Geopend wordt er met Typhoons hit van het album Lobi da Basi: 'Hemel Valt'. Op de jazzpiano-tonen van Neves combineert Typhoon vlekkeloos spoken word, rap en zang. Daarna wordt uitgelegd hoe de twee elkaar hebben gevonden. Een muisstille Arminius (op verzoek van de artiesten zijn de bars gesloten tijdens het concert) volgt ademloos de afwisseling tussen Typhoon die spreekt, zingt en charmeert en Neves die het publiek bewijst waarom hij België’s succesvolste jazzmuzikant wordt genoemd: zijn pianospel waarin hij jazz combineert met zijn klassieke opleiding is feilloos.
Typhoon en Jef Neve goddelijke combinatie in de Arminiuskerk
Begeleid door pianovirtuoos Neve wordt Typhoon volwassen muzikant
Wat later dan gepland komen Typhoon en Jef Neves op in een uitverkochte Arminiuskerk in Rotterdam. De kerk staat er prachtig bij, veel bezoekers verademen zich aan het indrukkwekkende interieur. Het publiek is erg divers, al valt op dat er nauwelijks ‘hiphop publiek’ is. Welgeteld één petje staat in de zaal. Typhoon, strak in pak, begint met zijn schoenen en sokken uit te trekken, terwijl de voor vele Nederlanders nog onbekende Jef Neve de prachtige piano opwarmt.
Na een pauze waarin het publiek dorstig naar de bar snelt, lijkt het duo opgewarmd en pakken ze het publiek bij de hand. Ze voeren ons langs het veelbewogen leven van Typhoons leven. Hij vertelt hoe hij in de jaren na zijn debuutplaat ‘Tussen Licht en Lucht’ zijn liefde voor muziek verwaarloosde en zich op randzaken ging richten. Tot hij werd wakker geschud door het gedicht van de overleden zoon van een stel wat hem opzocht na een show. Hij wilde terug naar de oorsprong. Na dit verhaal, gecombineerd met het bijna filmische pianospel van Neves (hij speelde o.a voor de Oscar winnende film The Artist), hielden enkele bezoekers het niet meer droog.
Na het ontroerende verhaal spelen ze hun nummer: ‘Nooit’ waarbij het publiek wordt betrokken. Er wordt flink gelachen om Typhoon’s krachtige woordspelingen ( “Voorvocht. Je hebt geen idee waar ik hier voor, voor vocht.”). Zijn verhaal over een roadtrip in Australië met zijn beste vriend ontwapent en vermenselijkt de ‘Priester van de Liefde’. Afgesloten lijkt te worden met een krachtige versie van ‘Surfen’, waarbij het overrompelde publiek stilletjes meedeint. Na een daverend applaus blijft iedereen echter staan. Het is al half twaalf maar dit publiek is nog niet verzadigd. Typhoon en Neves hebben hun harten geraakt en ze zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van de twee.
De twee muzikale genieën komen terug en Typhoon vertelt over hoe hij die middag nog op de begrafenis was van de moeder van zijn beste vriendin. Hij drukt eenieder op het hart de dag te plukken. Als het ontroerende ‘Liefste’ wordt gestart barst hij in tranen uit. De zaal schrikt, huivert van emotie en voelt zijn pijn. De grootse muzikant blijkt ook maar een mens. Neve speelt soeverein maar vol gevoel door. Recht uit het hart wordt het nummer gespeeld en het publiek zingt ontroerd mee. Typhoon bewijst volwassen te zijn geworden en met het prediken van de liefde ieder publiek aan te kunnen.