Donderdag 6 juli 2006 verscheen de nieuwe single van de Dordtse band Fervid, 'The One That I'm In Love With'. Daar staat 3voor12/Drechtsteden natuurlijk graag even bij stil. Daarom had 3voor12 wat vragen voor gitarist / zanger Otto van Gemert, drummer Casper Rosenquist en bassist Pascal Derogee. Tweede gitarist Matthew Adeney was helaas afwezig. - Wat valt er te zeggen over de single? “Behalve ‘The one that I’m in love with’ staan er drie andere nummers op. Dat zijn ‘What did I win?’, ‘Follow the Crowd’ en ‘Our parent’s house’. We stuurden heel veel van ons materiaal op naar AG Music, zij hebben uiteindelijk gekozen om deze nummers op de single te zetten. Sommige zijn al wat ouder. Peter de Wit heeft het ontwerp gemaakt van deze single, hij is de vaste ontwerper bij YaYa.” - De single verschijnt op de platenlabels AG Music en YaYa, hoe komen jullie daar terecht? “AG Music en YaYa wilden al een tijdje met elkaar samenwerken, omdat ze van dezelfde muziek houden en ook hetzelfde denken over bepaalde zaken. Toen wij het album “New Day” helemaal afhadden, hebben we het opgestuurd naar verschillende maatschappijen met de vraag of zij het album uit wilden brengen. Theo de Jong, de man van AG Music, reageerde positief. AG Music is redelijk succesvol, ondere andere The Bintangs, The Shavers en Nuff Said zitten op dat label. We waren dan ook aangenaam verrast toen hij contact met ons opnam. AG heeft ook pluggers, mensen die ervoor kunnen zorgen dat onze liedjes op de radio gedraaid worden. YaYa houdt zich ook bezig met de promotie. De man achter YaYa, Peter de Wijn, heeft het nummer “Ik verscheurde je foto” van Koos Alberts geschreven. Ook heeft hij de eerste albums van Gerard Joling geschreven en geproduceerd. We zijn echt blij dat we in de mensen van YaYa en AG Music mensen ontmoet hebben met wie het klikt en met wie we dezelfde visie op muziek delen. Het zijn beide echte liedjesmensen. Dat zij met ons verder willen gaan is erkenning voor ons.” - Wat kunnen de maatschappijen betekenen voor Fervid? “Ze hebben nu alle kosten van deze single betaald. Het opnemen, het persen en het drukken. Ook de promotie wordt door hen betaald. De maatschappijen willen verder met ons gaan, maar dan wel onder de voorwaarde dat deze single aanslaat. Als dat gebeurt willen we het liefste een iets harder nummer uitbrengen en daarna weer een liedje zoals ‘The One That I’m In Love With’. De maatschappijen hebben een optie getekend voor twee albums en drie singles. Dus als deze single aanslaat, hebben zij de eerste rechten om met ons om de tafel te gaan zitten. Dat is wel zo eerlijk, uiteindelijk investeren ze nu ook in ons. Als de single niet aanslaat, houdt het op. Dan gaan we gewoon weer voor onszelf verder en brengen we een dubbel-album uit in eigen beheer. ‘New Day’ ligt tenslotte nog op de planken, die plaat is helemaal af. De single zal voorlopig alleen via ons en online verkrijgbaar zijn. Misschien dat Velvet in Dordrecht hem ook gaat verkopen. Pas als hij echt aanslaat en in de top 40 terecht komt, zal hij via de grote winkels als Free Record Shop en Van Leest te koop zijn.” - Welk nummer zouden jullie zelf het liefst op single uitgebracht hebben? Pascal: “Dan zou ik voor ‘Starless sky’ hebben gekozen. Het is een wat steviger nummer, maar er zit een heel erg eigen Fervid geluid in.”Otto: “We hebben zeker tien nummers die even goed zijn als ‘The One That…’. Maar ik begrijp heel goed dat er voor dit nummer gekozen is. Het is commercieel het meest interessant. Het is heel pakkend, het begint met het refrein en het refrein is ook de titel van het nummer. Je moet dus wel heel triest zijn als je dat niet mee kan zingen. Zelf zou ik wel graag ‘Cynical Love’als single willen uitbrengen.” - Is er veel veranderd sinds jullie met Fervid begonnen? “Nee, we zijn al wel een tijd bij elkaar, maar de muziek die we maken en de manier waarop we die maken is nog steeds hetzelfde. Misschien werden we in onze begindagen beïnvloed door bands als Nirvana, maar als je terugluistert naar die oudere nummers hoor je ook wel de invloeden van The Beatles terug. Op een gitaristenwissel na bestaat de band nog steeds uit dezelfde personen. De muziek die we maken is nog steeds hetzelfde, maar we zijn nu wel veel beter in het arrangeren, zingen en spelen. Ook hebben we geleerd om liedjes niet te lang te maken. - Wat hopen jullie te bereiken met deze single? Otto: “We hopen dat we de kans krijgen om zoveel mogelijk muziek uit te brengen. Als het een beetje loopt, heb je kans dat we in allerlei radio- en tv-programma’s terecht komen. Dat is niet ons doel, maar het is wel een middel om zoveel mogelijk mensen met onze muziek kennis te laten maken. We zouden er geen moeite mee hebben om fulltime met muziek bezig te zijn.” Pascal: “Ik ben het liefst bezig in de studio, proberen om onze muziek zo mooi mogelijk op te nemen. Dat vind ik leuker dan op het podium te staan. Maar dat ligt ook wel aan het publiek. Als we in Lutjebroek optreden voor wat familieleden en ’n paar vrienden, dan denk ik wel eens: waarom zin we hier naar toe gekomen?” Otto: “Zelf heb ik een grote aversie tegen het hele rock & roll gebeuren. Ik vind het ontzettend vervelend om uren te moeten wachten voordat we eindelijk kunnen optreden.” Casper: “Dat ligt eraan, als er aardige mensen van bijvoorbeeld andere bands backstage zijn, heb ik er geen moeite mee.” Otto: “Dat is een ander groot voordeel van de samenwerking met de platenmaatschappijen. Die hele poel van gezeik om ergens binnen te komen en onze muziek gedraaid te krijgen gaat nu aan ons voorbij. Het is ook erg lastig, de commerciële wereld wil zo veel mogelijk muziek verkopen aan 12-jarige meisjes, de alternatieve scene bestaat grotendeels uit tegendraadse zeikerds. Wij zitten er tussenin, wij maken naïeve, soms melancholische liedjes, maar we zijn eigenlijk sarcastische en gemene mensen. We zijn vaak te hard voor popliefhebber en te soft voor ruige rockliefhebber. Dat maakt ons niet interessant voor de grote maatschappijen. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken hoe blij we zijn met deze deal.”