De namen van Anne Müller en Maarten Vos op het affiche van het cellofestival deed sommige bezoekers vermoeden dat het zou gaan om een gezamenlijk optreden. Organisator Wilbertjan ruimt dat misverstand snel uit de weg tijdens zijn aankondiging in de 'Ketel 1' zaal van het Energiehuis. Het publiek, dat blijkt te bestaan uit een gebalanceerde mix van klassiek- en popmuziekliefhebbers, zal twee volledige concerten voorgeschoteld krijgen. Die concerten zullen ook meteen de hardste op het festival zijn, zo waarschuwt hij de bezoekers.
Dat laatste is geen verrassing, afgaande op de hoeveelheid elektronische apparatuur die op het podium staat uitgestald. Verreweg de meeste apparatuur zal worden gebruikt door Maarten Vos, die als eerste zijn optreden geeft. De jonge, klassiek geschoolde cellist is geen onbekende voor de liefhebber. In het verleden werkte hij al samen met bekende artiesten als Kyteman, Machinefabriek en Greg Haines en nu mag zijn solowerk presenteren op het cellofestival. Dat blijkt een combinatie te zijn van geluiden uit zijn cello, die hij laag voor laag stapelt met behulp van een loop-pedaal, en meer elektronische geluiden die hij uit diverse synthesizers haalt. De stukken die hij op cello speelt hebben meer een (neo-)klassiek karakter en de elektronische stukken zijn wat moderner, waarbij hij de zwaardere bassen en experimentele beats niet schuwt. Eén van de synthesizers heeft hij nog maar een aantal weken in zijn bezit. Het gaat om een bijzondere ribbon synthesizer waarvan Vos de toonhoogte traploos kan worden veranderen door deze met zijn vinger te bespelen. De klank van dit instrument heeft door dat traploze karakter wel wat weg van een cello.