Als eerste is The Vagary aan de beurt. Het openingsnummer 'No flowers' doet meteen een beetje aan de Engelse band Metronomy denken. Dit is vooral te wijten aan het gebruik van een keyboard. Al snel wordt echter duidelijk dat de keyboard geen centrale rol heeft in de muziek van de groep. Thijs Havens is niet alleen toetsenist en zanger, maar speelt ook regelmatig gitaar.
The Vagary en The Elementary Penguins in Vlaardingen
De Kroepoekfabriek maakt kennis met twee talentvolle bands
Met het concept 'Nieuwe Vangst' zorgt de Kroepoekfabriek in Vlaardingen ervoor dat je voor een laag bedrag kennis kunt maken met nieuwe muziek. Op vrijdag 27 februari waren The Vagary en The Elementary Penguins aan de beurt om zich voor te stellen. Het werd een avond waarop voorzichtig werd gedanst, maar vooral werd geluisterd.
De Amsterdamse formatie verzoekt de technici al snel om het licht wat minder fel op de band te laten schijnen. Hierdoor komt de groep letterlijk minder in de schijnwerpers te staan, wat meer past bij de muziek die ze maken. De songs van de indie rockband kennen een heleboel gitaarrifs, afgewisseld met een catchy deuntje op een keyboard. Hierdoor ligt de muziek het gehele optreden lekker in het gehoor. Het bijna gillende gitaargeluid op het nummer 'Comeback' is een voorbeeld van de veelzijdigheid van The Vagary. De hoge noten moeten voornamelijk van het keyboard komen, maar in dit geval wordt er een gitaar voor gebruikt.
Het enige minpuntje aan het optreden is de connectie met het publiek. Ondanks dat de muziek in principe aanstekelijk genoeg is om op te dansen, gebeurt dit toch nauwelijks. Het is nog vrij rustig in de Kroepoekfabriek en er wordt voornamelijk aandachtig geluisterd. Hartstikke zonde eigenlijk.
The Elementary Penguins mogen zich vervolgens laten zien. Het gezelschap gaat meteen voluit met een heleboel gitaargerammel en een aanstekelijke melodie. De muziek valt het best te beschrijven als britpop. Je hoort er op te dansen en dat gebeurt heel voorzichtig ook wel. Naast de vele songs van het album 'Weekend Transition' krijgen we met '1984 en 'King until I see you' ook een paar nummers te horen die niet op de plaat staan. Deze onbekende liedjes passen goed tussen de rest en bieden gitarist Jan-Paul Kooistra de kans om de aandacht te trekken met enkele gitaarsolo's.
Vlak voordat de groep de swingende song 'Dance floor' wil spelen, blijkt dat zanger en gitarist Dale Wathey over een klein uurtje jarig is. Hij wil het liefst dat er op het lied gefeest gaat worden, maar het kost de band wat moeite om de toeschouwers zover te krijgen maar uiteindelijk komt er wel enige beweging in de Kroepoekfabriek. Toch had het wel allemaal wat meer gemogen. Misschien komt het nummer beter uit de verf in een goedgevulde nachtclub. De gehele avond lijkt de zaal toch meer weg te hebben van een kroeg dan van een concertzaal.
Het was uiteindelijk een aangename avond in Vlaardingen. Voor een luttele 6 euro kregen de bezoekers meer dan genoeg waar!