Together PANGEA en Iguana Death Cult

Moe maar voldaan

Tekst: Mick Arnoldus Foto's: Leonie Poot ,

Show vier van de eenendertig optredens in achtendertig dagen bracht Together PANGEA naar Rotown, samen met Iguana Death Cult. Het werd een moeizaam maar toch zeer geslaagd optreden.

De supportact heeft vanavond een thuiswedstrijd. Deze doorstaan ze probleemloos, maar dat is misschien ook juist wat er miste: het ging wel heel soepeltjes allemaal. Wie naar een show gaat waar Together PANGEA en Iguana Death Cult op het affiche staan verwacht chaos, rondvliegend bier en ledematen en zweterige t-shirts van jezelf of een ander. Bij de laatste nummers wordt hier voorzichtig mee begonnen, maar niet van harte. Ook de band zelf staat er wat flets bij, ondanks de gebruikelijke losbolligheid van de frontman.

Een bescheiden ombouwpauze verder is het tijd voor de hoofdact. De heren winden er geen doekjes om en beginnen meteen stevig. Ditmaal zijn er meer mensen bereid om zich te mengen in de gekte voorin de zaal. Niet zonder reden doen de nummers van derde album ‘Badillac’ het vanavond het best. Zoals veel bands tegenwoordig grijpt het terug naar helden van vroeger, maar dan wel zo dat het klinkt als iets dat je alleen in het heden had kunnen maken. Een goede live reputatie en sympathieke uitstraling erbij en je kunt terecht beschouwd worden als een band die je gezien moet hebben.

In vergelijking met het optreden van anderhalf jaar terug lijkt Together PANGEA al een stuk meer fans verzameld te hebben. Niet alleen is het drukker, er wordt zelfs meegezongen. Niemand die hier vanavond naar toe gekomen is hoeft nog overtuigd te worden. De grote golf aan populariteit van garagerock bands uit Californië is inmiddels uitgeraasd en wat er dan overblijft zijn de krenten uit de pap. Bands als Wavves en Ty Segall bedienen een wat groter publiek, maar vlak daaronder zwaaien acts als Together PANGEA de scepter.

Natuurlijk moet je je wel blijven ontwikkelen. Dat doet de band met de EP ‘Phage’ dan ook. Met een geluid dat net wat meer naar pop dan garage rock leunt heb je meteen de kans om wat meer variatie in je setlist aan te brengen. Als alles hard en snel is, is er immers na een tijdje niks meer hard en snel. Het is alleen jammer dat rond het midden van het optreden er net teveel gas terug wordt genomen en het momentum bijna verloren gaat.

Gelukkig wordt er al snel doorgepakt: ‘This song is called Too drunk to cum and it’s about being too drunk to cum’.  Vanaf nu tot aan het eind van de set is geen bierglas meer veilig, en vraagt men zich af waarom er op een avond waarvan je weet dat de vloer centimeters dunner wordt en de crowdsurfers niet van de lucht zijn er niet in plastic geschonken wordt.

Het is wel te hopen dat de vermoeidheid die aanwezig leek bij de band vanavond ligt aan een uit de hand gelopen feestje op de voorgaande zaterdagnacht, want de loodzware tour is nog maar net begonnen. In ieder geval hebben ze eruit gehaald wat er in zat, want niemand zal ontevreden naar huis gaan.