De monumentale Van Nelle fabriek vormt het decorum voor het Rotterdamse festival dat om 13.00 ’s middags begint en twaalf uur later pas ten einde is. Perfecte locatie, zo is in de jaren daarvoor gebleken, dus ook de derde editie vindt er plaats. Never change a winning team, tenslotte.

Voor de deur staat een tent waar de nodige muzikanten hun opwachting zullen maken, genaamd Voodoo. De overige locaties waar de bezoekers terechtkunnen voor muzikaal en ander vermaak hebben eveneens pakkende namen: Cutthroat Bay is de naam van de hal waar de Scumbash-markt gesitueerd is én een klein podium waar enkele muzikanten hun opwachting zullen maken. Jack Ketch is het linkerpodium in de grote hal, waar wordt gespeeld als de bands op het rechterpodium, The Kraken, klaar zijn.

Aan de linkerkant van beide podia is het gedeelte in zijn geheel ingericht als horecagelegenheid met voor ieder wat wils. Roadkill Ruby voorziet de hongerige mens van het nodige vlees en Sandwich Sally staat met overdadig belegde, dikke boterhammen garant voor de nodige vitamines en vezels. Wie een vegan lifestyle heeft, kan terecht bij de Vegan-stand en pizzaliefhebbers kunnen ook ruimschoots aan hun trekken komen bij de pizzastand voor een verse, ter plekke bereide pizza. Bezoekers die de voorkeur geven aan vet en ongezond, maar overheerlijk, kunnen hun hart ophalen bij Hans Worst, die de lekkerste hotdogs bereidt. Vleesliefhebbers, gezondheidsfreaks of veganist: iedereen kan dus aan zijn trekken komen. (Jet Hoogerwaard)

All for nothing

De van origine uit Rotterdam afkomstige ‘Female Fronted hardcoreband’ staat in de middag op het programma om de hardcore rockers onder de bezoekers te bedienen. Die zijn er genoeg en de ruimte voor Jack Ketch stroomt snel vol. Leadsinger Cindy van der Heijden laat het publiek meteen na opkomst weten wat er te verwachten valt. “Het is tijd voor een bak herrie waar je eng van wordt!” roept ze de aanwezigen toe. Het duurt niet lang voordat er op los gebeukt wordt. Voor Cindy tijd om de bezoekers aan de te sporen tot een stagedive.

De muziek is inderdaad te kwalificeren tot een bak herrie, waarbij de vocals van de leadsinger je verwonderen. Ze heeft het uiterlijk van een lieve schat aan wie je je kinderen zonder aarzelen zou toevertrouwen, maar een stem die de duivel in eenieder naar boven haalt. Passend bij de rauwe gitaren, ze blaast iedereen met gemak compleet omver. Metalliefhebbers komen dus al vroeg op de dag bij Scumbash aan hun trekken. (Jet Hoogerwaard)

Bloodshot Bill

Na het optreden van All for Nothing doen we een poging om bij Bloodshot Bill in de tent te komen, een rockabilly oneman band, voor de gelegenheid uit Canada gehaald. Qua uiterlijk een kruising tussen Elvis en Chris Isaak, met een indrukwekkend muzikaal verleden. Het wekt de nieuwsgierigheid op en we willen graag een glimp opvangen van de legendarische man. Het lukt niet: de doorgang van de tent is te klein om de in- en uitgaande stroom bezoekers aan te kunnen, dus is het alleen mogelijk om vanaf de buitenkant, in de miezerige regen, een paar van zijn songs mee te pakken. Het blijkt dat de stem van Bloodshot Bill zijn voornaamste instrument is: het lijkt alsof er meer dan één iemand op het podium staat. Stel je een lekkere vent voor, vergezeld van een tekenfilmfiguur uit een Disney-film. Het is toch echt alleen Bloodshot Bill, als we de mensen moeten geloven die het wél even hebben gezien.

Intussen is een gedeelte van de rokende Scumbash-bezoekers naar binnen verhuisd, naar de hal die toegang geeft tot enerzijds Cutthroat Bay en anderzijds Jack Ketch en Kraken. Onder een groot bord dat aangeeft dat het verboden is om in de hal te roken, kringelen de nicotinedampen omhoog.

Deze ongewenste situatie duurt niet heel lang: in een mum van tijd regelt de organisatie partytenten die de rokende bezoekers moet beschermen tegen de regen en de wind en kunnen de rokers gewoon weer naar buiten verhuizen. (Jet Hoogerwaard)