Voor de mensen die nog nooit van jullie gehoord hebben; hoe zou je jullie muziek omschrijven?
Ik vind de makkelijkste manier om ons te omschrijven “exotische popmuziek’. Popmuziek in de zin van dat het liedjes zijn. Exotisch kan natuurlijk van alles betekenen maar je gedachten moeten gaan naar palmbomen en papagaaien. We, de bandleden, luisteren naar heel veel verschillende soorten muziek: maar vooral naar Afrikaanse en Zuid Amerikaanse muziek. We zijn absoluut de laatste band die dit zal willen naspelen maar omdat er veel naar luisteren zijn de invloeden verweven in onze muziek. Dat is dan precies wat dat woord exotisch zou kunnen betekenen; het is een soort van referentie aan. Ruben, de drummer, is een echte professor in ritmes, hij zit echt te checken hoe dat nu werkt in Haïti en Congo. We zijn absoluut geen band die wereldmuziek maakt maar we krijgen wel vaak te horen na optredens dat we ‘Afrikaans’ klinken. Wat dat dan ook mag betekenen.

Waar komt de bandnaam vandaan?
‘Huilende jongens in een café’ lijkt mij een heel mooi beeld. Jongens die niet precies kunnen zeggen wat ze bedoelen. Dat ze niet begrepen worden door hun eigen omgeving. Vanuit dat idee moest ik denken aan een beeld van een kroeg, een bruine kroeg, waar het doodstil is, waar niemand praat want niemand voelt zich begrepen. Je hoort er niks behalve het gesnik en gesnif van allemaal jongens. Mannen, jongens, ze moeten in het echt ook gewoon kunnen huilen. Ik geloof namelijk dat mensen sterker worden door het verdriet dat ze doormaken en vervolgens kunnen delen met hum omgeving.

Hoe is de band ontstaan?
Met dit beeld, van huilende jongens in een bruin café en het gegeven van niet begrepen worden wilde ik ooit een theatervoorstelling maken. Dat ging niet door, maar voor die voorstelling zou ik gaan zingen en dat had ik, tot dan toe, echt nog nooit gedaan. Ik had wel al heel veel liedjes. Dat zou dus mijn doop worden als zanger. Al snel kwam ik in aanraking met Ruben, de drummer. Hij kende weer Alex (bassist) en als laatste kwam Frans (toetsenist/gitarist) erbij om Mink (o.a. Winterdagen en Half Way Station) te vervangen. Dat is nu nog steeds de huidige bandsamenstelling en die werkt heel goed.

De zes nummers op de EP, zijn die allemaal nieuw opgenomen voor deze EP?
Het is zo dat we de drie nummers op A-kant al hadden opgenomen. Deze nummers waren al af voordat Final 500 het vroeg. Voor deze plaat hebben we nog wel drie nieuwe nummers opgenomen. Hierdoor geeft de EP ook wel een soort van vooruitblik waar we naar toe gaan.

Zit er hierdoor veel verschil tussen de A- en de B-kant?
Ja, absoluut. Aan de nummers op de A-kant hebben we veel langer gewerkt en veel meer tijd voor genomen in de studio. Daar zit ook een langer denkproces achter. Wij doen namelijk best veel in de post-productie. Kant B kan meer gezien worden als live-takes; in de zin dat er minder werk zit in de post-productie. Het zijn meer moment opnames dan die nummers op de A-kant. Het zijn heerlijk bevredigende opnames van tussenstadia van nummers waar we nu aan werken. Ook echt speciaal voor deze release.

En de teksten zijn dan ook anders?
De tracks op kant A van de EP komen uit een groep nummers die oorspronkelijk bij mij vandaan komen. Eigenlijk uit een tijd dat ik helemaal nog niet met deze band was. Ik maakte die nummers alleen en heb ze ooit helemaal afgemaakt; alleen met stem en een beetje trommels. Deze liedjes zijn eigenlijk mijn oude probeersels, tot leven gebracht door de band. Deze liedjes gaan over een soort van nekkende dienstbaarheid aan anderen. Een soort van vervreemding van jezelf doordat je de ander zo wil behagen. Een slachtoffer van je eigen slaafsheid eigenlijk.

De nieuwe nummers (B-kant) gaan kort gezegd over de ‘dood van de angst’, de angst achter je laten. Dat idee komt voort uit een periode waarin een aantal heel dierbare mensen in mijn omgeving ziek waren of stierven – en de periode die daarop volgde. Deze periode is uiteraard vervelend maar levert tegelijkertijd ook zo’n rijkheid aan ideeën op. Bij de dood komen ook onwijs veel verschillende dingen kijken. Het gebouw waar de band vanuit opereert was vroeger van een dansgezelschap en deze choreograaf overleed aan kanker. Het simpele feit dat ik hier nu nog zit is omdat ik met hem werkte. Het dringt in zoveel dingen door wat iemand voor je gedaan en betekent heeft. Dat is ook veel meer dan alleen maar verdrietig. Die dualiteit zit ook echt in de wortels van Crying Boys Cafe; dat je door iets negatiefs door te maken toch zoveel lichter kunt worden. Muziek met deze functie inspireert ons ook. Het moet heel erg opluchtend zijn. Dat was de bron van de nieuwe liedjes die op deze EP staan.

Dus mensen moeten goed naar de tekst luisteren?
Ik vertel in mijn nummers geen verhaal dus je hoeft het niet goed te volgen of snappen. Het is best vaak een abstracte tekst in vergelijking met andere tekstschrijvers. De boodschap zit hem in de metaforen en die zitten hem heel vaak weer in de herhalingen. Als je een paar woorden onthoudt en je hebt de muziek goed gehoord dan heb je de boodschap ook wel. Ik ben niet zo letterlijk dus mensen hoeven niet bang te zijn om het kwijt te raken.

Hoe komt de muziek tot stand?
Het is vaak zo dat ik een soort van kreet heb. Een aantal woorden met bepaalde noten, een bepaalde melodie, een repetitief zinnetje, met een bepaalde zanglijn. Vaak ook is er een fantastische beat als eerst, een schitterende baspartij of een prachtig akkoord op de toetsen als begin. Met de rest van de band erbij wordt het helemaal dynamisch, het gaat de éne kant op en dan weer de andere kant op. Helemaal aan het einde voeg ik coupletten en refreinen toe. De muziek is in het begin vaak al veel verder dan de tekst. Alle vier zijn we best wel eenlingen maar voor deze band komen we samen. We hebben allemaal veel bewondering en respect voor elkaar en hebben nu echt wel geleerd dat als iemand zijn idee echt doordrukt, dat idee ook het beste is.

Wat kunnen we verwachten bij een optreden van Crying Boys Cafe?
We proberen van een optreden een beleving van te maken voor het publiek. Niet dat we allemaal niet-muzikale dingen doen als toneelstukjes (ook al brengen we een palmboom mee). Maar we zijn echt bezig om er een gedeelde energieke ervaring van te maken. We hebben met deze EP ook voor het eerst een fysiek ding dat we kunnen meenemen met concerten en kunnen verkopen. Het is ook zo gaaf dat die op een gegeven moment gewoon op is. Dat is wel heel leuk. Kant B is volkomen exclusief voor deze plaat. Als we deze nummers op de nieuwe plaat gaan zetten dan bestaat de kans dat we ze opnieuw gaan opnemen. In het najaar hopen we nog iets anders uit te brengen en dit is een goede eerste stap.

Aanstaande donderdag releasen de jongens van Crying Boys Cafe hun EP aan boord van de V11.