Persoonlijk word ik ook doodmoe van die zielloze overgeproduceerde meezingers die je zo onder een Nokiareclame kunt plakken. "Niks aan de hand-muziek" noemen we dat, Wibi en ik. Middle of the road muziek en teksten die uitgesproken emoties links laten liggen. De Nederlandse muziekwereld staat voor lul als we dit soort meuk blijven promoten. Of is de gemiddelde Nederlander gewoon totaal ongeinteresseerd in kwaliteitsmuziek, want dat is wel het probleem. Al die troep wordt allemaal maar gekocht en op de radio gedraaid alsof we niks beters hebben. Ik kan zo een trits Nederlandse acts opnoemen die meer tijd verdienen op grote podia. Ben er vrij zeker van dat we dan in de zuidelijke gazetten zullen vernemen dat muziekminnende Belgen weer goesting krijgen van Hollandse bands.
En passant werd de muziekstad Rotterdam in de pers ook nog even te kakken gezet door de beheerders van Waterfront, die de gemeente voor miljoenen meenden te moeten oplichten en door een festivalorganisator die dacht tickets te moeten verkopen voor Kralingen Stamping Ground dat a) geen vergunning had en b) artiesten die niet eens geboekt waren op het affiche had staan. Zo blijft Rotterdam dus de kneus der muzieksteden.
Op social media doet de muziekbranche het ook lekker. Ik zag een oproep van DWDD om acts te noemen die een minuutje mogen komen spelen. Daarbij maakt de band die het meest genoemd wordt ook de meeste kans. Dat is een mooi staaltje muziekjournalistiek zeg. Wij weten het niet meer, jullie mogen het zeggen. Stel je voor dat je bij DWDD werkt en zelf een interessante band moet gaan zoeken. Lastig hoor in Nederland. Ik las ergens dat Kensington nog wel een gaatje heeft. Ze schijnen ook op Kralingen Stamping Ground te spelen trouwens. Overigens wordt dezelfde tactiek geadopteerd door menig muziekwedstrijd. De jury weet het niet meer, de mensen mogen het zelf zeggen. Ten eerste zijn het appels en peren. Ten tweede zegt dat hele "meeste stemmen gelden"-principe geen zak over de kwaliteit of eventuele toekomstige populariteit van de muziek. Het zou muziekjournalisten (en jury's) sieren er zelf een gefundeerde mening over te formuleren. Maar dan graag zonder na te denken of het geschikt is voor Nederlands klapvee. We hebben al genoeg niks-aan-de-hand-muziek. Voor je het weet worden we wéér in dat zachtige Belgische taaltje afgefikt tot onze schoenveters.
Thomas van der Vliet runt het Rotterdamse platenlabel Brandy Alexander Recordings, waar The Bullfight, Mark Lenover (ca), St. Polaroid, Curtis Eller's American Circus (usa) en Jaco Putker deel van uitmaken.