Een setlist? Nee, die is er nooit, vertelt de geluidsman. “Maar ik vraag wel even aan Thijs of hij hem voor je op wil schrijven.” Als je een verslag mag maken van het concert van een band die grotendeels instrumentale nummers speelt, die ook nog eens titels hebben als ‘Focus 1, 2, 3’, enzovoorts, is het een prettige houvast als je de speellijst van de avond hebt. Een houvast dat dit perfect op elkaar ingespeelde viertal na honderden shows absoluut niet meer nodig heeft.
Focus tourt onvermoeibaar door
Hocus Pocus van Brazilië tot Dordrecht
Met hun opmerkelijke mix van rock, klassiek en jazz veroverde de band Focus in de jaren zeventig wereldwijd de harten van miljoenen muziekliefhebbers. Het kwartet met organist en dwarsfluitist Thijs van Leer en gitarist Jan Akkerman als boegbeelden viel aan het eind van dat decennium uit elkaar. Aan het begin van deze eeuw begon Van Leer met nieuwe muzikanten aan een nieuw hoofdstuk. Een hoofdstuk met daarin alweer drie albums. De indrukwekkende speellijst van de afgelopen jaren laat zien dat Focus intensief tourde door Zuid-Amerika en Europa. Net terug vanuit de UK stonden ze zaterdag 14 februari ‘gewoon’ in de Power Stage van Bibelot in Dordrecht te spelen voor een mannetje of 150.
De avond begint met het geluid dat Focus zo onmiskenbaar Focus maakt: de dwarsfluit van Van Leer. Want in welke rockband, afgezien van Jethro Tull, speelt dit instrument zo’n prominente rol? Het is het intro van ‘Focus 1’. Van Leer neemt plaats achter zijn Hammond-orgel, het andere kenmerkende element van de Focus-sound. Twee instrumenten die de inmiddels 66-jarige bandleider ook regelmatig gelijktijdig bespeelt. Gitarist Menno Gootjes, sinds 2011 een vaste waarde, laat in het openingsnummer en daarna in ‘Anonymus’ en ‘House of the king’ horen waarom de keus op hem is gevallen. Hij overtuigt zowel in de rauwe als de melodieuze stukken, die in veel van de nummers van Focus elkaar voortdurend afwisselen.
De gitarist vormt samen met bassist Bobby Jacobs de ´nieuwe helft´ van Focus. Achter de drums zorgt nog steeds oerlid Pierre van der Linden voor een solide hartslag van de band. Het uitgesponnen ´Eruption´ heeft ook al die verschillende thema´s en tempowisselingen in zich. En nog zo´n kenmerkend onderdeel, de veelal woordloze zang van Van Leer. Hij scat, hij grunt, hij zingt van hoog naar laag, en ja, hij zal deze avond ook nog jodelen. Maar na ´Sylvia´ is er even pauze. Van Leers partner Annelies vertelt vanachter de merchandise hoe intensief het tourschema van de band de afgelopen jaren was. “Thijs houdt dat vol, omdat hij enorm veel energie haalt uit het muziek maken.”
Dat speelplezier straalt hij ook in het vervolg van het concert uit. De stukken ‘All hands on deck’ en ‘Le Tango’ van het meest recente album ‘Focus 10’ sluiten eigenlijk naadloos aan bij de nummers van veertig jaar eerder. Focus blijft Focus. De oude rockers in de zaal, en enkele wat jeugdigere liefhebbers, krijgen een afsluiting om van te smullen. “Tijd voor wat rock ‘n’ roll”, vindt Van Leer, als een versie van ‘Harem scarem’ van meer dan een kwartier wordt ingezet. De trommelvliezen krijgen even rust als daarna gewijde orgelmuziek en koorzang klinkt. Het blijkt de opmaat voor een langgerekte versie van rockmonument ‘Hocus pocus’. Hierin krijgt ook een ogenschijnlijk onvermoeibare Van der Linden zijn drumsolo van 6 minuut 12. “Jullie nemen ons echt serieus. Dat geeft een fijn gevoel”, besluit Van Leer na toegift ‘Focus 3’. Dat is omgekeerd ook zeker het geval. Na afloop krijgt de recensent een backstagepas mee van een concert in Brazilië, met achterop de handgeschreven setlist van deze mooie avond.