en klonk wel lekker. Een groter contrast met de volgende band kon bijna niet. Van goed bedoelde studentenrock naar het spetterende RubyQ. Zij spelen een mix van funkrock en meer, die vooral aan Moloko doet denken. Een heerlijk eigen geluid en een zangeres die de aandacht weet te trekken. Niet alleen met haar stem, maar met haar hele verschijning. De rest van de band kon ook niet gemist worden. Ontzettend goede artiesten en enorm aanstekelijke muziek. Dit was de grootste kanshebber van de avond, voor alle categorieën. Helaas zat voor RubyQ het half uurtje speeltijd er ook weer op. Nu was het aan Next Eleven de beurt om te laten zien wat ze kunnen. Met een nieuwe gitarist en een aantal nieuwe nummers pakten ze uit. Het klonk weer lekker, zeker de nieuwe nummers, maar of het genoeg was om RubyQ te overtreffen? De heren van Next Eleven leken hier niet zo over in te zitten en speelden gewoon. The Blue Shades sloten de avond af. Zij spelen jaren tachtig rock, compleet met outfit. Veel bandjes die dit proberen worden al gauw een parodie of een grapje, maar The Blue Shades bleven, ondanks hun outfit, perfect overeind. Met name hun aanwezigheid op het podium overtuigde, het was dan ook een waardige afsluiting van de avond.Alle bandjes hadden hun kans gehad en nu was het aan de jury om te bepalen wie de prijzen voor beste artiest, beste zanger/zangeres, beste band en beste performance kregen. Na wat tijd voor beraad en een praatje was het tijd om de prijzen uit de delen. En de winnaars zijn: Beste performance; The Blue Shades Beste muzikant; Martien Keesmaat, leadgitarist van RubyQ Beste zanger/zangeres; Sanne Mus van RubyQ Beste band; (zeer terecht) RubyQ Na een enorm gezellige avond en terechte winnaars was het voor iedereen weer tijd om naar huis te gaan en weer een jaartje te wachten en hopen dat het volgend jaar weer zo'n goede en gezellige avond wordt.