De heropening van RAAF

het nieuwe RAAF heeft enorm veel potentie

Tekst: Mick Arnoldus Foto's: Ad Baauw ,

De heropening van RAAF was een prachtig feestje. Duo Ashley en Elke hebben het avontuur van de verhuizing nu afgerond. Onvermijdelijk staan er nog vele nieuwe voor de deur, want het nieuwe RAAF heeft enorm veel potentie.

Met de metro schamp je op halte Maashaven nog net niet langs de wanden van de voormalige graansilo, op de grens van ‘hip’ en ‘echt’ zuid. Eenmaal beneden biedt de betonnen kolos vanaf vandaag ook ruimte aan de nieuwe locatie van RAAF. Behalve de grote feesten en evenementen op de begane grond en op de dertiende verdieping in Factory010 is er op deze plek nu dus nóg een reden om dat voorstel over nachtelijk openbaar vervoer serieus te overwegen.

Bij binnenkomst ziet alles er fonkelnieuw uit. Er zal desondanks altijd iets gruizigs zijn aan de sfeer die binnen hangt, door al dat staal en beton. Maar dat is juist fijn. Plezier maken is net wat makkelijker als je niet panisch probeert alles netjes te houden. En plezier is net waar we voor gaan op deze feestelijke opening.

Hetzelfde kunstenaarsduo dat verantwoordelijk is voor de gigantische plafondschildering in de Markthal heeft zich uit mogen leven op het interieur. Met fraai bewerkte verplaatsbare wanden is de ruimte makkelijk te gebruiken voor allerlei doeleinden. Vlakbij de bar is een groot rond ravennest in elkaar gezet waar je lekker kunt zitten en genieten van een koude Dorstige Dame, het bier wat door hetzelfde kunstenaarsduo wordt gebrouwen.

Als symbolisch openingsmoment knippen de oprichtsters een ketting doormidden in de opening die toegang verschaft tot het nest. Applaus, cameraflitsen en geproost: na een jaar verhuizen is het écht zo ver. Nu, maar eigenlijk de hele dag, is het leuk om te zien hoe betrokken de vrijwilligers waar RAAF op draait zich voelen. Van de gezichten is een mix van trots, opluchting en natuurlijk vooral blijdschap af te lezen.

Het eerste wat bijna iedereen die hier vandaag voor het eerst is opvalt gaat vooral over het formaat. Want wat is het hier groot! Je verdenkt Ashley en Elke er bijna van dat ze zelf ook niet wisten wat ze hier nu allemaal mee aan moesten, want de rookruimte is bijna even groot als de rest van het gebouw. Maar dan begint The Kik en gaan er deuren open naar nóg een ruimte. De kleine zaal van de Maassilo, ook door RAAF te gebruiken als de gelegenheid hierom vraagt. Qua formaat kan deze zaal makkelijk wedijveren met die van de Annabel.

Het optreden van The Kik bewijst weer waarom niemand een hekel aan hen heeft: onwijs sympathieke mannen die onwijs sympathieke liedjes staan te spelen. Je kunt vast wel van ze zeggen dat het ‘gewoon’ The Beatles maar dan Nederlandstalig is, maar op de een of andere manier weten ze het wel zo te brengen dat het ‘gewoon’ hartstikke leuk is. Zelf zullen ze er ook niet al te gewichtig over gaan doen en maken ze gewoon met zichtbaar plezier de muziek die ze zelf het liefst horen.

Aansluitend is er in de multifunctionele hoofdruimte een optreden van de coverband Spek en Boogert. Oude en nieuwe hits in een jaren ’50 jasje, gebracht met twee gitaren, een bas en goed bedachte samenzang. Het geluid staat helaas zo hard dat één van de kenmerken van een opening van een nieuwe cultuur-hotspot niet in de buurt van het podium plaats kan vinden: borrelpraat. Minder gezellig wordt het er deze middag in ieder geval niet op.

Nu we het met eigen ogen hebben kunnen zien en beleven is het wat ons betreft duidelijk geworden dat dit een enorme aanwinst is voor Rotterdam Zuid. Of eigenlijk voor heel Rotterdam. Met een plek waar naar verwachting vaak genoeg iets te beleven is voor iedereen zijn het zeker niet langer alleen de bruggen die de stad binden.