Met de stelling dat vroeger alles beter was zou je een hoop bands van nu tekort doen. Maar toch zit er veel goeds in het verleden. Dat moeten de mensen van Etcultera ook gedacht hebben en van uit die gedachte de Dordtse Helden avond opgezet hebben. Vier legendarische bands uit het Dordtse muziekverleden zijn speciaal voor deze avond weer kort samen om ons nog één keer te laten horen wat zij deden. Het was al vroeg druk en de sfeer zat er dan ook al aardig in toen de eerste band begon. Lola Psycho mocht de avond openen. Eigenlijk zou deze band niet spelen, maar Bluefish. Helaas heeft de drummer van Bluefish een polsblessure en kon daardoor niet optreden. Jammer dat Bluefish niet kon, maar Lola Psycho deed er niet voor onder. Het was duidelijk te zien dat de band het enorm naar haar zin had en dat, gecombineerd met hun aanstekelijke punkrock, kreeg het publiek voor de laatste keer weer los op de muziek. Helaas kwam aan dit optreden een eind en werd het podium omgebouwd voor de volgende band. Nu was het de beurt aan CoMa. Het was duidelijk dat CoMa nog steeds een grote groep fans heeft, want het was enorm druk toen ze begonnen. Ook nu weer kreeg CoMa het publiek los met hun nu-metal. Overal stonden mensen los te gaan op de muziek, mee te schreeuwen of in de pit. Bij veel mensen zag je een tevreden glimlach en een blik in de ogen waarin duidelijk te lezen viel dat ze de heren gemist hadden. CoMa speelde lekker en, op een paar foutjes na, weer goed. Aan het einde van het optreden was het publiek nog lang niet tevreden en er werd dan ook hard geschreeuwd om een toegift. Helaas had de band geen nummers meer om te spelen, maar niemand had er een probleem mee om een nummer voor de tweede keer te horen. Na nog een laatste keer 'No Body here part one' gehoord te hebben nam ook CoMa voorgoed afscheid van het publiek. De volgende band kwam duidelijk van net iets eerder en het publiek wisselde dan ook wat van samenstelling. Waar bij CoMa en Lola Psycho het publiek uit twintigers bestond, was het bij Navarre duidelijk iets ouder. Dit deed echter niets onder voor het Coma/ Lola Psycho publiek en ook op de klanken van Navarre kwam heel het publiek los. De muziek van Navarre laat zich moeilijk omschrijven, omdat hun nummers zo uiteenlopend zijn. Van metal tot een samba-achtig nummer. Met een lekker tempo ging de band zijn nummers door, maar ook bij Navarre kon het publiek niet genoeg krijgen en werd er hardgeschreeuwd om een toegift, die natuurlijk graag gegeven werd. Wat heel leuk was om te zien was dat het publiek om een speciaal nummer vroeg als toegift. 'Fuck Face' was nog niet gespeeld en met niet spelen zou het publiek geen genoegen nemen. De band had hier, zo bleek, vooraf al een hevige discussie gehad of ze het nummer wel of niet zou spelen, maar op zo'n vraag kun je geen nee zeggen. Na dit nummer verdween Navarre weer terug de geschiedenisboeken in en kon er plaats gemaakt worden voor de laatste helden. Synchroom was de afsluiter van deze avond. Het was inmiddels al wat rustiger geworden, maar de echte hardcore fans stonden allemaal aan de rand van het podium. Synchroom speelde haar Nederhop niet zoals ze dat enkele jaren geleden deden. Zo misten ze een lid en waren ze een groot deel van de beats kwijtgeraakt. Gelukkig kon dit ze niet stoppen en hadden ze voor deze avond nieuwe beats gemaakt, zodat ook deze helden nog konden spelen. Met de nieuwe beats klonken de heren van Synchroom zelfs beter dan voorheen en omdat de teksten nog wel hetzelfde waren kon het publiek gewoon mee schreeuwen. Ook Synchroom kreeg het gehele publiek weer los. Met hun laatste beats kwam er een einde aan deze avond vol herinneringen. Een avond Dordtse helden was een avond terug naar het goede van de oude tijd. Met een zeer gevarieerd publiek, van mensen die hun helden nog een laatste keer wilden zien en jongere mensen die nog nooit van deze bands hadden gehoord, was het een bijzondere avond.